Με αφορμή τη γέννηση ενός παιδιού με τη μέθοδο των τριών βιολογικών γονέων, τον Σεπτέμβριο του 2016 στο Μεξικό, καθώς και τις τελευταίες επιστημονικές ανακαλύψεις αναφορικά με τα μιτοχόνδρια και τον ρόλο τους στην υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, ο Μαιευτήρας-Χειρουργός Γυναικολόγος με εξειδίκευση στην Εξωσωματική Γονιμοποίηση και την Λαπαροσκοπική Χειρουργική, συνεργάτης στη Μονάδα Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής του Μαιευτηρίου ΜΗΤΕΡΑ Χάρης Χηνιάδης, μας εξηγεί όλες τις τελευταίες εξελίξεις στον τομέα Ανθρώπινης Γονιμοποίησης και Εμβρυολογίας με τη εφαρμογή της νέας μεθόδου.
Ξεκινώντας από τη γέννηση του εμβρύου στο Μεξικό, του οποίου η κύηση έγινε με το DNA της βιολογικής μητέρας και του βιολογικού πατέρα και με τη συμβολή μιας δότριας ωαρίου η οποία προσέφερε γενετικό υλικό σε ποσοστό 0,1%, ο γιατρός επισημαίνει, ότι η λύση αυτή επιλέχθηκε καθώς η μαμά πάσχει από το σύνδρομο Leigh.
Η σπάνια αυτή ασθένεια πλήττει 1 στα 40.000 παιδιά και προκαλεί γενετική μετάλλαξη στα μιτοχόνδρια του κυττάρου, επιφέροντας νευρολογικές διαταραχές και τον θάνατο περίπου δύο έως τρία χρόνια μετά τη γέννηση.
Η μητέρα είχε δυστυχώς κληροδοτήσει τα γονίδια της θανατηφόρας νευρολογικής πάθησης σε δύο προηγούμενα μωρά της, τα οποία είχαν πεθάνει, ενώ είχε κάνει και τέσσερις αποβολές. Ο μόνος τρόπος να αποκτήσει παιδί ήταν η λύση της κλινικά υποβοηθούμενης αναπαραγωγής.
Ο επικεφαλής της κλινικής New Hope Fertility Center στη Νέα Υόρκη, στην οποία απευθύνθηκαν οι γονείς, Δρ. Τζον Ζανγκ και η ομάδα του, επέλεξαν τη λύση της τεχνικής των τριών γονέων ή αλλιώς τη μιτοχονδριακή δωρεά, η οποία όμως, έγινε σε κλινική του Μεξικό, καθώς στις Ηνωμένες Πολιτείες η μέθοδος αυτή δεν έχει λάβει επίσημη έγκριση.
Τα μιτοχόνδρια έχουν δικό τους DNA. Οι παθήσεις όμως που οφείλονται στα μιτοχόνδρια, δηλαδή στα «εργοστάσια» παραγωγής ενέργειας των κυττάρων του οργανισμού μας, είναι δυστυχώς αρκετές και κληροδοτούνται από τη μητέρα στο έμβρυο.
Άρα, όπως αναφέρει ο Δρ. Χηνιάδης, οι επιστήμονες βρήκαν τρόπο μη συμβεί αυτό, όπως στην περίπτωση της φυσικής σύλληψης και της κλασικής εξωσωματικής γονιμοποίησης.
Στην περίπτωση του μικρού αγοριού, πήραν το ωάριο της μαμάς και αφαίρεσαν τον πυρήνα, πήραν το ωάριο μιας δότριας, αλλά αντί να το γονιμοποιήσουν με το σπέρμα του μπαμπά, έβγαλαν τον πυρήνα και έβαλαν τον πυρήνα της μαμάς και γονιμοποίησαν αυτό το ωάριο, εξ ου και ο όρος «τρεις γονείς».
Πρακτικά, δεν είναι τρεις γονείς, καθώς το βασικό DNA της μητέρας, δηλαδή τα χρωμοσώματα, παραμένουν στο παιδί. Αυτό που δεν υπάρχει στο παιδί, είναι το μιτοχονδριακό DNA, δηλαδή το DNA από τα μιτοχόνδρια που προκαλούν το σύνδρομο Leigh.
Όπως προαναφέρθηκε, ο λόγος που η μέθοδος έγινε στο Μεξικό είναι ότι δεν υπάρχει γι’ αυτήν νομοθετικό πλαίσιο στην Αμερική. Σύμφωνα με τους ειδικούς, στην Κεντρική Αμερική η μέθοδος γινόταν και είχαν γεννηθεί 35 παιδιά με αυτήν χωρίς να υπάρχει νομοθετικό πλαίσιο. Ενώ, δεν υπάρχει νομοθετικό πλαίσιο για τη μέθοδο ούτε στην Ευρώπη.
Πριν τρία χρόνια όμως, η Αρχή Ανθρώπινης Γονιμοποίησης και Εβρυολογίας (HFEA) του Ηνωμένου Βασιλείου, θέλοντας να καθορίσει ένα νομικό πλαίσιο έδωσε την άδεια να γίνει μελέτη για την ασφάλεια της μεθόδου στην επιστημονική ομάδα του Πανεπιστημίου του Νιουκάστλ.
Μετά τη μελέτη αυτή, η Αρχή Ανθρώπινης Γονιμοποίησης και Εμβρυολογίας (HFEA) του Ηνωμένου Βασιλείου, αξιολόγησε τα στοιχεία για την ασφάλεια της μεθόδου και αποφάνθηκε ότι είναι ασφαλής. Γι’ αυτό καλείται πλέον να δώσει την έγκριση για την εφαρμογή της επί ευρωπαϊκού εδάφους.
Αν αυτό όντως συμβεί, όπως αναμένεται, τότε μέσα στο 2017 θα υπάρξει νομοθετικό πλαίσιο για την εφαρμογή της μεθόδου σε ευρωπαϊκή χώρα, ενώ πρώτο το Κέντρο Γονιμότητας του Πανεπιστημίου του Νιούκαστλ θα καταθέσει αίτηση για τη χορήγηση της σχετικής άδειας, παρέχοντας τη νέα μέθοδο σε γυναίκες που αντιμετωπίζουν υψηλό κίνδυνο να κληροδοτήσουν στο παιδί τους κάποια μιτοχονδριακή γενετική πάθηση.
