Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
«Τι ονόματα συμβούλων εις τους
τοίχους κολλημένα! Και δεν παύουνε ακόμη να κολλούνε ολοένα.
Σ’ όποιο μέρος σταματήσεις
και απ’ όπου κι αν περάσεις
ένα όνομα συμβούλου τυπωμένο
θα διαβάσεις.
Με συμβούλους τα σοκάκια
επλημμύρισαν κι οι δρόμοι,
μαγαζιά ταβέρνες, μάνδρες
και απόπατοι ακόμη.
Τι συμβούλων αφθονία!
Εκατόν πενήντα τόσοι!
Κι ο καθένας μας δεν ξέρει
πού την ψήφο του να δώσει.
Μα κι εγώ εκεί που τρέχω
πάντα πίσω μου κοιτάζω,
γιατί μες στην τόση φούρια
και την τρέλα των τρομάζω,
μήπως κανενός συμβούλου
μες στο δρόμο τού καπνίσει
και για χάζι τ’ όνομά του
εις τη ράχη μου κολλήσει».
Καλά, το 1883 η τεχνολογία δεν υπήρχε ούτε στη φαντασία. Μα τη σήμερον ημέρα, να είναι τόσα τυπωμένα και πεταμένα;
Είναι ρετρό η προεκλογική περίοδος ή είναι η ιδέα μου; Επιστροφή σε άλλες δεκαετίες, πασπαλισμένες με χρυσόσκονη απουσίες. Πολλά θυμίζουν εκλογές του ‘80, του ‘90 και του 2000. Ακόμη και οι καμπάνιες έχουν γαζωθεί με παλιά δαντέλα.
Ρετρό και μετρώ. Τόσο μεγάλο αριθμό συνδυασμών και υποψηφίων. Υπολογίζεται ότι σε όλη τη χώρα έχουμε περίπου 500 συνδυασμούς και περισσότερους από 70.000 υποψηφίους. «Για τα πρωτεία ξεψυχά κάθε Ρωμιός λεβέντης,/… μόνον αυτός αφέντης». «Σωτήρ του Δήμου γίνεται η κάθε μια μαζέτα/κι εγέμισαν οι τσέπες μας με κάρτες και μπιλιέτα». Ελπίζουν πως την Κυριακή θα φάνε τα κουφέτα.
«Παλεύουνε τα κόμματα, μουγκρίζουν τα θηρία,/βελάζουνε τα πρόβατα και παν εδώ κι’ εκεί,/το ένα κόμμα βγάζει δυό, τα δύο βγάζουν τρία,/και αρχινά το μέτρημα κι’ η αριθμητική./… Μετρώ κι’ εγώ μαζί μ’ αυτούς κι’ η κεφαλή μου σπάζει».
Δεν είναι πως με νοιάζει, μα τη διαδικασία κάνω χάζι. Η πολιτική, όπως και να ‘χει, ανταριάζει. Aκόμη, κι αν λίγο και λίγα αλλάζει. Κλασικά, οι προεκλογικές σφαίρες πέφτουν σαν το χαλάζι και ο ανθρωπότυπος του υποψηφίου στέρεος μοιάζει.
