«Textile Intersections» ήταν ο τίτλος της πρόσφατης εκδήλωσης, συνεδρίου και έκθεσης, με θέμα τη διεπιστημονική προσέγγιση στο σύγχρονο σχεδιασμό υφασμάτων που ενσωματώνει σύγχρονες τεχνολογίες τόσο στο σχεδιασμό όσο και στην υλοποίησή του. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε από τις 12 έως τις 14 Σεπτεμβρίου στο HERE EAST, την «ψηφιακή» Πανεπιστημιούπολη, στο Ανατολικό Λονδίνο. Τη διοργάνωση επιμελήθηκε η ερευνητική ομάδα Textile Design Research Group, του Πανεπιστημίου του Loughborough σε συνεργασία με το Royal College of Art και το Imperial College London, σε συνέχεια του συνεδρίου “Intersections” που πραγματοποιήθηκε στο Λονδίνο το 2017.
Το συνέδριο χαιρέτησαν με τις ομιλίες τους διακεκριμένοι στο χώρο ερευνητές όπως ο Καθηγητής Juan P. Hinestroza (Cornell University, Ithaka, New York) και η ερευνήτρια Ellen Harlizius–Klück (Deutsches Museum, Munich). Τα έργα και οι μελέτες που παρουσιάστηκαν ανέδειξαν καίρια ζητήματα για την μετεξέλιξη του πεδίου, και τη σημασία της διεπιστημονικής συνεργασίας. Τόσο το συνέδριο όσο και η έκθεση αναπτύχθηκαν σε τέσσερις βασικούς άξονες: τα σημεία τομής της κλωστοϋφαντουργίας με την αρχιτεκτονική (textiles and architecture), τις εναλλακτικές υλικότητες (textile materialities processes), τη διάδραση (textiles and interactions), και την κριτική θεωρία (critical textiles).
Την έκθεση πλαισίωσαν είκοσι δύο ερευνητικές εργασίες από εννέα χώρες. Πιο συγκεκριμένα συμμετείχαν πανεπιστήμια από την Αμερική (University of Washington, University of Pennsylvania, University of Minnesota), το Ηνωμένο Βασίλειο (Loughborough University, Nottingham Trent University), τη Δανία (University of Art and Design Linz, at The Royal Danish Academy of Fine Arts), την Ολλανδία (Eindhoven University of Technology), τη Γαλλία (the École Nationale Supérieure des Arts Décoratifs de Paris, Arts Décoratifs school), τη Γερμανία ( KHM – Academy of Media Arts Cologne, Berlin University of the Arts), τη Νέα Ζηλανδία (Massey University ) και την Ελλάδα (ΑΠΘ).
Η ελληνική συμμετοχή εξέθεσε το Re[in]spired Τextile. Η ερευνητική ομάδα περιλάμβανε αρχιτέκτονες, ερευνήτριες και παιδαγωγούς στον καινοτόμο σχεδιασμό. Πιο συγκεκριμένα την ομάδα αποτέλεσαν: η Καθηγήτρια Δρ. Βογιατζάκη Μαρία, η αρχιτέκτων Δουρουδή Ευθυμία, η αρχιτέκτων Λανταβού Μαρία, και η Επίκουρη Καθηγήτρια Δρ. Συμεωνίδου Ιωάννα. Το ερευνητικό έργο είχε ξεκινήσει σε προπτυχιακό επίπεδο στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ, με τον τίτλο Re[in]spired architecture, που προέρχεται από το ρήμα inspire που σημαίνει εμπνέω, και το ρήμα που σημαίνει respire αναπνέω, υποδηλώνοντας τόσο μια διάθεση να εμπνευστεί ο σχεδιασμός από τη φύση, και πιο συγκεκριμένα την άδηλη αναπνοή του δέρματος, καθώς και κυριολεκτικά να σχεδιαστεί ένα διαδραστικό ύφασμα που να ‘αναπνέει’. Μάλιστα τον Αύγουστο του 2017 η πρώιμη εργασία πάνω στο ίδιο θέμα είχε κερδίσει το πρώτο παγκόσμιο βραβείο στον αρχιτεκτονικό διαγωνισμό Rethinking the Future Awards, στην κατηγορία βιομηχανικός σχεδιασμός.
Με στόχο την ελαχιστοποίηση της κατανάλωσης ενέργειας, η ομάδα πρότεινε ένα διαδραστικό ύφασμα-ένδυμα (textile wearable) το οποίο υπερβαίνει τις, έως τώρα, γνωστές λειτουργίες των υφασμάτων, όπως η προστασία και η αισθητική και δημιουργεί νέες συνθήκες ‘στέγασης και κατοίκησης’ του ανθρώπινου σώματος. Πρόκειται για μια επιπρόσθετη επιδερμίδα, ικανή να αναπνέει, διατηρώντας τη θερμική άνεση του χρήστη, καθώς αντιδρά στα ερέθισμα της ανόδου ή της καθόδου της θερμοκρασίας, όπως αυτή επιβάλλεται από το εξωτερικό, προς το σώμα, περιβάλλον.
Κατά το σχεδιασμό χρησιμοποιούνται νέες ψηφιακές τεχνολογίες που δίνουν τη δυνατότητα στους σχεδιαστές να πειραματιστούν με σύνθετες μορφές μέσω προσομοίωσης και αναπαράστασης, και να δημιουργήσουν αυτό το δυναμικό σύστημα το οποίο προσαρμόζεται σε ποικίλες τοπολογίες, γεωμετρίες, κλίμακες αλλά κυρίως σε περιβαλλοντικές συνθήκες. Επιπλέον, η μορφή και η δομή αυτού του πρωτότυπου υφάσματος είναι εμπνευσμένες τόσο ως προς την αισθητική όσο και ως προς τη λειτουργία από τις φολίδες στη φύση. Αποτελείται από έναν σκελετό ο οποίος προσαρμόζεται στην τοπολογία του σώματος και φολίδες ανοίγουν και κλείνουν για να επιτευχθεί φυσικός αερισμός και κατά συνέπεια δροσισμός και θερμική άνεση.
Ως μέθοδος κατασκευής προτείνεται η τρισδιάστατη εκτύπωση (3D printing), καθώς μπορεί να παράγει περίπλοκα και εξατομικευμένα αντικείμενα απευθείας από ψηφιακά τρισδιάστατα μοντέλα, με την εναπόθεση υλικού σε στρώσεις. Συγκεκριμένα, η ταυτόχρονη εκτύπωση πολλαπλών υλικών επιτρέπει την κατασκευή σκελετού από εύκαμπτο υλικό (π.χ. Ninjaflex, Filaflex, Tango Black) και την ενσωμάτωση έξυπνου υλικού (π.χ. Carbon fiber) σε συγκεκριμένες φολίδες, έτσι ώστε να επιτευχθεί ο λυγισμός του υλικού και το επιθυμητό φαινόμενο της άδηλης αναπνοής.
Η έρευνα εκμεταλλεύεται και προτείνει τη συμβιωτική σχέση γνωστών τεχνολογιών στο πεδίο της κλωστοϋφαντουργίας και σε αυτό του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού. Ταυτόχρονα ανοίγει νέες προοπτικές για το σύνολο του πεδίου αλλά και την καθημερινότητα των κατοίκων της σύγχρονης πόλης! Οι ερευνήτριες στοχεύουν στην περαιτέρω ανάπτυξη του έργου, με καινοτόμες εφαρμογές σε διάφορα άλλα πεδία δημιουργώντας νέες υλικές δυνατότητες για φορητά και διαδραστικά περιβάλλοντα.
Για περισσότερες πληροφορίες που αφορούν το re[in]spired textile μπορείτε να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του project ή την επίσημη σελίδα του στο Instagram με όλο το σχετικό πληροφοριακό υλικό. Όσον αφορά την έκθεση και τα υπόλοιπα εκθέματα μπορείτε να επισκεφτείτε την ιστοσελίδα της διοργάνωσης και να κατεβάσετε το σχετικό κατάλογο.
