Αν όλα πάνε καλά, η Ελλάδα θα ολοκληρώσει επιτυχώς το τρίτο πρόγραμμα προσαρμογής τον προσεχή Αύγουστο. Ποια όμως θα είναι η διάδοχή κατάσταση; Ένα νέο μνημόνιο; Ή μήπως χαλαροί έλεγχοι από τους θεσμούς; Στην τελευταία συνέντευξη Τύπου στην Φρανκφούρτη ο πρόεδρος της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι πέταξε πάντως το μπαλάκι στην Αθήνα, λέγοντας ότι «εναπόκειται στην ελληνική κυβέρνηση να αποφασίσει αν χρειάζεται τέταρτο πρόγραμμα».
Ποια είναι η εκτίμηση του Γεργκ Κρέμερ, επικεφαλής οικονομολόγου της Commerzbank για το τι θα ακολουθήσει στην Ελλάδα μετά το τέλος του τρίτου προγράμματος προσαρμογής; Η DW ζήτησε τις προβλέψεις του: «Υποθέτω ότι δεν υπάρξει νέο πρόγραμμα. Η Ελλάδα θα αναχρηματοδοτείται μόνη της. Αναμένω ότι θα υπάρξει κάτι σαν δίχτυ ασφαλείας. Ο EΜΣ έχει τη δυνατότητα να χορηγήσει προληπτικά δάνεια ως δίχτυ ασφαλείας. Κάτι τέτοιο θα ήταν πιθανό. Δεν νομίζω ωστόσο ότι θα υπάρξει νέο δανειακό πρόγραμμα με την κλασική έννοια».
Κατά την εκτίμηση του επικεφαλής οικονομολόγου της τέταρτης σε μέγεθος γερμανικής τράπεζας, για να διασφαλιστεί μακροπρόθεσμα η ανάπτυξη στην Ελλάδα είναι απαραίτητη μια αποδοτική δημόσια διοίκηση: «Η Ελλάδα διαθέτει καλούς επιχειρηματίες, όπως άλλωστε και η Ιταλία, η Ισπανία και η Γερμανία. Η χώρα όμως χρειάζεται μια δημόσια διοίκηση που δεν θέτει εμπόδια στους επιχειρηματίες. Ζητούμενο είναι μια αποδοτική διοίκηση, που καταπολεμά τις πελατειακές σχέσεις και είναι φιλική προς τους επιχειρηματίες. Η Ελλάδα χρειάζεται φορολογικές υπηρεσίες που συγκεντρώνουν με συνέπεια φόρους από όλους, συμπεριλαμβανομένων και των πλουσίων. Η κύρια προτεραιότητα είναι ωστόσο η αποδοτική οργάνωση της δημόσιας διοίκησης».
Ο Κρέμερ αναμένει για το σύνολο της Ευρωζώνης οικονομική ανάπτυξη 2,5% το 2018. Παρά τις θετικές προοπτικές για τις επόμενες χρονιές ο οικονομολόγος διατυπώνει αμφιβολίες για το κατά πόσο θα συνεχιστεί η ανοδική πορεία της οικονομίας τα επόμενα πέντε με έξι χρόνια.
«Το δημόσιο χρέος σε αρκετές χώρες της Ευρωζώνης παραμένει σε υψηλά επίπεδα. Υπάρχουν όμως και χώρες όπως η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία, που έχουν να παρουσιάσουν σημαντική πρόοδο στον τομέα αυτό. Την ίδια στιγμή ωστόσο η Ιταλία προβάλλει αντίσταση σε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Σε αντίθεση με την Γαλλία, οι Ιταλοί δεν διαθέτουν κάποιον σαν τον Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος να προωθήσει και να εφαρμόσει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις. Δυστυχώς όμως ούτε στην Ιταλία, και ενδεχομένως ούτε στην Ελλάδα, δεν έχουν ακόμα αντιμετωπιστεί οι αιτίες της διόγκωσης χρέους».
