Στη σημερινή ζωή συναντάμε συχνά καταστάσεις όπου οι λειτουργίες του οργανισμού είναι υπερβολικές και η δράση ακραίων παραγόντων προκαλεί την ανάπτυξη αντίδρασης με στρες. Υπάρχουν τρία στάδια στην ανάπτυξη της αντίδρασης του στρες στον οργανισμό: To στάδιο ενεργοποίησης, το στάδιο αντίστασης και το στάδιο εξάντλησης.
Είναι εξαιρετικά σημαντικό να αξιολογούνται τα στάδια αντίδρασης στο στρες του οργανισμού, δεδομένου ότι κάποιος πρέπει να ελέγχει καταστάσεις που σχετίζονται με την ανάπτυξη διαδικασιών προσαρμογής όταν κινητοποιούνται τα λειτουργικά αποθέματα του σώματος και να εμποδίζει τον οργανισμό τους να φτάσει στο στάδιο της εξάντλησης. Γιατί αν τα αποθέματα του οργανισμού εξαντληθούν, μπορεί να αναπτυχθεί μια παθολογική κατάσταση.
Επιπλέον, είναι σημαντικό στην ιατρική πρακτική να αξιολογούνται αντικειμενικά οι δυνατότητες προσαρμογής του οργανισμού κατά την παρακολούθηση της διαδικασίας θεραπείας και της πορείας της νόσου (έξαρση, ύφεση). Ωστόσο, είναι εξαιρετικά δύσκολο να προσδιοριστεί ποσοτικά η κατάσταση της απόκρισης του στρες στο σώμα.
Επομένως, η αναζήτηση επιπλέον πληροφοριών που θα μπορούσαν εύκολα να εφαρμοστούν σε οποιοδήποτε ιατρικό εργαστήριο γίνεται ιδιαίτερα σημαντική.
Σύμφωνα με την Anna Deryugina, επικεφαλής του Τμήματος Φυσιολογίας και Ανατομίας του Ινστιτούτου Βιολογίας και Βιοϊατρικής του Πανεπιστημίου του Lobachevsky στο Nizhny Novgorod (Ρωσία), οι πειραματικές μελέτες που διενεργήθηκαν από τους επιστήμονες αποκάλυψαν ότι αποτελεσματικά κριτήρια για τη σοβαρότητα της αντίδρασης του σώματος στο στρες είναι η ηλεκτροφορητική κινητικότητα των ερυθρών αιμοσφαιρίων (στην πραγματικότητα είναι η λειτουργία της κυτταρικής μεμβράνης που σχετίζεται με το επιφανειακό φορτίο) και η ανάλυση της κατάστασης των επιθηλιακών κυττάρων στο στόμα, η οποία δεν είναι λιγότερο ευαίσθητη από τη δοκιμή των χρωμοσωμικών εκτροπών σε κύτταρα μυελού των οστών των ζώων.
Με αυτή την ανάλυση, είναι δυνατόν να αξιολογηθούν οι διαδικασίες πολλαπλασιασμού και διαφοροποίησης του επιθηλίου, ο βαθμός φλεγμονής και οι κυτταρογενετικές μεταβολές.
Όπως επισημαίνει η Anna Deryugina, στη μελέτη αποδείχθηκε ότι η ηλεκτροφορητική κινητικότητα των RBC αντικατοπτρίζει τη δέσμευση των συστημάτων που ασκούν πίεση: συμπαθητικά-επινεφριδιακά και υπόφυσης-επινεφριδίων, ενώ η κατάσταση των κυττάρων του στοματικού επιθηλίου είναι ένας δείκτης της αποτελεσματικότητας του ανοσοποιητικού συστήματος.
Η ανάλυση των ηλεκτροφορητικών RBC η κινητικότητα και τα κύτταρα του επιθηλίου στο στομάχι δείχνουν ότι, ανάλογα με την ένταση της έκθεσης στο στρες, η κλίση της μείωσης στην ηλεκτροφορητική κινητικότητα των ερυθρών αιμοσφαιρίων, η οποία συνδέεται με την αύξηση του αριθμού των επιθηλιακών κυττάρων με διάφορες παθολογικές μεταβολές.
Έτσι, χρησιμοποιώντας με τους δείκτες αυτούς, γίνεται δυνατό να εκτιμηθεί εάν αναπτύσσεται μια αντίδραση με στόχο την αποκατάσταση της μειωμένης ομοιόστασης στο σώμα ή αν οι πόροι του σώματος είναι ανεπαρκείς και οι διαδικασίες προσαρμογής μπορεί να αποτύχουν οδηγώντας στην ανάπτυξη κάποιας παθολογικής κατάστασης. Η έγκαιρη αξιολόγηση των δεικτών άγχους θα βοηθήσει στην αποτελεσματική προσαρμογή της κατάστασης του σώματος.
Πηγές:
http://eng.unn.ru/
https://www.news-medical.net/news/20190315/Researchers-determine-factors-that-cause-stress-development-in-the-human-body.aspx
