Ο Renzo Piano, ο αρχιτέκτονας στον οποίο το Ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος» επέλεξε να αναθέσει τη μελέτη και τον σχεδιασμό της Εθνικής Βιβλιοθήκης, της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και του Πολιτιστικού Κέντρου στο Δέλτα Φαλήρου, συνεργάστηκε, πρόσφατα, με το γραφείο Alvisi Kirimoto + Partners με έδρα τη Ρώμη, για μία εγκατάσταση στην Tempio Pausania, μια πόλη περίπου 14 χιλιάδων κατοίκων στη βόρεια Σαρδηνία.
Στον ουρανό μιας πλατείας της μικρής πόλης, και συγκεκριμένα στην Piazza Faber, οι αρχιτέκτονες τοποθέτησαν μια σύνθεση 12 ζωηρόχρωμων υφασμάτινων ιστίων, τα οποία αναπετούν ανάμεσα στα ιστορικά κτήρια που την περιβάλλουν και την αψιδωτή είσοδο της αγοράς.
Η εγκατάσταση αφιερώνεται στη μνήμη του εκλιπόντα σπουδαίου Ιταλού τραγουδοποιού, και στενού φίλου του Renzo Piano, Fabrizio de André.
Οι δημιουργοί τονίζουν πάντως ότι η εγκατάσταση δεν τιμά μόνο τη μνήμη «ενός από τους πιο ευαίσθητους ερμηνευτές της ανθρώπινης φύσης», αλλά θέλει να υπογραμμίσει την ομορφιά και σημασία των μικρών ιταλικών πόλεων.
Σύρματα που σχηματίζουν ένα μεταλλικό δίχτυ αράχνης ανάμεσα στους τοίχους των κτηρίων της πλατείας. Υφασμάτινα γεωμετρικά ιστία, σε χρώμα πράσινο, κόκκινο, μπλε, χρυσαφί, αναρριπίζουν. Όταν τα πανιά μαζεύονται, «δώδεκα έγχρωμα μολύβια» (αναφορά στο πάθος του de André για τα μολύβια Faber-Castell) μοιάζουν να αιωρούνται μεταξύ των στενών ακανόνιστων μικρών δρόμων και των τοίχων από γρανίτη.
«Αυτή η παρέμβαση, με την ελαφρότητά της και την ατίθαση ζωτικότητά της, μας επιτρέπει να συνάψουμε εκ νέου σχέσεις με τα μικρά αστικά κέντρα» εξηγεί ο αρχιτέκτονας Massimo Alvisi. «Ξεκινώντας από την ιδέα του Renzo Piano “να συλλάβουμε τις ακτίνες φωτός και τα χρώματά του”, μετακινήσαμε τη δράση ψηλά, πάνω από την πλατεία, υποχρεώνοντας με αυτόν τον τρόπο τους περαστικούς να κοιτάξουν πάνω απ’ τις στέγες, να συνδιαλλαγούν με τα γκρίζα κτήρια και τον γαλάζιο ουρανό, να υπερβούν τα γωνιώδη όρια της περιοχής».
