Η Ευρωπαϊκή Ένωση και άλλα εννέα κράτη ήρθαν σε συμφωνία για την απαγόρευση της εμπορικής αλιείας στον κεντρικό Αρκτικό Ωκεανό τουλάχιστον για τα επόμενα 16 χρόνια. Το σύμφωνο θα δώσει στους επιστήμονες χρόνο να κατανοήσουν την θαλάσσια οικολογία της περιοχής, καθώς και τις πιθανές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, προτού επιτραπεί η αλιεία.
Η συμφωνία για την προστασία 2,8 εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων διεθνών υδάτων στην Αρκτική επιτεύχθηκε μετά από έξι συναντήσεις που έλαβαν χώρα σε διάστημα δύο ετών. Στα κράτη που την υπέγραψαν περιλαμβάνονται όχι μόνο χώρες με εδάφη στην Αρκτική, αλλά και χώρες όπως η Κίνα, η Ιαπωνία και η Νότια Κορέα, με αλιευτικούς στόλους που ενδιαφέρονται να δράσουν στην περιοχή.
Μέχρι στιγμής, ο χοντρός πάγος και η έλλειψη γνώσης για τα αποθέματα ψαριών έχουν κρατήσει τα εμπορικά αλιευτικά σκάφη μακριά, αλλά η περιοχή γίνεται ολοένα και πιο προσιτή λόγω της ταχείας απώλειας του θαλάσσιου πάγου. Τα τελευταία καλοκαίρια, το 40% του ωκεανού δε διέθετε πάγο, κυρίως βόρεια της Αλάσκας.
Καθώς ο θερινός πάγος γίνεται λεπτότερος και υποχωρεί προς τα βόρεια, περισσότερο φως διεισδύει στο νερό, αυξάνοντας την παραγωγή πλαγκτόν, τη βάση της τροφικής αλυσίδας. Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, η περιοχή αυτή είναι ανοικτή σε όλους. Ελλείψει συμφωνίας, η αλιεία δεν θα ήταν παράνομη, αλλά χωρίς ρυθμιστικό πλαίσιο, με κίνδυνο για το εύθραυστο και ταχέως μεταβαλλόμενο θαλάσσιο οικοσύστημα.
Το 2012, περίπου 2000 επιστήμονες ζήτησαν την εφαρμογή μορατόριουμ για την αλιεία στην περιοχή, ώστε να αποφευχθεί μια καταστροφή. Οι προσπάθειές τους ήταν επιτυχείς και έως το 2015, ο Καναδάς, η Δανία (που εκπροσωπεί τη Γροιλανδία), η Νορβηγία, η Ρωσία και οι Ηνωμένες Πολιτείες, οι χώρες με εδάφη στις ακτές της Αρκτικής, δεσμεύθηκαν να απαγορεύσουν τα αλιευτικά σκάφη τους από την περιοχή. Ωστόσο αυτό άφηνε ανοικτή την Αρκτική για μεγάλους αλιευτικούς από την Ιαπωνία, την Κίνα, τη Νότια Κορέα, την Ισλανδία και την Ευρωπαϊκή Ένωση, μέχρι που οι εκπρόσωποι των τελευταίων ήρθαν σε συμφωνία για την απαγόρευση της αλιείας μέχρι να υπάρξει αρκετή επιστημονική γνώση και διαχείριση.
Η συμφωνία θα παραμείνει σε ισχύ για 16 έτη και θα ανανεώνεται αυτόματα ανά πενταετία, εκτός εάν διαφωνήσει μία χώρα ή μέχρις ότου τεθεί σε εφαρμογή αλιευτική ποσόστωση και κανόνες.
Εκτός από την απαγόρευση της αλιείας, οι αντιπροσωπείες συμφώνησαν σε ένα κοινό πρόγραμμα επιστημονικής έρευνας και παρακολούθησης για τον εντοπισμό και παρακολούθηση των διαφόρων ειδών του οικοσυστήματος, καθώς και των πιέσεων που αντιμετωπίζουν από την κλιματική αλλαγή.
