Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]
Η χορεύτρια Ελεάνα Ανδρεούδη αφήνεται σε ένα ταξίδι χωρίς προορισμό, όπου, με μόνο όχημα τη μουσική και τη γλώσσα τού σώματος, οικείες μελωδίες λικνίζονται στην ατέρμονη αιωνιότητα, αιωρούμενες σε ομιχλώδη τοπία και λιβάδια που δακρύζουν και παρασύρονται από το ποτάμι της σκόνης του χρόνου, και μάς μιλά για την παράσταση «Ταξίδι στην αιωνιότητα».
Αφιερωμένη στην Ελένη Καραΐνδρου και την ποιητική μουσική της που έντυσε τις διάσημες ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου, η επιτυχημένη παραγωγή του Μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (ΕΛΣ), σε χορογραφία του Ρενάτο Τζανέλλα, μετά την επιτυχία της στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, τη Λευκάδα και τη Σύρο, παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, με καινούρια διανομή χορευτών, για τέσσερις μόνο παραστάσεις, στις 7, 8, 11 και 13 Οκτωβρίου, στις 8 το βράδυ.
Συμμετέχοντας σε αυτό το μουσικοχορευτικό ταξίδι, που φέρνει στη μνήμη τις εικόνες και τους συμβολισμούς του οικουμενικού σινεμά τού Θόδωρου Αγγελόπουλου, η Ελεάνα Ανδρεούδη μιλά για την παράσταση, για τον χορό και για τα όνειρά της.
Τι περιλαμβάνει το «Ταξίδι στην αιωνιότητα»;
Όπως ακριβώς το θέσατε: Ένα ταξίδι… Ένα υπέροχο ταξίδι, “σύντομο” από τη μία, αλλά τόσο βαθυστόχαστο από την άλλη. Χαραγμένες στη μνήμη, με εξαίρετη ομορφιά, εικόνες από τις ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου, από την “Αιωνιότητα και μια μέρα”, το “Μετέωρο βήμα του πελαργού”, το “Λιβάδι που δακρύζει”, μέχρι το “Βλέμμα του Οδυσσέα”, το “Τοπίο στην ομίχλη” κ.ά., συνυφασμένες με την αισθαντική μουσική της Ελένης Καραΐνδρου και την υπέροχη χορογραφία του Ρενάτο Τζανέλλα.
Από όποια σκοπιά και αν παρακολουθήσουμε αυτήν την αλληλουχία ιδεών, εικόνων, συναισθημάτων, είναι συγκινητικά όμορφη. Άλλωστε, είναι ένα έργο, που αγαπήθηκε πολύ από το κοινό, εντός και εκτός Αθηνών, για αυτούς ακριβώς τους λόγους. Μπορεί η εποχή και η τεχνολογία να εξελίσσονται πυρετωδώς, ωστόσο ο άνθρωπος θα έχει πάντα την ανάγκη να ζει και να νιώθει. Μόνο έτσι, θα εξελίσσεται και ο ίδιος. Αυτό είναι το Ταξίδι του κάθε ανθρώπου. Το κοινό, λοιπόν, στο δικό του Ταξίδι, έρχεται να συναντήσει το “Ταξίδι στην αιωνιότητα”, από το μπαλέτο της ΕΛΣ.
Πώς προσεγγίζεται χορογραφικά η μουσική της Ελένης Καραΐνδρου;
Είναι πολύ απλό για έναν χορογράφο να ετοιμάσει δύσκολα βήματα για τους χορευτές του και να τα εκτελέσουν άριστα, έχοντας την τεχνική κατάρτιση. Αυτό, που είναι δύσκολο για τον δημιουργό και – κατά τη γνώμη μου – χρειάζεται συνεχή μελέτη, είναι να δημιουργήσει και να εμπνευστεί, χωρίς να ξεφύγει από τα όρια των ταινιών, στην προκειμένη περίπτωση. Ο Ρενάτο Τζανέλλα το κατάφερε και μας παρέδωσε τη σκυτάλη για την απόδοση όλων όσων εμπνεύστηκε μέσω των ταινιών και της μουσικής. Όλες, σχεδόν, οι κινήσεις μεταφράζονται σε λέξεις, δημιουργώντας υπέροχες εικόνες.
Οι τεχνικές δυσκολίες του έργου δεν είναι τόσο μεγάλες, σε αντίθεση με τις συναισθηματικές που θέλουν πλήρη αφοσίωση και συγκέντρωση. Αν αφαιρεθείς κατά τη διάρκεια της παράστασης, χάθηκε σημαντικό μέρος του έργου. Η αφοσίωση του βλέμματος, αλλά και της ψυχής, πρέπει να παραμείνει μέχρι να κλείσει η αυλαία. Κυριαρχούν σκηνές με έντονα συναισθήματα, δράση και εσωτερικότητα εκ μέρους των χορευτών, καθώς και παύσεις που, πάντα, λένε τόσα πολλά! Αγαπημένη μου σκηνή η τελευταία: το μαντήλι που πέφτει από τα χέρια του Στράτου Παπανούση. Το παρατηρώ μέχρι την τελευταία του “ανάσα”, γιατί ακόμη και αυτό χορεύει… και κλείνει την παράσταση με τον πιο συγκινητικό τρόπο. Είναι σαν εμείς – συμπεριλαμβανομένου και του κοινού – να του δίνουμε ζωή. Είμαστε πραγματικά τυχεροί, που μας συνοδεύει η μουσική της Ελένης Καραΐνδρου σε αυτήν την επιτυχημένη δημιουργία!
Πώς θα περιγράφατε τον μουσικό και εικονικό κόσμο των ταινιών του Θόδωρου Αγγελόπουλου, έτσι όπως παρουσιάζεται στην παράσταση;
Νοσταλγικός, άλλοτε αργός, άλλοτε γοργός και περιπετειώδης. Άλλες φορές, λακωνικός, αλλά με ένα τεράστιο νόημα να ξεπροβάλλει. Θλιβερός, γεμάτος διαφορετικούς σταθμούς ζωής και, παράλληλα, λυτρωτικός και συγκινητικός. Είναι ένας τεράστιος κόσμος γεμάτος αναζητήσεις, όπως και ο δημιουργός του. Δεν τον αποκάλεσαν τυχαία «ποιητή της ανθρώπινης περιπέτειας»!
Ποια συναισθήματα κυριαρχούν στα χορευτικά μέρη, που ερμηνεύετε;
Η νύφη αποτελεί μια καθολική έννοια. Ο δημιουργός τη φέρνει αντιμέτωπη με την πραγματικότητα, που καλείται να αντιμετωπίσει. Πόνος, φόβος, απόγνωση είναι μερικά από τα συναισθήματα. Βγαίνει από τα όριά της, έχει τάσεις φυγής, εξαναγκάζεται, χάνεται και επανέρχεται, προκειμένου να ζήσει κάτι, που δεν επιθυμεί .Η περιπέτειά της δεν αφήνει κανέναν αδιάφορο. Μαθαίνει να ζει με τις πληγές της.
Τι είναι για σας ο χορός;
Η απόλυτη ελευθερία έκφρασης της ψυχής μου, η ανάσα τής ζωής μου, ένας δυνατός έρωτας, μία ατελείωτη – ως φαίνεται – αγάπη, τα οποία ενώνονται, για να δημιουργήσουν το πάθος, που εμπνέει όλους μας στο να ζούμε πραγματικά. Ό, τι και να μου ζητηθεί θα το ζήσω όσο πιο δυνατά μπορώ, γιατί δεν είμαι εδώ, για να διεκπεραιώσω κάτι, αλλά για να αισθανθώ την κάθε του πτυχή. Και πάλι από την αρχή να ξεκινούσα, θα διάλεγα ακριβώς την ίδια «δουλειά», γιατί, χωρίς αυτή, θα ήμουν μισή!
Στην Ελλάδα, ο χορός έχει τη θέση που του αξίζει;
Από μικρή, ήθελα πάντα κάτι παραπάνω, κάτι που θα εξελίσσεται συνεχώς. Αυτό σχετίζεται με τα όνειρα που έχουμε. Δεν κάνω άσκοπα αυτήν την αναδρομή. Στην Ελλάδα, λοιπόν, όπως και σε κάθε άλλη χώρα του κόσμου, θα υπάρχει πάντα αυτό το σκαλί, που θα πρέπει να κατακτήσουμε, αν επιθυμούμε την επιτυχία. Πάντα θα υπάρχει χώρος για κάτι παραπάνω, μεγάλες παραγωγές, καθώς και πολλά νέα και αξιόλογα παιδιά με όνειρα, που μπορούν να προσφέρουν πολλά.
Ευελπιστούμε πως όλα αυτά θα πραγματοποιηθούν με τη μεταφορά μας στη νέα μας Όπερα, στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ), που θα πληροί όλες τις προϋποθέσεις για την πραγματοποίηση των στόχων μας. Και τι άλλο χρειάζεται ένας καλλιτέχνης; Κίνητρα, ώστε να δουλεύει όσο πιο πολύ μπορεί, και η μετάβασή μας στο ΚΠΙΣΝ να είναι επιτυχής! Τέλος, σαν αληθινοί καλλιτέχνες, οφείλουμε να γνωρίζουμε πως όλες οι τέχνες είναι ισάξιες και πολύτιμες και η ψυχή του κοινού τις έχει ανάγκη. Δεν πρέπει να σταματήσουμε να ονειρευόμαστε την πραγματικότητα! Η τέχνη μας είναι η καρδιά μας και οφείλουμε να την κρατήσουμε ζωντανή, όπως και εκείνη θα χτυπά για εμάς μέχρι την τελευταία μας στιγμή.
Ποια είναι τα επόμενα καλλιτεχνικά σας σχέδια;
Όπως θα καταλάβατε, είχα πάντα και εξακολουθώ να έχω πολλά όνειρα. Η εξέλιξή μου ως χορεύτρια απαιτεί έμπνευση, δημιουργικότητα, συνεχή και πολύωρη εξάσκηση, πολλές και απαιτητικές παραγωγές με κάθε είδους δυσκολία. Τώρα, είναι τα χρόνια μου για όλα αυτά. Αναζητώ την πρόκληση. Εύχομαι, με τη μετάβασή μας στις νέες εγκαταστάσεις της Εθνικής Όπερας της χώρας, να μη μου μένει χρόνος για κάτι λιγότερο από τα παραπάνω!
Ταυτότητα παράστασης
Χορογραφία – φωτισμοί: Ρενάτο Τζανέλλα, σκηνικά – κοστούμια: Κατερίνα Αγγελοπούλου, Ερμηνεύουν: Στράτος Παπανούσης, Νατάσα Σιούτα, Αλεξάντερ Νέσκωβ, Μαρία Κουσουνή, Ελεάνα Ανδρεούδη, Βαγγέλης Μπίκος, Πόπη Σακελλαροπούλου, Ντανίλο Ζέκα, Βανέσα Κούρκουλου, Θανάσης Σολωμός, Μάνια Καραβασίλη, Έλτον Ντιμρότσι, Άννα Φράγκου, Αγάπιος Αγαπιάδης, Βίκυ Τσιρογιάννη, Μιχάλης Παππάς, Ελένη Κλάδου, Γιάννης Μπενέτος. Με την Ορχήστρα, τους Α΄ Χορευτές, τους Σολίστ, τους Κορυφαίους και το Corps de Ballet της ΕΛΣ.
Πληροφορίες
Δημοτικό Θέατρο Πειραιά: Ηρώων Πολυτεχνείου 32 – Πειραιάς, τηλ.: 210 4143310 και 210 4143320. Τιμές εισιτηρίων: 20, 15, 10 (παιδικό – φοιτητικό) ευρώ. Προπώληση εισιτηρίων: ταμεία Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά (Τρίτη – Σάββατο: 10.00 – 14.00 και 18.00 – 21.00, Κυριακή: 15.00 – 20.00), ταμεία θεάτρου Ολύμπια: Ακαδημίας 59 – 61, στάση Μετρό: Πανεπιστήμιο (Τρίτη – Κυριακή: 9.00 – 21.00, Δευτέρα: 9.00 – 16.00), τηλεφωνικά: 210 3662100, ομαδικά εισιτήρια: 210 3711342, ηλεκτρονικά: dithepi.gr και nationalopera.gr.
