Έντονο προβληματισμό προκαλούν στην ελληνική ναυτιλιακή κοινότητα οι αποδόσεις συγκεκριμένων τύπων scrubber, μετά από τέσσερα με πέντε χρόνια χρήσης τους, επάνω στα πλοία της ποντοπόρου ναυτιλίας. Η «Ν» μετά από στοιχεία που της μεταφέρθηκαν σχεδιάζει να ξεκινήσει έρευνα για την απεικόνιση της αποδοτικότητας αλλά και της αξιοπιστίας αυτών των συστημάτων, ζητώντας στοιχεία και από την Ένωση Τεχνικών Διευθυντών της Ελληνικής Ναυτιλίας (Martecma).
Τα scrubber, που ουσιαστικά είναι ένα σύστημα που «καθαρίζει» τις εκπομπές διοξειδίου του θείου, αποτέλεσε έναν από τους πρώτους κανονισμούς που υιοθετήθηκαν σε παγκόσμιο επίπεδο, στο πλαίσιο των προσπαθειών που καταβάλει η ναυτιλιακή βιομηχανία για να μειώσει το περιβαλλοντικό της αποτύπωμα.
Η εναλλακτική για όσα πλοία δεν διαθέτουν scrubber είναι να χρησιμοποιούν ως καύσιμο πετρέλαιο με πολύ χαμηλή περιεκτικότητα σε θείο, το οποίο όμως είναι συνήθως πολύ πιο ακριβό από το συμβατικό πετρέλαιο.
Μάλιστα πολλές εταιρείες επέλεξαν να εγκαταστήσουν scrubber στα πλοία τους, ειδικά στην tramp ναυτιλία όπως είναι η ελληνική, προκειμένου να εξασφαλίσουν ότι δεν θα αντιμετωπίσουν ζητήματα διαθεσιμότητας καυσίμου με πολύ μικρή περιεκτικότητα σε θείο, σε μακρινά λιμάνια.
Μετά από τέσσερα χρόνια που ουσιαστικά τα scrubber έχουν τοποθετηθεί επάνω σε πολύ μεγάλο αριθμό ελληνόκτητων πλοίων της ποντοπόρου ναυτιλίας, επιχειρείται μια καταμέτρηση των αποτελεσμάτων αυτής της χρονικής περιόδου.
Η πρώτη εικόνα, σύμφωνα με όσα έγιναν γνωστά στη «Ν», είναι ότι υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις, που ακόμα και συστήματα που προήλθαν από επώνυμο brand στην κατασκευή scrubber, αποδείχθηκαν ιδιαίτερα προβληματικά.
Όσον αφορά τη έρευνα της «Ν» από την οποία θα υπάρξει απεικόνιση της αποδοτικότητας αυτών των συστημάτων, θα συνεχιστεί μέχρι να συγκεντρωθούν επαρκή στοιχεία, προκειμένου να δημοσιευτούν.
