Σε ηλικία 68 ετών έφυγε ξαφνικά από τη ζωή ο ομότιμος καθηγητής Ποινικού Δικαίου και Ποινικής Δικονομίας της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ, Λάμπρος Μαργαρίτης. Υπήρξε από τους κορυφαίους διαχρονικά εκπροσώπους της νομικής επιστήμης σε ακαδημαϊκό επίπεδο και μέχρι τελευταία έδινε καθημερινά μάχες από τα δικηγορικά έδρανα των δικαστηρίων της Θεσσαλονίκης.
Οι σπουδές και η διαδρομή του
Ο Λάμπρος Μαργαρίτης γεννήθηκε το 1954 στα Βραγκιανά Καρδίτσας και μετά την ολοκλήρωση της μέσης εκπαίδευσης εισήχθη στη Νομική Σχολή του ΑΠΘ, όπου συνέχισε της μεταπτυχιακές του σπουδές στον Τομέα Ποινικών και Εγκληματολογικών Επιστημών. Η υπηρεσιακή του εξέλιξη στη Νομική Σχολή του ΑΠΘ ξεκίνησε το 1980 ως επιστημονικός συνεργάτης και μετέπειτα ως διδάκτορας και επιμελητής. Το 1982 άρχισε να διδάσκει ως λέκτορας και από το 1991 κατείχε τη θέση του καθηγητή. Πριν από λίγο καιρό του απονεμήθηκε ο τίτλος του ομότιμου καθηγητή, διατηρώντας τη διδασκαλία των μεταπτυχιακών τμημάτων της Νομικής Σχολής.
Δίδασκε επί σειρά ετών στην Εθνική Σχολή Δικαστών και υπήρξε επικεφαλής της Νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής Σύνταξης του Νέου Κώδικα Ποινικής Δικονομίας και του Ποινικού Κώδικα.
Αφήνει πλούσια επιστημονική παραγωγή και λαμπρό συγγραφικό έργο (μονογραφίες, αυτοτελείς μελέτες, νομικά κείμενα ευρύτερου ποινικού περιεχομένου – απόψεις, συλλογές νόμων, παρατηρήσεις στη νομολογία κ.ά.). Μεταξύ άλλων, ήταν διευθυντής σύνταξης του νομικού περιοδικού «Ποινική Δικαιοσύνη».
Ο Λάμπρος Μαργαρίτης ήταν παντρεμένος και είχε ένα παιδί, τον Δημήτρη, που είναι δικηγόρος.
Ευ. Βενιζέλος: Αποχαιρετούμε τον καθηγητή
«Εξαιρετικά δυσάρεστη είδηση ο χαμός του Λάμπρου Μαργαρίτη. Για εμάς της γενιάς του σοκαριστική» ανέφερε ο συνταγματολόγος και πρώην υπουργός Ευάγγελος Βενιζέλος, που συμπλήρωσε:
«Με τον Λαμπρό Μαργαρίτη είχαμε σχεδόν παράλληλη πανεπιστημιακή πορεία. Δεν τον έβλεπα συχνά, αλλά παρακολουθούσα πάντα με ενδιαφέρον και θαυμασμό την επιστημονική του δράση. Είχε τη σφραγίδα της δωρεάς, είχε πει για αυτόν ο Γιάννης Μανωλεδάκης.
Αυτό το παιδί από την ορεινή Αργιθέα συνδιαμόρφωσε τα τελευταία σαράντα χρόνια το δόγμα και την πράξη του Ποινικού Δικαίου, επηρέασε την αντίληψη χιλιάδων νέων νομικών, δικαστικών λειτουργών και δικηγόρων με τη διδασκαλία αλλά και τη δικαστική πρακτική του. Ήταν μαχόμενος δικηγόρος και μαχόμενος δάσκαλος. Έφυγε νωρίς. Αλλά αφήνει ανεξίτηλο στίγμα. Ως ευφυής και σκεπτόμενος άνθρωπος, προφανώς είχε αναρωτηθεί «Ποία τοῦ βίου τρυφὴ διαμένει λύπης ἀμέτοχος; Ποιά δόξα ἔστηκεν ἐπὶ γῆς ἀμετάθετος;» Και ήξερε ότι, «Πάντα σκιᾶς ἀσθενέστερα, πάντα ὀνείρων ἀπατηλότερα· μία ῥοπή, καὶ ταῦτα πάντα θάνατος διαδέχεται».
Στη μνήμη των δικών των ανθρώπων, του γιου του, των μαθητών και των συναδέλφων του και στο εντυπωσιακό συγγραφικό του έργο, θα είναι όμως πάντα ζωντανός και ευδιάκριτος ο ξεχωριστός Λάμπρος Μαργαρίτης, το λαμπρό αυτό τέκνο της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ. Καλό του ταξίδι».
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
