Μια εξαμελής οικογένεια προσφύγων από το Αφγανιστάν που βρήκε στέγη στην Αθήνα πρωταγωνιστεί σε ρεπορτάζ της TAZ, ενώ η SZ εστιάζει στη δεινή θέση της Ιταλίας στο πεδίο το προσφυγικού.
Το προσφυγικό ζήτημα παραμένει επίκαιρο στον γερμανικό Τύπο. Η Tageszeitung (ΤΑΖ) δημοσιεύει εκτενές ρεπορτάζ από την Ελλάδα με πρωταγωνίστρια μια εξαμελή οικογένεια από το Αφγανιστάν. Η οικογένεια Καρίμι διέφυγε από τη φονική τρομοκρατία των Ταλιμπάν στην πατρίδα της για να καταλήξει τελικά το 2015 στην Ελλάδα φτάνοντας στις ακτές της Σάμου με βάρκα από την Τουρκία. Έπειτα από εννιάμηνη παραμονή σε έναν υπερπλήρη προσφυγικό καταυλισμό στο νησί του ανατολικού Αιγαίου και εξαιτίας σοβαρών πόνων στη μέση της 47χρονης μητέρας Σάστα Καρίμι, τους επετράπη τελικά να μεταφερθούν στην Αθήνα, σε ένα δωμάτιο ενός διαμερίσματος που μοιράζονται με άλλες δύο οικογένειες. «Εδώ έχουμε τα πιο σημαντικά, αυτά που χρειαζόμαστε. Έχουμε ειρήνη», λέει η Σάστα Καρίμι.
Όπως αναφέρει το ρεπορτάζ, «η οικογένεια Καρίμι δεν θέλει να συνεχίσει την πορεία της προς τα δυτικά –σε αντίθεση με πολλούς άλλους». Εξάλλου, όπως διευκρινίζεται, ως Αφγανοί δεν μπορούν να συμμετάσχουν στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα μετεγκατάστασης προσφύγων. Αυτό δεν ενοχλεί τον επίσης 47χρονο πατέρα της οικογένειας, τον Σαϊντουλά Καρίμι, ο οποίος δεν έχει πρόβλημα να μείνει στην Αθήνα. «Μου αρέσει ο ζεστός καιρός εδώ», λέει χαμογελώντας. «Οι Έλληνες είναι πολύ φιλικοί, μας δέχονται εδώ και μας φέρονται καλά».
Ο Αφγανός πατέρας φοβάται όμως για το μέλλον. «Ξέρει ότι η νέα του πατρίδα είναι βυθισμένη στην οικονομική κρίση. Εταιρείες χρεοκοπούν, θέσεις εργασίας χάνονται. ‘Ανησυχώ ότι δεν θα βρω δουλειά, ότι δεν θα μπορέσω να προσφέρω στα παιδιά καλή εκπαίδευση’», λέει ο Σαϊντουλά Καρίμι, γιατρός με 20χρονη εργασιακή εμπειρία στη χώρα του. Όπως τονίζει ο ίδιος, «δεν ήρθαμε εδώ για να μας συντηρεί η Ευρώπη, να τρώμε, να πίνουμε και να τεμπελιάζουμε. (…) Όχι, θέλουμε οπωσδήποτε να δουλέψουμε και να συνεισφέρουμε στην κοινωνία. Χρειαζόμαστε μόνο να μας δοθεί η ευκαιρία».
Η Ιταλία φωνάζει «βοήθεια» στο προσφυγικό
Ο γερμανικός Τύπος σχολιάζει και τη δεινή θέση της Ιταλίας στο πεδίο της προσφυγικής κρίσης με αφορμή τις αυστριακές προετοιμασίες για επιβολή αυστηρών συνοριακών ελέγχων στο πέρασμα του Μπρένερ στα σύνορα Αυστρίας – Ιταλίας. H Süddeutsche Zeitung σημειώνει σε πρωτοσέλιδο δημοσίευμά της ότι ο Αυστριακός υπουργός Άμυνας Χανς Πέτερ Ντόσκοτσιλ προτίθεται να χρησιμοποιήσει και στρατιώτες προκειμένου να αποτρέψει πρόσφυγες να συνεχίσουν την πορεία τους προς τον ευρωπαϊκό Βορρά.
Η εφημερίδα του Μονάχου υπενθυμίζει ότι η Βιέννη είχε πρωτοστατήσει το 2016 στο κλείσιμο του λεγόμενου Βαλκανικού Διαδρόμου, ώστε να παρεμποδίσει πρόσφυγες που είχαν εισέλθει στην Ε.Ε. μέσω της Ελλάδας. Σύμφωνα με την SZ, «η κραυγή βοήθειας της Ιταλίας είναι δυνατή και σαφής: Δεν τα καταφέρνουμε. Βεβαίως αυτή δεν ακούγεται στην Ευρώπη πάντα με τον τρόπο που θα επιθυμούσαν οι Ιταλοί. Η Αυστρία ανακοινώνει εν μέσω τουριστικής σεζόν και προεκλογικού αγώνα ότι θα στείλει τεθωρακισμένα στο Μπρένερ. Χώρες όπως η Γαλλία απορρίπτουν την υποδοχή περισσότερων προσφύγων προκειμένου να ελαφρύνουν τα βάρη της Ιταλίας. Ανατολικοευρωπαϊκές χώρες όπως η Πολωνία και η Ουγγαρία αρνούνται οποιαδήποτε αλληλεγγύη και ταμπουρώνονται πίσω από τους εθνικιστικούς εγωισμούς τους. Και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η εγγυήτρια του κοινού ευρωπαϊκού συμφέροντος; Αυτή μοιάζει στο προσφυγικό ζήτημα εξαντλημένη, ανίσχυρη».
Ο σχολιαστής εκτιμά ότι το φετινό καλοκαίρι αλλά και τα χρόνια που θα ακολουθήσουν «δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι σπρωγμένοι από τον πόλεμο, τις διώξεις και την εξαθλίωση» θα εξακολουθήσουν να καταφθάνουν στην Ιταλία. Η Ευρώπη «θα πρέπει από τη μία να προσπαθήσει να περιορίσει τον αριθμό των προσφύγων και από την άλλη να βοηθήσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους. Αυτό είναι ένα κοινό καθήκον, το οποίο τα 28 κράτη – μέλη της Ε.Ε. θα μπορούσαν να διαχειριστούν καλά με τα 500 εκατομμύρια των κατοίκων τους εφόσον είχαν την καλή θέληση», επισημαίνει η SZ και υπογραμμίζει: «Το να αναθέσουμε αυτό το καθήκον αποκλειστικά στους Ιταλούς θα ήταν εξίσου αισχρό με το να έλεγαν οι δυτικοευρωπαίοι για παράδειγμα στους Πολωνούς ότι μια ενδεχόμενη απειλή από τη Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν είναι δικό τους πρόβλημα».
