Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]
Ηγετική φυσιογνωμία των Monie & Monie Conniente, της πρώτης comedy brass band που καθιέρωσε το σλάλομ σε όλα τα είδη μουσικής, ο σαξοφωνίστας Διογένης Δασκάλου έρχεται από τη Θεσσαλονίκη, με όλη την «πνευστή» ομάδα του, για ένα πρωτόγνωρο διονυσιακό stand up comedy, και μας μιλά για τη σατιρική παράσταση «Εσχάτη κωμωδία».
Με εικόνα, ήχο, γέλιο, τρέλα, συνωμοσίες και μια πρέζα πολιτικής, για να νοστιμίσει το φανταστικό θέμα του sex, σε μια ατμόσφαιρα ενός διαγαλαξιακού jazz club των Βαλκανίων, του αστρόπλοιου Monie & Monie Conniente, η σατιρική «Εσχάτη κωμωδία» θα μετατρέψει το Half Note σε «πρεσβεία της Θεσσαλονίκης», για τέσσερις βραδιές, από την Παρασκευή 24 έως και τη Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου.
Ο σαξοφωνίστας, μουσικός παραγωγός και αρθρογράφος Διογένης Δασκάλου μάς προσκαλεί σε μια ατελείωτη bla – bla – land 3ωρης και πλήρους αποκοπής από τη μιζέρια του συνηθισμένου και του καθημερινού και μιλά για το γκρουπ, για την παράσταση και για τα συναισθήματά του για τη σημερινή Ελλάδα.
22 χρόνια Monie & Monie Conniente. Πώς ξεκίνησε και πώς εξελίχθηκε αυτή η τρελή διαδρομή;
«1994, και οι δουλειές για τα πνευστά όλο και λιγόστευαν. Μόλις είχα γυρίσει στη Σαλονίκη από την Αθήνα. Κάτι, λοιπόν, η ανάγκη, κάτι το φιλότιμο και, πάνω από όλα, η dixieland και τα πνευστά, να τη η πρώτη comboband με brass σαφώς, και, εννοείται, στο Υπαίθριο του Μύλου, να ντεμπουτάρει και να φέρνει τα πάντα πάνω κάτω, στις 14 Ιουνίου early in the night. Συνεχίζεται δε, γιατί, μάλλον, κάτι κάνουμε σωστά για τον κόσμο μας».
Ποια είναι τα συστατικά της «Εσχάτης κωμωδίας»;
«Το τέλος, εννοείται, μιας ολόκληρης εποχής, όπως θα μαντέψατε, τουλάχιστον όσον αφορά στο κλίμα, αλλά και στην αίσθηση που όλους πια μας έχει επηρεάσει. Το τέρας που, όλο και πιο πολύ πια, συνηθίζουμε. Πιο πολύ και πιο πολλοί θα ήταν το πιο σωστό. Τα κείμενα του όρθιου λόγου, λοιπόν, ασχολούνται με αυτό. Π.χ., όντως, Δημοκρατία είναι, όταν δύο λύκοι κι ένα πρόβατο ψηφίζουν τι θα φάνε; Ή με το κλασικό μαφιόζικο ρητό “όταν μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και δεν αντιλαμβάνεσαι με την πρώτη το θύμα, το θύμα είσαι εσύ”. Οι μουσικές, σκυταλοδρομώντας, πασάρουν στις πρόζες, χωρίς αισθητικά ταμπού, έχοντας σαν μόνη σταθερά τις προσαρμογές τους στα πνευστά».
Έχετε γράψει και τα κείμενα της παράστασης. Τι βάζετε στο στόχαστρό σας;
«Τα τελευταία χρόνια, ξέρετε, δεν γράφω τα κείμενα. Απλώς, τα εντοπίζω και τα εκστομίζω. Άλλωστε, γιατί να γράψω κείμενα, που βασίζονται στον αυτοσχεδιασμό. Λειτουργώ με τη γλώσσα, όπως και με το σαξόφωνό μου. Με αυτοσχέδια δημιουργία. Φυσικά, τηρώντας μια σκαλέτα ή παρτιτούρα αναφοράς. Τα δε θέματα δεν τα βάζω ποτέ στο στόχαστρο. Αυτά έρχονται και στήνονται απέναντί μου. Η μεταλλαγμένη Αριστερά; Η ασπόνδυλη Δεξιά ή το αμήχανο Κέντρο; Οι ψηφοφόροι τους; Οι “ταμπλετοειδείς” συνήθειες και η ανάπηρη επικοινωνία μας εμφανίζονται απέναντί μου ξαφνικά, από την πόρτα, στον χώρο που λειτουργώ, ας πούμε στο Half Note, ή σε μια ματιά κάποιου/κάποιας σε κάποιον στο μπροστινό τραπέζι. Ένα νεύμα ή μια φωνή μπορεί να είναι αρκετή για το έναυσμα ενός παραληρήματος αλληλουχιών λεκτικής bebop. Ένας ακροβολιστής, λοιπόν, της σάτιρας, κατ’ εμέ, στο στόχαστρο, έχει οτιδήποτε ασχημονεί ή και προσβάλει την ανθρώπινη ύπαρξη. Μόνο που δεν έχει πρόθεση, ο εξάρχων της βραδιάς να το θανατώσει, αλλά να ιονίσει το φαινόμενο από βρωμιά σε οξυγόνο».
Στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα, τι σας φαίνεται πιο κωμικοτραγικό;
«Εμείς. Εγώ. Οι Έλληνες που τα έχουμε με Έλληνες. Ο Έλληνας που φταίει πάντα ο άλλος Έλλην. Γι’ αυτό και το έχω σαν κεντρικό μου μότο: «ΕΓΩ ΦΤΑΙΣ».
Τι χρειαζόμαστε πραγματικά σε αυτήν τη δύσκολη φάση;
«Αυτογνωσία, υπευθυνότητα, ανοιχτό μυαλό, ανάληψη ευθυνών, “εργασία, έρωτα και έρευνα”, όπως διατείνονταν ο Βίλχεμ Ράιχ. Σε μας, μπορείτε να αρχίσετε – αν μας κάνετε την τιμή να μας εμπιστευτείτε γι’ αυτά τα τέσσερα βράδια – με τον αυτοσαρκασμό. Το πρώτο βήμα αποδοχής των σφαλμάτων του παρελθόντος μας».
Βλέπετε κάποια αχτίδα φωτός;
«Ναι! Αυτήν που, μέσα στον ναό, χτύπησε τον John Belushi και άναψε τα φώτα της ράμπας με κείνο το αξεπέραστο ανάποδο φλικ φλακ -αναφέρομαι στην ταινία “Blues Brothers”. Πιστεύω στο κυνήγι της επιφώτισης».
Συντελεστές
Κείμενα: Διογένης Δασκάλου – Βάγια Ματζάρογλου, ηχητικά: Παντελής Αμπατζής, ενορχήστρωση – επεξεργασία ήχων: Παύλος Αζναουρίδης – Γιώργος Κοκκινάκης, video: Βαγγέλης Μολυβιάτης, ενδυματολογική επιμέλεια: Βασίλης Μπαρμπαρίγος, φωτογραφίες: Κώστας Αμοιρίδης, τενόρο σαξόφωνο: Σωτήρης Δασκάλου, τρομπέτες: Λεωνίδας Βλάχος – Κώστας Δαμιανίδης, τρομπόνι: Φώτης Μίγγας, φωνή: Βίκυ Βογιατζόγλου, στον ρόλο του κόμη: ο Στέφανος Τσιτσόπουλος.
Πληροφορίες
Half Note Jazz Club: Τριβωνιανού 17, Μετς – Αθήνα, τηλ. κρατήσεων: 210 9213310. Ώρα έναρξης: Παρασκευή και Σάββατο: 22.30, Κυριακή και Δευτέρα: 21.30. Τιμές εισιτηρίων: Α΄ ζώνη: 30 ευρώ, Β΄ ζώνη: 25 ευρώ, μπαρ: 20 ευρώ, τη Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου, έκπτωση 5 ευρώ σε όλες τις ζώνες, για κατόχους κάρτας ανεργίας και φοιτητές. Προπώληση εισιτηρίων: καταστήματα: Public, Seven Spots, Reload Stores, Media Markt, βιβλιοπωλεία Ευριπίδης, ηλεκτρονικά: halfnote.gr, viva.gr και artinfo.gr.
