Υπήκοος χώρας εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης ο οποίος καταθέτει αίτηση διεθνούς προστασίας σε κράτος – μέλος της Ε.Ε. και το κράτος θεωρεί ότι υπεύθυνο για την εξέταση της εν λόγω αιτήσεως είναι άλλο κράτος – μέλος, το πρώτο κράτος μπορεί να προβεί στην υποβολή «αιτήματος αναδοχής» προς το δεύτερο το αργότερο εντός τριών μηνών από την ημερομηνία που κατατέθηκε η αίτηση για διεθνή προστασία.
Τη σχετική απόφαση έλαβε η γενική εισαγγελέας του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, η οποία αναγνωρίζει ότι, μετά την παρέλευση τριμήνου, ο αιτών άσυλο έχει δικαίωμα να αρνηθεί τη μεταφορά του στην ευρωπαϊκή χώρα στην οποίως αρχικώς εισήλθε.
Σύμφωνα με το σκεπτικό της γενικής εισαγγελέως, ο κανονισμός Δουβλίνο III, ήτοι η κρίσιμη εν προκειμένω ρύθμιση, δεν αποτελεί πλέον «αμιγώς διακρατικό μηχανισμό», η δε εφαρμογή των προθεσμιών έχει «ουσιαστικές συνέπειες τόσο για τους αιτούντες όσο και για τα ενδιαφερόμενα κράτη μέλη».
Η αναπτυξη των προτάσεων της γενικής εισαγγελέως, οι οποίες δεν δεσμεύουν το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, έγιναν με αφορμή την υπόθεση υπηκόου της Ερυθραίας ο οποίος ζήτησε άσυλο στη Γερμανία. Οι γερμανικές αρχές ανακάλυψαν οτι είχε φθάσει στη Γερμανία, μέσω Ιταλίας, και συνεπώς θεώρησαν ότι το αίτημα ασύλου έπρεπε να υποβληθεί στις ιταλικές αρχές.
Ο αιτών άσυλο ισχυρίστηκε οτι είχε παρέλθει το τρίμηνο από την πρώτη υποβολή ασύλου στη Γερμανία και αρνήθηκε τη μεταφορά του στην Ιταλία.
naftemporiki.gr με πληροφορίες από ΑΜΠΕ
