Από την έντυπη έκδοση
Τα δώρα κάνουν τους ανθρώπους ευτυχισμένους. Οχι μόνο εκείνους που τα δέχονται, αλλά κι εκείνους που τα προσφέρουν. Κοινότοπο μεν, αλλά όχι αδιάφορο σε μια διαδικασία, που έχει ενίοτε και ρόλο «ειρηνευτικής αποστολής».
Εκφανση της εκτίμησης, ένδειξη δεσμών, έκφραση του κοινωνικού πράττειν, χρήσιμα, ακριβά, φανταχτερά, αποτυχημένα, τυπικά, αυτά που πετυχαίνουν τον στόχο τους, όσα υποτιμούν τις προτιμήσεις ή τις ανάγκες, με ιδιόχειρες ευχές, ακόμα και στην ψηφιακή εποχή, με ένα μήνυμα ειδικά για τον παραλήπτη, αυτά που φέρνει ο Αγιος των ημερών και κάνει τα παιδικά μάτια να γυαλίζουν σαν λουστρίνια.
Κάποια παιδιά, χρόνια πριν, δεν είχαν συνδέσει τον ασπρομάλλη αποκλειστικά με το σάκο. Ισως γιατί ο πατέρας τους δεν ήταν μόνο «Ο Αρχοντας των Δακτυλιδιών», αλλά πραγματικός άρχοντας. Διακριτικά γενναιόδωρος, όπως είναι όσοι διαθέτουν τον χρόνο τους, το χιούμορ τους, τη φαντασία τους.
Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του ’20 και του ’30, ο Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν έγραφε επιστολές – απαντήσεις του Αγίου στις κάρτες των δικών του παιδιών, όπου εξιστορούσε τη ζωή στο Βόρειο Πόλο, τη μαγική καθημερινότητα στο Εργαστήρι, περιπέτειές του σε ένα σκηνικό με εντυπωσιακά χρώματα και παράξενα ελκυστικές μορφές, την αδέξια Πολική Αρκούδα, που κούνησε τα αστέρια κι έσπασε το φεγγάρι, τα ξαδέρφια της Πακσού και Βαλκοτούκα, τα Κόκκινα Γκνομ.
Τα τέσσερα παιδιά του συγγραφέα έδωσαν το δικό τους περιεχόμενο στη γιορτή, σε πράγματα που σάπισαν με το πέρασμα του καιρού, με μουσαφίρηδες που ξαφνιάζουν, που έλεγες δεν θα έρθουν ποτέ, κι όμως καταφθάνουν μπρος στα μάτια σου.
Περίμεναν τις ιστορίες, πλούτιζαν σε εικόνες και συναισθήματα μ’ εκείνη την έξαψη της χαράς που ξεβάφει στα μάγουλα και ζωγραφίζει τις τέλειες γιορτές.
Γιατί οι γιορτές δεν είναι γιορτές, αν δεν τις χαίρεσαι σαν παιδί, αν δεν τρυπώνει η προσδοκία για λίγη μαγεία, ακόμη κι εκεί που η πραγματικότητα φαντάζει απειλητική. Ιδίως τότε επιβάλλεται.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΤΖΩΡΤΖΙΝΑΚΗ – [email protected]
