Επτά άνθρωποι, ανάμεσά τους δυο γυναίκες, απαγχονίστηκαν το Σάββατο στο Ιράν, καθώς η Ισλαμική Δημοκρατία κλιμακώνει τη χρήση της θανατικής ποινής για πολιτικούς σκοπούς, σύμφωνα με τη μη κυβερνητική οργάνωση IHR (Iran Human Rights), με έδρα τη Νορβηγία.
Η 53χρονη Παρβίν Μουσαβί, μητέρα δυο παιδιών, απαγχονίστηκε σε φυλακή στην Ουρμιά, στα βορειοδυτικά, όπως και πέντε άνδρες. Και οι έξι είχαν καταδικαστεί για διακίνηση ναρκωτικών, ανέφερε η IHR σε ανακοίνωσή της. Σύμφωνα με τα στοιχεία που συγκέντρωσε η IHR, η Παρβίν Μουσαβί παρέμεινε φυλακισμένη για τέσσερα χρόνια μέχρι την εκτέλεσή της. Όπως ανέφερε πηγή της οργάνωσης, καταδικάστηκε επειδή συμφώνησε έναντι αμοιβής που ανερχόταν σε περίπου 15 ευρώ να μεταφέρει δέμα που υποτίθεται πως περιείχε φάρμακα — στην πραγματικότητα, επρόκειτο για πέντε κιλά μορφίνης. Στη Νισαπούρ, στο ανατολικό Ιράν, η Φατεμέ Αμπντουλαχί, 27 ετών, απαγχονίστηκε μετά την καταδίκη της για τη δολοφονία του συζύγου της, που ήταν επίσης εξάδελφός της, πρόσθεσε σε χωριστή ανακοίνωση της η ΜΚΟ.
223 εκτελέσεις από την αρχή του χρόνου
Η IHR καταμετρά 223 εκτελέσεις μέχρι στιγμής φέτος, οι 50 από τις οποίες έγιναν εντός του τρέχοντος μήνα. Η ΜΚΟ διαπιστώνει επιτάχυνση των εκτελέσεων μετά το τέλος των εορτασμών του περσικού νέου έτους και του ραμαζανιού τον Απρίλιο.
Γενικά οι εκτελέσεις στο Ιράν, το οποίο μαζί με την Κίνα και τη Σαουδική Αραβία συγκαταλέγεται στις χώρες που κάνουν τις περισσότερες παγκοσμίως, γίνονται δι’ απαγχονισμού.
Η χώρα με τις περισσότερες εκτελέσεις γυναικών
Εξάλλου η Ισλαμική Δημοκρατία εκτελεί τις περισσότερες γυναίκες στον κόσμο, σύμφωνα με οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Συχνά πρόκειται για γυναίκες που υπέστησαν εξαναγκαστικούς γάμους ή κακοποιητικές συμπεριφορές.
Το 2023 εκτελέστηκαν τουλάχιστον 22 γυναίκες, ο υψηλότερος αριθμός των τελευταίων δέκα ετών, καταγγέλλουν ΜΚΟ.
«Η σιωπή της διεθνούς κοινότητας είναι απαράδεκτη», τόνισε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο διευθυντής της IHR, ο Μαχμούντ Αμιρί-Μογαντάμ. Οι άνθρωποι και ιδίως οι γυναίκες που εκτελούνται πολύ συχνά «ανήκουν σε φτωχά και περιθωριοποιημένα στρώματα της ιρανικής κοινωνίας» και δεν είχαν «δίκαιες δίκες» υπογράμμισε ο ίδιος.
