Η αυτόνομη περιφέρεια της Ningxia Hui στη βορειοδυτική Κίνα μπορεί να τελούσε υπό την κυριαρχία των Κινέζων αυτοκρατόρων πολύ νωρίτερα από ό,τι πίστευαν μέχρι σήμερα οι αρχαιολόγοι, σύμφωνα με την πρόσφατη ανακάλυψη τάφων ηλικίας 3.000 χρόνων κατά τη διάρκεια ανασκαφών.
Ειδικοί από κορυφαία αρχαιολογικά ινστιτούτα συγκεντρώθηκαν στην επαρχία Pengyang της Ningxia για να μετάσχουν στις ανασκαφές στο Yaoheyuan, μία έκταση περίπου 620.000 τ.μ. Σύμφωνα με τον επικεφαλής της ομάδας των αρχαιολόγων, όλοι οι τάφοι είχαν λεηλατηθεί πριν από την έναρξη των ανασκαφικών εργασιών, στις αρχές του 2017. Ωστόσο, η αρχαιολογική ομάδα ανακάλυψε τον κυρίως τάφο ενός μαρκησίου, 13 μέτρα κάτω από τη γη. Αν και δεν βρέθηκαν ορειχάλκινα ταφικά αγγεία με επιγραφές που να αναφέρουν τον ένοικο του τάφου, οι αρχαιολόγοι έφεραν στο φως δύο φυλαχτά από νεφρίτη.
Ένα παρόμοιο φυλαχτό είχε ανακαλυφθεί στον αρχαιολογικό χώρο Yinxu, στην κεντρική επαρχία Henan, η οποία ήταν η αρχαία πρωτεύουσα την περίοδο της ύστερης δυναστείας Shang (1300 π.Χ. έως 1046 π.Χ.).
«Ο νεφρίτης αποτελεί μία ισχυρή απόδειξη της σχέσης που είχε ο ιδιοκτήτης του τάφου με τις αυτοκρατορικές κυβερνήσεις κατά την περίοδο από τα τέλη της δυναστείας Shang έως τα μέσα της δυναστείας των Δυτικών Zhou (1046 π.Χ. – 771 π.Χ.)», δήλωσε ο Zhang Tianen, του αρχαιολογικού ινστιτούτου του Shaanxi. Από την πλευρά του, ο Liu Xu, Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Πεκίνου, δήλωσε ότι τα αρχαιολογικά ευρήματα της περιοχής υποδηλώνουν ότι η Ningxia αποτελούσε τμήμα της αυτοκρατορίας από την εποχή της ύστερης Δυναστείας των Shang, περίπου 1.000 χρόνια νωρίτερα από ό, τι πιστευόταν μέχρι σήμερα.
Η αρχαιολογική ομάδα έχει ανασκάψει μόνο το ένα τέταρτο της περιοχής και εικάζεται ότι σε αυτήν βρίσκονται περίπου 40 τάφοι. Οι ειδικοί πιστεύουν ότι η τοποθεσία αυτή ήταν φέουδο του μαρκήσιου, στα βόρεια σύνορα των δυναστειών. Δίπλα στον τάφο του μαρκησίου, οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν δύο τάφους με οστά αλόγων, καθώς και έναν τάφο μέσα στον οποίο ήταν ένα άρμα. Εκτός από τους τάφους, η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως τα ερείπια ενός εργαστηρίου χύτευσης χαλκού, τάφρους καθώς και ένα σύστημα αποχέτευσης.
