Της Νατάσας Στασινού
[email protected]
Το Σεπτέμβριο του 2008, λίγο μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers, μία «επιδημία» πιστωτικής ασφυξίας σάρωνε τον πλανήτη. Οι κεντρικές τράπεζες ανά τον κόσμο επιζητούσαν απεγνωσμένα πρόσβαση σε δολάρια και η FED ήταν εκεί να τους την προσφέρει. Θα έκανε το ίδιο μία κεντρική τράπεζα που θα στηριζόταν στο δόγμα «Η Αμερική Πρώτα»;
Το ερώτημα θέτει συντάκτης του Reuters όχι για να εξετάσει ένα υποθετικό σενάριο, αλλά γιατί ο σημερινός Αμερικανός πρόεδρος, δεν έχει κρύψει ούτε την δυσφορία του για την πολιτική της FED ούτε και την προσπάθειά του να επηρεάσει ή ακόμη και να ελέγξει τις αποφάσεις της με τον διορισμό δύο δικών του ανθρώπων στο διοικητικό συμβούλιό της.
Εδώ και δεκαετίες θεωρείται δεδομένο πως η αμερικανική κεντρική τράπεζα λειτουργεί ως στήριγμα όχι μόνο της αμερικανικής οικονομίας, αλλά και του παγκόσμιου συστήματος. Λαμβάνει υπόψη τους εξωτερικούς παράγοντες ή και τις παρενέργειες, που μπορεί να προκαλέσει η πολιτική της σε τρίτες χώρες και αναγνωρίζει ότι ένα καίριο πλήγμα σε άλλες μεγάλες οικονομίες πόσο μάλλον στο απολύτως διασυνδεδεμένο χρηματοοικονομικό σύστημα, μπορεί να λυγίσει και τις ΗΠΑ.
Οι δύο υποψήφιοι, που προτείνει ο Ντόναλντ Τραμπ, ο οικονομικός σχολιαστής Στίβεν Μουρ και ο επιχειρηματίας, Χέρμαν Κέιν, βλέπουν τα πράγματα πολύ διαφορετικά. Είναι σφοδροί επικριτές όχι μόνο των επιτοκιακών αυξήσεων στις οποίες προέβη η FED, όπως ο ίδιος Αμερικανός πρόεδρος, αλλά και των άνευ προηγουμένου μέτρων, που έλαβε στα χρόνια της παγκόσμιας κρίσης για να σταθεροποιήσει την οικονομία και το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα. Πιστεύουν ότι μόνη έγνοια της κεντρικής τράπεζας πρέπει να είναι η ανάπτυξη και ο πληθωρισμός στην αμερικανική οικονομία, ενώ φαίνεται να τάσσονται υπέρ μίας πολιτικής, η οποία θα εξυπηρετεί πάνω από όλα τις επιδιώξεις και την κατεύθυνση πολιτικής της κυβέρνησης.
«Οι κκ. Μουρ και Κέιν αρέσουν πολύ στον πρόεδρο, γιατί πιστεύει ότι έχουν κατά νου τα συμφέροντα της προεδρίας του» δήλωνε στη WSJ την Κυριακή πηγή του Λευκού Οίκου, την ώρα που ο Τραμπ εξαπέλυε ακόμη μία επίθεση κατά της FED, γράφοντας στο λογαριασμό του στο Twitter ότι όλα θα ήταν καλύτερα για την ανάπτυξη και τις αγορές εάν ο Τζερόμ Πάουελ άκουγε τις συμβουλές του.
Εάν ο Τραμπ πετύχει το στόχο του να οικοδομήσει μία FED «στα μέτρα του», τι θα σημαίνει αυτό για τις υπόλοιπες κεντρικές τράπεζες, μικρές και μεγάλες οικονομίες και ένα χρηματοοικονομικό σύστημα που βασίζεται στο αμερικανικό δολάριο; Η οικονομική ελίτ που συγκεντρώθηκε στην Ουάσιγκτον για τη Σύνοδο του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας δεν έκρυψε τους φόβους της.
Ακόμη και η δεύτερη ισχυρότερη κεντρική τράπεζα του πλανήτη, η ΕΚΤ, ήταν φανερά ανήσυχη. «Σίγουρα ανησυχώ πολύ για την ανεξαρτησία των κεντρικών τραπεζών σε άλλες χώρες και ειδικά στην πιο σημαντική περιοχή για ολόκληρο τον πλανήτη» ομολόγησε ο Μάριο Ντράγκι.
Αυτό που ανησυχεί τις κεντρικές τράπεζες ανά τον πλανήτη δεν είναι τόσο το ενδεχόμενο να υποκύψει ο Τζερόμ Πάουελ στην πίεση για μείωση των επιτοκίων (αν και αυτό θα μπορούσε να πυροδοτήσει επικίνδυνες φούσκες). Είναι περισσότερο η χάραξη μίας στρατηγικής, η οποία θα έχει ως μόνο γνώμονα την βραχυπρόθεσμη τόνωση της αμερικανικής ανάπτυξης, ώστε να «φαίνεται ο Τραμπ καλός», όπως σχολίαζαν στην WSJ αναλυτές, αντί μίας πολιτικής, που θα εξετάζει μακροπρόθεσμες συνέπειες συνολικά για τον πλανήτη.
Με άλλα λόγια μία FED στα μέτρα του Αμερικανού προέδρου σε μία νέα κρίση, πιθανότατα θα απέφευγε τις συμφωνίες swap νομισμάτων. Θα ήθελε την μέγιστη ρευστότητα για την αμερικανική οικονομία ακόμη και εάν αυτό οδηγούσε σε ασφυξία τον υπόλοιπο κόσμο.
naftemporiki.gr
