Με τον τίτλο «Melioribus Annis», ο οποίος αναφέρεται στην «Αινειάδα» του Βιργιλίου και μεταφράζεται «Από τα καλύτερά μας χρόνια», το βιβλίο του Νίκου Ταραντίνου, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ωκεανίδα, μας ταξιδεύει νοσταλγικά στην Αθήνα των χρυσών δεκαετιών του ’60 και του ’70.
Γεωπόνος και οινολόγος και ισχυριζόμενος ότι δεν είναι συγγραφέας, ο Νίκος Ταραντίνος μάς γυρίζει πίσω στον χρόνο μέσα από την προσωπική του παρατήρηση – μαρτυρία, καταγράφοντας τις εμπειρίες του, τις οποίες εμπλουτίζει με ιστορικά στοιχεία, φωτογραφίες, ντοκουμέντα και παραθέματα από βιβλία.
Καθώς εκείνη η εποχή ζωντανεύει με την αφήγηση, όσοι την έζησαν θα τη νοσταλγήσουν, και οι νεότερες γενιές, που βιώνουν το ζοφερό σήμερα, θα μπορέσουν να δουν εκείνη την καλή πλευρά και να εξετάσουν με άλλα μάτια το τι, το πώς και το γιατί της σύγχρονης πραγματικότητάς μας.
Γιατί «έτσι μας άρεσε!»
Ο Νίκος Ταραντίνος γράφει στην περίληψη του βιβλίου: «Αυτός ήταν ο κόσμος, που μόλις είχε σβήσει, και ο καθένας μας έβαζε τη σφραγίδα του, ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του, στον νέο κόσμο που ανέτελλε. Ήμαστε οι πρωτοπόροι και το χαιρόμασταν. Το χαιρόμασταν σε κάθε μας κίνηση, σε κάθε μας έκφραση. Πειραματιζόμασταν με καινούργιες εμπειρίες και δοκιμάζαμε καινούργια πράγματα. Ονειρευόμασταν, αλλά, συγχρόνως, ακουμπούσαμε και το όνειρο, πιάναμε το άπειρο και το φέρναμε εκεί, που έφταναν τα χέρια μας. Τίποτα δεν ήταν ακατόρθωτο. Ήμαστε ελεύθεροι, χωρίς παρωπίδες και χαλινάρια που να μας εμποδίζουν από το να φτάσουμε το “όνειρό” μας.
Έφευγε η εποχή του πρέπει και του “καθωσπρέπει”. Οι τοίχοι, που είχαν υψωθεί από αιώνες, γκρεμίζονταν εκκωφαντικά. Παίζαμε, φλερτάραμε, τα φτιάχναμε, τσακωνόμαστε, χωρίζαμε, τα ξαναβρίσκαμε, γιατί “έτσι μας άρεσε!”. Ήταν μια έκφραση, που δεν είχε ειπωθεί στο παρελθόν με τόση ένταση από τόσο πολλούς. “Έτσι μας άρεσε!”. Ο αέρας φυσούσε και σκόρπιζε προκαταλήψεις αιώνων.
Δεν υπήρχαν σύνορα και όρια. Η επιστήμη κάλπαζε, η μουσική ήταν στην καλύτερη φάση, ο κινηματογράφος άνοιγε καινούργιους ορίζοντες, η οικονομική ανάπτυξη δεν είχε προηγούμενο, ακόμα και στις χώρες που, μόλις, είχαν βγει από τον Μεγάλο Πόλεμο. Υπ’ αυτές τις συνθήκες, ήταν αδύνατον να είναι κανείς απαισιόδοξος για το μέλλον της ανθρωπότητας».
Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]
