Ο πόλεμος της Ρωσίας εναντίον της Ουκρανίας εξέθεσε και εκμεταλλεύτηκε τις αδυναμίες των υφιστάμενων διεθνών συστημάτων, η πιο κραυγαλέα από τις οποίες θα μπορούσε να είναι το νομικό πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών, αναφέρει η Washington Post σε editorial στο οποίο εξηγεί γιατί είναι αυτοκαταστροφική η ιδέα της μεταρρύθμισης του ΟΗΕ.
Η Ρωσία είναι ένα από τα πέντε μόνιμα μέλη που ασκούν βέτο στην ανώτατη ειρηνευτική αρχή του ΟΗΕ, το Συμβούλιο Ασφαλείας. Η Μόσχα χρησιμοποίησε αυτή τη θέση για να αποτρέψει μέτρα, όπως οι κυρώσεις, που θα μπορούσαν να συμβάλουν στην καταστολή της επιθετικότητάς της.
Αυτή η κατάχρηση εξουσίας, με σκοπό την καταστροφή ενός αναγνωρισμένου μέλους του ΟΗΕ, σίγουρα έκανε επίκαιρη την έκκληση του Αμερικανού προέδρου Τζο Μπάιντεν για μεταρρυθμίσεις του ΟΗΕ κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στη Γενική Συνέλευση της 21ης Σεπτεμβρίου, αναφέρει η WP προσθέτοντας ότι «η κατάσταση δυστυχώς δείχνει επίσης γιατί ο Μπάιντεν δεν πρέπει να αφιερώσει πολύ περισσότερο από τον πολύτιμο χρόνο του σε αυτόν τον στόχο που συχνά δηλώνεται αλλά είναι άπιαστος».
Ο Μπάιντεν προτείνει ότι όλα τα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας- συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών, της Κίνας, της Γαλλίας και της Βρετανίας- οφείλουν να αποφεύγουν τη χρήση του βέτο, και όταν ασκούν βέτο πρέπει να δικαιολογούν λεπτομερώς τους λόγους. Όπως εξηγεί η εφημερίδα, ο Μπάιντεν συνδέει με αυτό τον τρόπο τις Ηνωμένες Πολιτείες με μακροχρόνιες καταγγελίες από τα 188 υπόλοιπα κράτη μέλη του ΟΗΕ που αναφέρουν την αδικαιολόγητη επιρροή των μόνιμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας. Αντίστοιχο αποτέλεσμα έχει η πρόθεσή του να υποστηρίξει τη μόνιμη ένταξη μίας χώρας από την Αφρική και μίας από τη Λατινική Αμερική, καθώς και άλλων «εθνών που υποστηρίξαμε εδώ και καιρό» – πιθανώς μια αναφορά στην Ιαπωνία και τη Γερμανία.
«Αυτή η πρόταση θα μπορούσε να βοηθήσει τον Μπάιντεν να κερδίσει μια μικρή βραχυπρόθεσμη διπλωματική εύνοια από αυτά τα έθνη, αλλά οποιοδήποτε τέτοιο σχέδιο δεν μπορεί να εξελιχθεί γιατί η Κίνα και η Ρωσία θα ασκούσαν βέτο. Αναμφίβολα το Πεκίνο και η Μόσχα έχουν τις δικές τους ιδέες για το ποιες χώρες επιθυμούν να δουν νέα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας, αλλά είναι απίθανο η Ιαπωνία και η Γερμανία -με τις οποίες είχαν πολεμήσει στο παρελθόν και που σήμερα είναι στρατιωτικοί σύμμαχοι των ΗΠΑ- να είναι στη λίστα. Ίσως η Κίνα θα πρότεινε τον φίλο της το Πακιστάν αντί για την Ινδία, μία άλλη συχνά αναφερόμενη υποψήφια χώρα. Η Ινδία είναι αναμφισβήτητα άξια, δεδομένου του τεράστιου μεγέθους και του πυρηνικού της οπλοστασίου – και αναμφισβήτητα όχι, δεδομένης της πρόσφατης αυταρχικής της μετατόπισης και της απόκτησης αυτών των όπλων εκτός του καθεστώτος της συνθήκης μη διάδοσης των Ηνωμένων Εθνών», αναφέρει η WP καταλήγοντας πως είναι καλύτερα για τις Ηνωμένες Πολιτείες να επικεντρωθούν στη στήριξη αυτού που εξακολουθεί να λειτουργεί στα Ηνωμένα Έθνη.
«Τα Ηνωμένα Έθνη έχουν πραγματικές δυνατότητες διαχείρισης κρίσεων και μπορούν να διευκολύνουν την περιορισμένη συνεργασία μεταξύ των αντιμαχόμενων μερών – όταν το αμοιβαίο συμφέρον τους το επιβάλλει. Κατά ειρωνικό τρόπο, η ίδια ρωσική επιθετικότητα κατά της Ουκρανίας που απέδειξε την ανικανότητα του ΟΗΕ να αποτρέψει τον πόλεμο, έχει δείξει την ικανότητα του ΟΗΕ για τουλάχιστον κάποιο έλεγχο ζημιών: οι διπλωμάτες του έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη διαπραγμάτευση και την εφαρμογή μιας συμφωνίας μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας για την άρση του πρώτου αποκλεισμου και να επιτρέψουν στην τελευταία να εξάγει περισσότερους από 1 εκατομμύριο μετρικούς τόνους σιτηρών… Επίσης ένα όργανο των Ηνωμένων Εθνών, ο Διεθνής Οργανισμός Ατομικής Ενέργειας, παρέχει μια κρίσιμη ουδέτερη παρουσία παρακολούθησης στον τεράστιο πυρηνικό σταθμό της Ζαπορίζια της Ουκρανίας που βρίσκεται υπό ρωσική κατοχή».
naftemporiki.gr
