Της Ανθής Αγγελοπούλου
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, τα ανοσοκατασταλτικά φάρμακα τα οποία χορηγούνται στους λήπτες μεταμόσχευσης οργάνων, ώστε τα σώματά τους να μην απορρίπτουν το όργανο του δότη, μπορεί να αποδυναμώσουν την ικανότητα του ανοσοποιητικού συστήματος να βρει και να καταστρέψει τον καρκίνο ή να καταπολεμήσει τις λοιμώξεις που συμβάλλουν στον καρκίνο.
Κατά γενικό κανόνα, οι υποψήφιοι για μεταμόσχευση στερεών οργάνων, οι οποίοι έχουν πρόσφατα διαγνωσθεί με καρκίνο οποιουδήποτε τύπου, πρέπει να αντιμετωπίζονται άμεσα προκειμένου να καταστούν επιλέξιμοι για μεταμόσχευση. Οι ασθενείς μετά τη μεταμόσχευση με διάγνωση καρκίνου ενδέχεται επίσης να απαιτούν πιο επιθετική θεραπεία και παρακολούθηση.
Η μελέτη που δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα του Εθνικού Ινστιτούτου Καρκίνου «Journal of the National Cancer Institute», έφερε τον τίτλο “Prostate Cancer Outcomes Following Solid-Organ Transplantation: A SEER-Medicare Analysis” και υποστηρίχθηκε από το Εθνικό Κέντρο για την Προώθηση των Μεταφραστικών Επιστημών του Εθνικού Ινστιτούτου Υγείας. Στους συγγραφείς συμπεριλαμβάνονται επίσης οι : Sonali Rudra του Πανεπιστημίου της Georgetown, Vignesh Packiam της κλινικής Mayo Clinic Rochester, Adam Bodzin από το Νοσοκομείο του Πανεπιστημίου Jefferson και Sandra Ham, Lauren C. Das, Matthew Koshy, Ralph R. Weichselbaum, Yolanda Becker και Scott Eggener του Πανεπιστημίου του Σικάγου.
Σύμφωνα με αυτή, μια ομάδα ογκολόγων ακτινοθεραπείας, ουρολόγων και ειδικών των μεταμοσχεύσεων, αξιολόγησε εάν το ιστορικό των μεταμοσχεύσεων μεταβάλλει τα αποτελέσματα των ανδρών που διαγιγνώσκονται με καρκίνο του προστάτη ως αποτέλεσμα της εξέτασης PSA.
Όπως εξηγεί ο Stanley Liauw, MD, ακτινολόγος ογκολόγος και ένας εκ των συγγραφέων της μελέτης, δεν υπάρχουν ευρέως αποδεκτές κατευθυντήριες οδηγίες σχετικά με τον προσυμπτωματικό έλεγχο ή τη θεραπεία του καρκίνου του προστάτη στους μεταμοσχευμένους.
Εξετάζοντας τις στατιστικές για τον καρκίνο που είναι διαθέσιμες στη βάση δεδομένων SEER-Medicare, η ερευνητική ομάδα διερεύνησε τη συσχέτιση μεταξύ μεταμόσχευσης στερεών οργάνων και καρκίνου του προστάτη για χρονικό διάστημα 20 ετών, συμπεριλαμβανομένης μιας αντιστοιχισμένης ομάδας 620 ανδρών με καρκίνο του προστάτη και μεταμόσχευση και 3.100 ανδρών με καρκίνο του προστάτη χωρίς μεταμόσχευση. Τα ποσοστά θνησιμότητας από καρκίνο του προστάτη σε άνδρες ηλικίας άνω των 66 ετών δεν διέφεραν σημαντικά μεταξύ αυτών που έκαναν και εκείνων που δεν είχαν μεταμόσχευση οργάνων. Επιπλέον, οι ασθενείς που υποβλήθηκαν σε μεταμόσχευση και είχαν καρκίνο του προστάτη δεν είχαν υψηλότερα ποσοστά θανάτου από αυτούς που είχαν λάβει θεραπεία.
Αυτά τα ευρήματα δείχνουν ότι οι άνδρες με καρκίνο του προστάτη και η μεταμόσχευση οργάνων μπορεί να αντιμετωπιστεί με τα συνήθη πρότυπα φροντίδας, συμπεριλαμβανομένης της ενεργού παρακολούθησης ασθενειών χαμηλού κινδύνου, κατέληξαν οι συντάκτες της μελέτης.
«Ελπίζουμε ότι αυτά τα αποτελέσματα θα προκαλέσουν την περεταίρω ανάλυση του θέματος μεταξύ των ογκολόγων και των ιατρών που κάνουν τις μεταμοσχεύσεις έτσι ώστε να αλλάξει η πολιτική που απαιτεί θεραπεία καρκίνου και περίοδο αναμονής για όλους τους μεταμοσχευμένους ασθενείς που έχουν καρκίνο του προστάτη», τόνισε ο Liauw.
Πηγές:
