Η Σαουδική Αραβία δεν έχει κρύψει τα σχέδιά της για μετάβαση σε ένα νέο αναπτυξιακό μοντέλο, ώστε να είναι έτοιμη για έναν κόσμο χωρίς πετρέλαιο- σε αρκετές δεκαετίες από τώρα. Αυτό που δεν είχε γίνει γνωστό, ωστόσο, είναι πως φαίνεται να πιστεύει ότι πολύ πριν ο κόσμος αποχαιρετίσει τον μαύριο χρυσό, θα έχει πει αντίο στον ΟΠΕΚ- το καρτέλ, που κυριαρχούσε στην αγορά πετρελαίου για σχεδόν 60 χρόνια.
Η ισχύς του ΟΠΕΚ, που κάποτε κάλυπτε το 50% της παγκόσμιας κατανάλωσης, αλλά σήμερα το μερίδιό του έχει περιοριστεί στο 30%, έχει σίγουρα περιοριστεί. Εξακολουθεί να είναι όμως ο οργανισμός στον οποίο στηρίζονται οι πάντες- συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ- για να διατηρηθούν οι τιμές σε λογικά επίπεδα. Το πρόβλημα είναι ότι είναι ολοένα και πιο δύσκολο να συμφωνήσουν τα μέλη του σε κοινή γραμμή και εναία στάση απέναντι στους εξωτερικούς παίχτες, όπως οι ΗΠΑ και η Ρωσία.
Γεωπολιτικά συμφέροντα, συγκρούσεις, ψυχροπολεμικές τακτικές, όλα πέφτουν μέσα στο πετρελαϊκό βαρέλι και κάνουν το Ριάντ, που αυτή την περίοδο βρίσκεται αντιμέτωπο με τη διεθνή κατακραυγή για την υπόθεση της δολοφονίας Κασόγκι, να σκέφτεται τι θα συμβεί σε περίπτωση μίας διάσπασης του ΟΠΕΚ.
Σύμφωνα με αποκλειστικό ρεπορτάζ της Wall Street Journal το κορυφαιό κρατικά ελεγχόμενο think tank της χώρας έχει κληθεί να μελετήσει τις επιπτώσεις στην αγορά πετρελαίου και την οικονομία από πιθανή διάλυση του καρτέλ. Αν και ο πρόεδρος του think tank, Άνταμ Σιμίνσκι, τόνισε πως η μελέτη δεν πυροδοτήθηκε από τα πυρά του Ντόναλντ Τραμπ κατά της Σαουδικής Αραβίας και του καρτέλ, υψηλόβαθμος σύμβουλος με γνώση του project δήλωσε στην αμερικανική εφημερίδα ότι η μελέτη προσφέρει μία ευκαιρία να ληφθεί υπόψη η κριτική της Ουάσιγκτον.
Ακόμη και εάν η Σαουδική Αραβία αποφασίσει ότι χρειάζεται το καρτέλ και δεν θα είναι εύκολη η θέση της σε έναν κόσμο, χωρίς αυτό, τα ευρήματα της μελέτης θα μπορούσαν να δημοσιοποιηθούν και να λειτουργήσουν ως γραμμή υπεράσπισης του ΟΠΕΚ και του ρόλου του Ριάντ σε αυτόν, ανέφεραν πηγές.
Από τη σύστασή τους πριν από 58 χρόνια, ο ΟΠΕΚ έχει περάσει πολυάριθμες υπαρξιακές κρίσεις. Η Ισλαμική Επανάσταση στο Ιράν, ο πόλεμος στο Ιράκ, η Αραβική Άνοιξη που οδήγησε σε βουτιά της παραγωγής σε χώρες, όπως η Λιβύη, η κατάρρευση της παραγωγής της Βενεζουέλας είναι ορισμένες μόνο από τις προκλήσεις που έχει κληθεί να αντιμετωπίσει.
Σήμερα, με την αστάθεια να είναι η μόνη σταθερή διεθνώς, ο ρόλος του αμφισβητείται εντονότερα από ποτέ.
naftemporiki.gr με πληροφορίες από WSJ
