Αστρονόμοι διαπίστωσαν ότι ένας εξωπλανήτης με μέγεθος πάνω από δύο φορές αυτό της Γης ίσως να είναι εν δυνάμει κατοικήσιμος, ανοίγοντας τον δρόμο για την αναζήτηση ζωής σε πλανήτες σημαντικά μεγαλύτερους από τη Γη, μα μικρότερους από τον Ποσειδώνα.
Ομάδα από το University of Cambridge χρησιμοποίησε τη μάζα, την ακτίνα και ατμοσφαιρικά δεδομένα του εξωπλανήτη Κ2-18b και διαπίστωσε πως είναι δυνατόν ο πλανήτης να διατηρεί νερό σε υγρή μορφή σε «κατοικήσιμες» συνθήκες κάτω από την πλούσια σε υδρογόνο ατμόσφαιρά του. Τα αποτελέσματα της έρευνας παρουσιάζονται στο The Astrophysical Journal Letters.
O εξωπλανήτης Κ2-18b, σε απόσταση 124 ετών φωτός, έχει 2,6 φορές την ακτίνα και 8,6 φορές τη μάζα της Γης, και κινείται γύρω από το άστρο του σε τροχιά που βρίσκεται στην αποκαλούμενη κατοικήσιμη ζώνη, όπου οι θερμοκρασίες επιτρέπουν την ύπαρξη νερού σε υγρή μορφή. Ο πλανήτης είχε προσελκύσει το ενδιαφέρον των ΜΜΕ το φθινόπωρο του 2019, καθώς δύο διαφορετικές ομάδες είχαν αναφέρει τον εντοπισμό υδρατμών στη πλούσια σε οξυγόνο ατμόσφαιρά του. Ωστόσο, η έκταση της ατμόσφαιρας και οι συνθήκες που επικρατούσαν κάτω από αυτήν παρέμεναν άγνωστες.
«Υδρατμοί εντοπίστηκαν στις ατμόσφαιρες ενός αριθμού εξωπλανητών, ωστόσο ακόμα και αν ένας πλανήτης είναι στην κατοικήσιμη ζώνη, αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα πως υπάρχουν κατοικήσιμες συνθήκες στην επιφάνεια» είπε ο Νικού Μαντχουσουντχάν, του Ινστιτούτου Αστρονομίας του πανεπιστημίου, που ηγήθηκε της νέας έρευνας. «Για να διαπιστώσουμε τις προοπτικές κατοικησιμότητας, είναι σημαντικό να αποκτήσουμε ενιαία κατανόηση του εσωτερικού και των ατμοσφαιρικών συνθηκών στον πλανήτη- ειδικά το εάν νερό σε υγρή μορφή μπορεί να υπάρχει κάτω από την ατμόσφαιρα».
Δεδομένου του μεγάλου μεγέθους του Κ2-18b, έχει αναφερθεί πως θα μπορούσε να είναι περισσότερο κάτι σαν μια μικρή έκδοση του Ποσειδώνα παρά μια μεγάλη έκδοση της Γης. Ένας «μίνι Ποσειδώνας» θα μπορούσε να έχει μια σημαντική ζώνη υδρογόνου γύρω από ένα στρώμα νερού σε υψηλή πίεση, με εσώτερο πυρήνα από βράχο και σίδηρο. Εάν η ζώνη αυτή είναι πολύ πυκνή, η θερμοκρασία και η πίεση στην επιφάνεια του στρώματος νερού θα ήταν πολύ υψηλές για να επιτρέπουν την ύπαρξη ζωής.
Ο Μαντχουσουντχάν και η ομάδα του έδειξαν πως, παρά το μέγεθος του εξωπλανήτη, η ζώνη αυτή δεν είναι απαραίτητα πολύ πυκνή, και το στρώμα νερού θα είχε τις κατάλληλες συνθήκες για να υποστηρίξει ζωή. Για να το κάνουν αυτό χρησιμοποίησαν υπάρχουσες παρατηρήσεις της ατμόσφαιρας, καθώς και της μάζας και της ακτίνας, προκειμένου να διαπιστώσουν τη σύνθεση και τη δομή τόσο της ατμόσφαιρας όσο και του εσωτερικού, μέσω υψηλής ακριβείας αριθμητικών μοντέλων και στατιστικών μεθόδων για την ερμηνεία των δεδομένων. Μια σειρά από σχετικά σενάρια επιτρέπουν την ύπαρξη ενός ωκεανικού κόσμου, με νερό σε υγρή μορφή σε θερμοκρασίες και πιέσεις παρόμοιες με αυτές που παρατηρούνται στους ωκεανούς της Γης.
Η έρευνα αυτή ανοίγει τον δρόμο για την αναζήτηση συνθηκών κατοικησιμότητας και «βιο-υπογραφών» (bio-signatures) έξω από το ηλιακό μας σύστημα, σε εξωπλανήτες σημαντικά μεγαλύτερους από τη Γη.
