Επί χρόνια υπήρχε η αντίληψη ότι μεγάλοι σεισμοί κατέστρεψαν τα μεγάλα ανάκτορα του Μυκηναϊκού πολιτισμού στην Πελοπόννησο περίπου το 1200 π.Χ., όμως νέα έρευνα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι δεν είναι πιθανό η σεισμική δραστηριότητα να συνέβαλε στην πτώση των Μυκηνών.
Από το 2012, μια ομάδα υπό τον Γερμανό αρχαιολόγο Γιόζεφ Μάραν του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης και τον γεωφυσικό Κλάους-Γκίντερ Χίντσεν διεξάγει έρευνες στην Τίρυνθα και τη Μιδέα. Τα αποτελέσματα της έρευνάς τους δημοσιεύθηκαν στο «Bulletin of the Seismological Society of America».
«Αν και κάποια ευρήματα στις δύο πόλεις μπορούν να εξηγηθούν από τη σεισμική επιβάρυνση, άλλες μη σεισμικές αιτίες μπορούν να εξηγήσουν τις περισσότερες από τις ζημιές που παρατηρούνται. Σε κάποιες περιπτώσεις, οι δομικές ζημιές είναι ξεκάθαρο ότι δεν προκλήθηκαν από σεισμούς», αναφέρουν οι επιστήμονες.
«Τα αποτελέσματα των ερευνών καταδεικνύουν ότι είναι απίθανο ένας καταστροφικός σεισμός στην Τίρυνθα και τη Μιδέα να συνέβαλε στο τέλος της μυκηναϊκής περιόδου», τονίζουν στην έκθεσή τους.
Ο Γερμανός αρχαιολόγος Γιόζεφ Φίσερ ανέφερε στο βιβλίο του «Μυκηναϊκά ανάκτορα: τέχνη και πολιτισμός» του 2017, ότι μια σειρά παραγόντων φαίνεται ότι συνέβαλε στην παρακμή του πολιτισμού αυτού.
Περίπου το 1200 π.Χ., οι καλά οχυρωμένες πόλεις καταστράφηκαν οριστικά, κάτι που αν δεν οφείλεται σε σεισμική δραστηριότητα, σίγουρα οφείλεται στον ανθρώπινο παράγοντα, σε κάποια εξωτερική εισβολή ή εσωτερική εξέγερση.
Την ίδια περίοδο σημειώθηκε μεγάλη έλλειψη σε μπρούντζο, βασικό υλικό της εποχής, ενώ παράλληλα λιμός έπληξε τον πληθυσμό της περιοχής.
Οι ελλείψεις σε βασικά αγαθά ενδέχεται να βύθισαν τον Μυκηναϊκό πολιτισμό σε υπαρξιακή κρίση. Πόλεμοι κατέστησαν αδύνατο το εμπόριο με μακρινές χώρες, οι λιμοί προκάλεσαν εξεγέρσεις και κύματα μετανάστευσης. Όλα αυτά έμοιαζαν με σεισμό, όμως όχι πραγματικό, αλλά κοινωνικό και πολιτικό.
