Skip to main content

Ρομπότ φρούρησης διαστημικής τεχνολογίας με ελληνική υπογραφή

Πηγή φωτό HTR

Η εταιρεία HTR μιλά στη «Ν» για την επαναστατική της τεχνολογία.

Τα τελευταία χρόνια η ελληνική εταιρεία HTR έχει επενδύσει μεγάλα ποσά στην ανάπτυξη μιας ειδικής τεχνολογίας τροχών οι οποίοι επιτρέπουν την κίνηση σε φυσικά εδάφη με ελάχιστη ενέργεια. Η τεχνολογία αναπτύχθηκε αρχικά για ρομποτικά οχήματα πλανητικής εξερεύνησης. Η HTR έχει υπογράψει συμβόλαια χρήσης των τροχών αυτών για την Σελήνη με αμερικανικές εταιρίες  ενώ βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις με διάφορες άλλες.

Πέρα από την χρήση στο Διάστημα αυτοί οι τροχοί φαίνονται κατάλληλοι και για επίγειες εφαρμογές, όταν αυτές απαιτούν λειτουργία επί παντός εδάφους με ελάχιστη ενεργειακή κατανάλωση. Μια τέτοια εφαρμογή βρίσκεται σε αυτόνομα οχήματα φρούρησης με χρήση κυρίως σε απομακρυσμένες περιοχές.

Το Naftemporiki.gr μίλησε με τον Δρ. Αναστάσιο Κατελούζο, επιστημονικό συνεργάτη της HTR για τις εφαρμογές των τροχών αυτών.

«Η HTR προτείνει την χρήση ενός συστήματος με βάση μια υπάρχουσα, ιδιαίτερα βελτιστοποιημένη πλατφόρμα, που αναπτύχθηκε από την HTR κατά τη διάρκεια των τελευταίων 6 ετών. Το μηχάνημα έχει μήκος πάνω από 2 μέτρα και ύψος 1,5 μέτρο. Αποτελεί ένα από τα ελάχιστα ηλιακά κινούμενα οχήματα που κατασκευάστηκαν στην Ευρώπη και ένα από τα μεγαλύτερα παγκοσμίως. Η βελτιστοποίησή του επιτρέπει τη λειτουργία του με ηλιακή ενέργεια, γεγονός που το καθιστά ιδανικό για την εφαρμογή. Η τρέχουσα κατάσταση του μηχανήματος είναι λειτουργική. Το όχημα είναι εφοδιασμένο με καινοτόμα στοιχεία που δεν έχουν χρησιμοποιηθεί σε προηγούμενες ανάλογες δοκιμές» μας είπε ο Δρ. Κατελούζος.

Πού βασίζεται το όλο σύστημα;

Σε φωτοβολταϊκά στοιχεία, που εξασφαλίζουν απεριόριστη αυτονομία, μέσω φόρτισης μπαταριών και τροχούς μεταβλητής στιβαρότητας, που συμπεριφέρονται σαν υβρίδιο συμβατικού τροχού και ερπύστριας. Κατά συνέπεια εξασφαλίζεται μικρή κατανάλωση ενέργειας, αλλά και πολύ καλά χαρακτηριστικά κίνησης/πρόσφυσης. Χαρακτηριστικά αυτόνομου ελέγχου, με την εκπαίδευση του λογισμικού, ώστε να ακολουθείται συγκεκριμένη διαδρομή με τον ταυτόχρονο εντοπισμό εμποδίων

Σε ποιες εφαρμογές μπορεί να χρησιμεύσει ένα τέτοιο όχημα;

Είναι γνωστό ότι ένα μεγάλο ποσοστό του έμψυχου δυναμικού των ενόπλων δυνάμεων κάθε χώρας, απασχολείται σε ρόλους φύλαξης. Χιλιάδες άνθρωποι κάθε μέρα περνούν δεκάδες χιλιάδες ώρες σε μια σκοπιά, ή κάνοντας περιπολία. Είναι μία τεράστια απώλεια ανθρωπίνων πόρων. Συνεπώς, οι εφαρμογές που μπορούμε να περιμένουμε από ένα τέτοιο σύστημα, επικεντρώνονται καταρχήν στην περιφρούρηση ευαίσθητων περιοχών, όπως πχ στρατιωτικές εγκαταστάσεις, αεροδρόμια κ.λπ. Τέτοιου είδους εφαρμογές ουσιαστικά θα μπορούσαν να απομπλέξουν χιλιάδες στρατιώτες από παρόμοιες υπηρεσίες, υπό τον όρο βέβαια ότι τα συστήματα θα μπορούν να «τρέξουν» με αρκετή αυτονομία. Αυτό σημαίνει ότι κάθε χειριστής θα πρέπει να μπορεί να ελέγξει αρκετές δεκάδες οχήματα. Αυτό φαίνεται να είναι εφικτό με τις τεχνικές swarming που είναι σήμερα διαθέσιμες. Χρησιμοποιώντας τα ηλιακά φωτοβολταϊκά, που μεταφέρουν τα οχήματα, ελαχιστοποιούν τις ανάγκες ανθρώπινης επέμβασης (για επαναφόρτιση κ.λπ.). Αυτή η δυνατότητα ανοίγει την πόρτα και για άλλες πιο «εξωτικές» μελλοντικές εφαρμογές.

πηγή φωτό HTR

Ποιες μπορεί να αυτές οι εξωτικές εφαρμογές;

Μία από αυτές διαπιστώθηκε και από το Γαλλικό Υπουργείο Άμυνας σε μια πρόσφατη δημοσίευση του για το όχημα μας. Εκεί διατυπώνεται το σενάριο χρήσης του συστήματος σε καιρό πολέμου, σε αποστολές «αυτοκτονίας», βαθιά στα μετόπισθεν του εχθρικού εδάφους. Oμάδες τέτοιων συστημάτων θα μπορούσαν να δημιουργήσουν θύλακες κρούσης, αναγκάζοντας τον αντίπαλο να αποσπάσει δυνάμεις του για να τα αντιμετωπίσει».

Αντίστοιχα και από την πλευρά μας, βλέπουμε στις δυνατότητες του συστήματος να συνεχίζει να «υπερασπίζεται» το πάτριο έδαφος, πχ σε διασπορά πάνω σε δυσπρόσιτες η ορεινές περιοχές, ακόμα και όταν οι ανθρώπινοι υπερασπιστές της περιοχής έχουν πέσει. Αυτό δημιουργεί «άρνηση αποτελέσματος» για τον αντίπαλο.

Ποια είναι τα επόμενα σχέδια της HTR;

Είμαστε σε φάση ανάπτυξης και δοκιμών. Χρειαζόμαστε χιλιάδες ώρες λειτουργίας με τέτοια συστήματα σε διάφορα περιβάλλοντα και υπό διάφορες συνθήκες, πριν μπορέσουμε να φτάσουμε σε ένα όχημα έτοιμο να χρησιμοποιηθεί επιχειρησιακά.

Naftemporiki.gr