«Θεέ μου δεν υπάρχεις για να με αφήνεις να ζω και να υποφέρω τόσο, μάλλον δεν υπάρχεις…», ήταν μία από τις τελευταίες φράσεις του ακριβού μας Μίκη Θεοδωράκη, αποκαλύπτει στη «Ναυτεμπορική» η Ιωάννα Κολοβού.
Στενή συνεργάτιδα του Μίκη Θεοδωράκη , η δημοσιογράφος και δικηγόρος Ιωάννα Κολοβού, μιλάει στη «Ναυτεμπορική» για τον «Μίκη του κόσμου. Κοντά του ως την τελευταία στιγμή, η Ιωάννα Κολοβού γνώρισε όσοι λίγοι τον μεγάλο μας συνθέτη: «Δεν ήθελε πια να ζει , δεν άντεχε αυτό το βάσανο, γιατί είχε μαρμαρυγή, καρδιολογικά προβλήματα ,είχε βηματοδότη, χρόνια αναπνευστική πνευμονοπάθεια ,δεν μπορούσε να ανασάνει , είναι απίστευτο πως άντεξε μέχρι τώρα. Ολες οι κακουχίες που είχε περάσει από παλιές ασθένειες, τη φυματίωση που είχε αντιμετωπίσει, όλα αυτά δεν τον ξέχασαν ποτέ …»
«Ο Μίκης είναι παγκόσμιος» , λέει στη «Ν» η Ιωάννα Κολοβού . «Μόνο αυτή η λέξη μπορεί να περιγράψει το μεγαλείο της ψυχής, της δύναμης και του ταλέντου του. Τον συνόδευσα σε συναυλίες του στο παρελθόν σε όλη την Ευρώπη. Οπου και αν πηγαίναμε, τον υποδέχονταν σαν να τραγουδούσε ο δικός τους άνθρωπος. Δεν πήγαιναν να ακούσουν τον Ελληνα συνθέτη και δημιουργό, αλλά τον δικό τους άνθρωπο. Ηταν παγκόσμιος».
Η Ιωάννα Κολοβού βλέπει στο laptop της τα εκτενή αφιερώματα του διεθνούς Τύπου για την τεράστια απώλεια. Σε όλα τα πρωτοσέλιδα του διεθνούς Τύπου, στα κανάλια και το διαδίκτυο, ο Μίκης εμφανίζεται δίπλα στον Ζορμπά τον Ελληνα, κατά κόσμο Αντονι Κουίν. «Πολλοί ταύτισαν τον Μίκη με τον Ζορμπά και το συρτάκι ,αλλά οι πολίτες όλου του κόσμου τον αποθέωναν στις συναυλίες του, ακόμη και αν δεν άκουγαν το περίφημο συρτάκι. Έτυχα σε μια συναυλία του σε μια ευρωπαική πρωτεύουσα όπου παρουσίασε την «Κατάσταση πολιορκίας». Τον συνόδευαν όπως ο χορός στην αρχαία τραγωδία, τραγουδούσαν τους στίχους , και ας μην καταλάβαιναν ούτε λέξη ελληνικά. Ηταν ο δικός τους άνθρωπος».
«Η ζωή του Μίκη-,προσθέτει, «είναι ταυτόσημη με τη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας. Από τη μία πλευρά μπορεί να ήταν η τεράστια καλλιτεχνική δημιουργία, από την άλλη ο Μίκης ήταν βαθύτατα πολιτικό όν. Η πολιτική ήταν το αίμα που έρρεε στις φλέβες του μέχρι την τελευταία στιγμή του. Βαθύ πολιτικό ον, αυτό ήταν ο Μίκης. Αγαπούσε με πάθος την Ελλάδα και το πλήρωσε όλο αυτό. Αλλά και η Ελλάδα τον λάτρεψε και η γη της Κρήτης τον περιμένει για πάντα… ».
