Με έκδηλη ανησυχία τα γερμανικά ΜΜΕ συνειδητοποιούν καθημερινά ότι σε αυτή τη δύσκολη για την Ευρώπη εκλογική χρονιά το φάντασμα του Grexit εξακολουθεί να πλανάται πάνω από την Ευρωζώνη.
Όπως μεταδίδει η Deutsche Welle, αρκετά γράφονται αυτές τις μέρες για τη διαφορετική αντιμετώπιση του ελληνικού ζητήματος από το ΔΝΤ και τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, αλλά και για τις σχετικές διαφωνίες μεταξύ Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλδημοκρατών, που μέχρι τις εκλογές του Σεπτεμβρίου παραμένουν κυβερνητικοί εταίροι στο Βερολίνο. Η εβδομαδιαία εφημερίδα Die Zeit εκτιμά ότι θα υπάρξει στο τέλος ένας συμβιβασμός:
«Οι Έλληνες θα κάνουν λίγες ακόμα περικοπές, οι Γερμανοί θα δεσμευθούν για ελάφρυνση του χρέους σε κάποια μεταγενέστερη χρονική στιγμή και το ΔΝΤ θα συμμετάσχει με ένα μικρό ποσόν στη διάσωση. Για όλους τους εμπλεκόμενος αυτή είναι η λιγότερο ακριβή λύση. Για την Άγκελα Μέρκελ μια έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα ήταν βαριά ήττα. Η σημαντικότερη προτεραιότητά της στον εξωτερικό τομέα είναι να διατηρήσει μετά το Brexit τη συνοχή της Ε.Ε., πόσο μάλλον που η Ελλάδα εκτός Ευρωζώνης θα μπορούσε να γίνει άθυρμα ρωσικών η αμερικανικών συμφερόντων. Και ο Σόιμπλε είναι μεν ισχυρογνώμων, αλλά πρωτίστως είναι πιστός στον ανώτερό του».
«Ο Τσίπρας πάλι ξέρει ότι η μεγάλη πλειονότητα των Ελλήνων θέλει να διατηρήσει το ευρώ. Η Λαγκάρντ έχει αποδείξει επανειλημμένα στο παρελθόν ότι είναι διατεθειμένη να ερμηνεύσει με ευελιξία τις προδιαγραφές, όσο για τον Τραμπ, αυτός έχει τώρα άλλες έννοιες από τα ελληνικά ομόλογα. Γι’ αυτούς τους λόγους οι Έλληνες έχουν καλές προοπτικές να διασωθούν και πάλι από τη χρεΟκοπία την τελευταία στιγμή. Άλλο ζήτημα, αν αυτή θα είναι η καλύτερη λύση και για την ίδια τη χώρα».
Λιτότητα στην ευκτική
Σε πρωτοσέλιδο σχόλιό της η Tageszeitung του Βερολίνου υποστηρίζει ότι ο μέγας κίνδυνος αυτή τη στιγμή για την Ευρώπη δεν είναι ο Ντόναλντ Τραμπ, όπως πολλοί φοβούνται απλοποιώντας τα πράγματα. Για την επικεφαλής του οικονομικού ρεπορτάζ Ουλρίκε Χέρμαν η ύπαρξη της Ευρώπης κρίνεται αλλού: στην Ελλάδα.
«Βάσει της λογικής της οικονομίας, όταν οι δημόσιες δαπάνες περικόπτονται δραστικά, η οικονομία καταρρέει. Κι εκεί που στον προϋπολογισμό έπρεπε να βρίσκεται ένα παχύ συν, απομένει το πολύ – πολύ ένα ισχνό πλεόνασμα. Γι’ αυτό και το ΔΝΤ έβγαλε από καιρό τα θεωρητικά συμπεράσματα: ένα σημαντικό τμήμα του ελληνικού χρέους πρέπει να διαγραφεί και το απαιτούμενο από την Αθήνα πρωτογενές πλεόνασμα να περιοριστεί στο 1,5% του ΑΕΠ».
Μια δυσάρεστη εικόνα
«Ο Σόιμπλε όμως αγνοεί αυτή την πραγματικότητα και ζητά ένα πρόγραμμα λιτότητας στην ευκτική. Οι Έλληνες δηλαδή πρέπει να αποφασίσουν προκαταβολικά μέτρα λιτότητας που θα εφαρμοστούν μετά το 2018, αν δεν επιτευχθούν πρωτογενή πλεονάσματα της τάξης του 3,5%. Ο Σόιμπλε συμπεριφέρεται σαν δικτάτορας. Ξέρει ότι τα μέτρα λιτότητας στην Ελλάδα δεν λειτουργούν, αλλιώς θα ήταν να περιττό να ζητά και νέα. Παρ’ όλα αυτά η Ελλάδα μετατρέπεται σε γερμανική αποικία».
«Μπορεί στους Γερμανούς εκλογείς να αρέσει η δύναμη του Σόιμπλε, εκτός συνόρων όμως παγιώνεται μια δυσάρεστη εικόνα: η Γερμανία εμφανίζεται σαν παράλογος ηγεμόνας που κυριαρχεί στην Ευρώπη και βασανίζει βάναυσα τις ασθενέστερες χώρες. Κι αυτό κάποια στιγμή θα έρθει η ώρα να το πληρώσουμε».
