Από την έντυπη έκδοση
Της Μάρως Βακαλοπούλου
Ο δρόμος μέχρι την πρώτη παράδοση των πρώτων τμημάτων των ρωσικών συστημάτων αντιπυραυλικής άμυνας S-400 στην Τουρκία ήταν μακρύς. Οι απειλές μεταξύ Άγκυρας και Ουάσιγκτον βρίσκονταν σχεδόν σε ημερήσια διάταξη τους τελευταίους έξι μήνες. Μένει πια να φανεί αν η «μεγάλη ρήξη» μεταξύ των δύο ΝΑΤΟϊκών συμμάχων, για την οποία δεν εκφράζονται σοβαροί φόβοι, θα υπάρξει ή θα παραπεμφθεί στις ελληνικές καλένδες.
Η μεν Τουρκία διεμήνυε όλο αυτό το διάστημα ότι δεν υπάρχει περίπτωση να κάνει πίσω. Οι δε ΗΠΑ προειδοποιούσαν ότι οι συνέπειες θα είναι βαριές, αν και σε γενικές γραμμές τα μηνύματα από την Ουάσιγκτον ήταν συγκεχυμένα.
Αμερικανοί αξιωματούχοι έχουν πολλές φορές κουνήσει το δάχτυλο στην Άγκυρα, απειλώντας αφενός με ακύρωση της πώλησης των μαχητικών F-35 και αφετέρου με επιβολή κυρώσεων.
Ο ίδιος ο Αμερικανός πρόεδρος, ωστόσο, στηρίζει τον Τούρκο ομόλογό του. Τα χαμόγελα περίσσευαν στην τελευταία τους συνάντηση, στο περιθώριο της G20, στην Οσάκα, απ’ όπου ο Ερντογάν αναχώρησε με την πεποίθηση ότι εν τέλει οι ΗΠΑ δεν θα πραγματοποιήσουν τις απειλές τους.
Με τον Τραμπ σε ρόλο μπαλαντέρ σε αυτόν τον διάλογο των κυρώσεων, Στέιτ Ντιπάρτμεντ και Πεντάγωνο επιμένουν ότι οι ΗΠΑ πρέπει να σταθούν αμείλικτες απέναντι στην Τουρκία. Ίσως βέβαια ορισμένοι Αμερικανοί αξιωματούχοι θα πρέπει να ανησυχούν πλέον, εφόσον ο Αμερικανός πρόεδρος πάρει για μία ακόμη φορά τον δικό του αντίθετο δρόμο.
Τα S-400 είναι ένα σύστημα αεράμυνας μεγάλου και μεσαίου βεληνεκούς, τα οποία κατά την επίσημη εκδοχή της Τουρκίας τής είναι απαραίτητα.
Πίσω από την επιμονή αυτή, ωστόσο, αναλυτές βλέπουν ξεκάθαρα τους πολιτικούς λόγους. Η Τουρκία θέλει να στείλει ένα μήνυμα στις ΗΠΑ ότι διαθέτει δικό της αυτόνομο αμυντικό σύστημα και κυρίως να βελτιώσει τους δεσμούς της με τη Ρωσία, με την οποία συνεργάζεται στενά στο μέτωπο της Συρίας, μολονότι βρίσκονται σε αντίπαλα στρατόπεδα.
Η Ρωσία από την πλευρά της επιθυμεί διακαώς να συνδεθεί με την τουρκική αμυντική βιομηχανία και είναι πρόθυμη να κάνει υποχωρήσεις στη βόρεια Συρία, σε αντάλλαγμα μιας πιο στενής συνεργασίας με την Τουρκία. Ακόμη λοιπόν και αν οι εκατέρωθεν απειλές Ουάσιγκτον – Άγκυρας εξακολουθήσουν να διαιωνίζονται, θα υπάρχει αν μη τι άλλο ένας μεγάλος κερδισμένος από αυτήν την ιστορία: η Μόσχα.
