Οι εκδόσεις Μικρή Άρκτος παρουσιάζουν τρεις νέες ποιητικές συλλογές: τον «Απερίσκεπτο πλοηγό» του Γιώργου Ανδρέου, τα «Χωματουργικά» του Δημήτρη Πέτρου και τον «Ελπήνορα» του Νίκου Χρυσικόπουλου.
«Ο απερίσκεπτος πλοηγός»
Έως σήμερα, ο συνθέτης Γιώργος Ανδρέου έχει αποτυπώσει τη βαθιά αγάπη του για τον στίχο και την ποίηση στα δεκάδες τραγούδια που υπέγραψε και ως στιχουργός. Η Μικρή Άρκτος παρουσιάζει τον ανέκδοτο έως σήμερα ποιητικό κόσμο του, μέσα από την έκδοση της πρώτης του ποιητικής συλλογής, η οποία περιλαμβάνει 40 ποιήματα, που αποτελούν συγκεντρωμένη ύλη πολλών ετών εργασίας.
Στον «Απερίσκεπτο πλοηγό», ο δαίμονας Χρόνος συνομιλεί με όνειρα, εφιάλτες, βιώματα και ιστορίες, ξεγυμνώνοντας αυταπάτες, επανενδύοντας αφηγήσεις ή αποκαλύπτοντας εκ νέου χαμένους ορίζοντες, προκειμένου να οδηγήσει το ταξίδι μιας ζωής στην πορεία της συνείδησής της, δηλαδή στη βαθύτερη κατανόησή της.
Ο ίδιος ο Γιώργος Ανδρέου εξηγεί: «Αγαπώ βαθειά την ποίηση. Την Ποίηση. Είναι η ελευθερία του τρόπου της πού με συναρπάζει, η σωτηρία που, απλόχερα, χαρίζει από τη βασανιστική κυριολεξία της γλώσσας. Η γλώσσα, με την ποίηση, λυτρώνεται. Μια λέξη δεν είναι πια ένα αντικείμενο, μια έννοια, ένας τύπος. Μια λέξη είναι Μια Λέξη. Ο “Απερίσκεπτος πλοηγός” είναι το βιβλίο μου, η δέλτος μου. Την έχω χωρίσει (αυθαίρετα, αθώα) σε 4 μέρη. Σχεδόν 40 ποιήματα, μια ολόκληρη ζωή».
«Χωματουργικά»
Τρία χρόνια μετά την πρώτη του ποιητική συλλογή, με τίτλο «Α΄ Παθολογική», με την οποία συστήθηκε στο κοινό, ο Δημήτρης Πέτρου επανέρχεται με 25 ποιήματα. Τα «Χωματουργικά» αποτελούν μια ξενάγηση. Μια περιπλάνηση στην υγρή μακεδονική γη. Διαμέσου ποταμών και άλλων υδάτων, στις ακτογραμμές του Βόρειου Αιγαίου. Όχι με το ανάλαφρο βάδισμα μια περιήγησης, αλλά με το διστακτικό βήμα της δυστοπίας. Σε έναν επίμονο εναγκαλισμό με τη φύση. Διότι το τοπίο δεν παρηγορεί. Δεν ενίσταται. Το τοπίο ξέρει μόνο να κυριεύει.
«Ελπήνωρ»
Στην πρώτη του ποιητική συλλογή, ο 23άχρονος Νίκος Χρυσικόπουλος εμπνέεται από τον αδικοχαμένο και σχεδόν απαρατήρητο πολεμιστή της «Οδύσσειας», Ελπήνορα.
Ο Ελπήνωρ εμφανίζεται σε δύο σκηνές της «Οδύσσειας» ως ένας από τους συντρόφους του Οδυσσέα. Στην πρώτη σκηνή, ο Οδυσσέας και οι σύντροφοί του ετοιμάζονται να αναχωρήσουν από την Αία, το νησί της Κίρκης. Το προηγούμενο βράδυ, έχουν γλεντήσει, κι ο Ελπήνωρ έχει αποκοιμηθεί στη στέγη του παλατιού της Κίρκης. Κάποια στιγμή, ξυπνά από τον θόρυβο και, παραζαλισμένος από τη μέθη, γκρεμίζεται από το παλάτι και σκοτώνεται. Οι σύντροφοί του αναχωρούν, αφήνοντας τον άταφο.
Στη δεύτερη σκηνή, ο Οδυσσέας πηγαίνει στον Κάτω Κόσμο και συναντά πρώτη την ψυχή του μόλις σκοτωμένου Ελπήνορα, ο οποίος του εκφράζει τη θλίψη του και τον παρακαλεί να τον θάψουν, όταν γυρίσουν στην Αία. Ο Οδυσσέας τού το υπόσχεται και το πραγματοποιεί.
Σεβόμενος την αρχαία φύση του μύθου, ο Νίκος Χρυσικόπουλος, με τον δικό του τρόπο, πλάθει την ιστορία του Ελπήνορα σε έξι ποιήματα – επεισόδια. Μέσα από μία ευρηματική σκηνοθεσία, παρουσιάζει τη μικρή, αλλά γεμάτη νόημα περιπέτεια του ήρωα του, και καλεί τον αναγνώστη να νιώσει αυτό που νιώθει ο Ελπήνωρ, να αφουγκραστεί τις ελπίδες και τον πόνο του, αλλά και να σκεφτεί πάνω στην ιδιότυπη αλληλεπίδραση, που μπορεί να υπάρξει μεταξύ της κωμικότητας και της τραγικότητας.
