«Ήρθε η ώρα να εξερευνήσω τον κόσμο μ’ έναν διαφορετικό τρόπο» δήλωσε στην αρχή της συνέντευξης Τύπου ο Ντάνιελ Ντέι Λιούις, σχετικά με την απόφασή του να αποσυρθεί από την υποκριτική έπειτα από μια απόλυτα επιτυχημένη καριέρα, που ολοκληρώνεται με τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στην «Αόρατη Κλωστή», το ερωτικό δράμα του Πολ Τόμας Άντερσον που προβάλλεται από σήμερα στις σκοτεινές αίθουσες.
Ο παγκοσμίου φήμης ηθοποιός και μοναδικός κάτοχος τριών βραβείων Όσκαρ Α΄ αντρικού ρόλου βρίσκεται στην Αθήνα με αφορμή την αποψινή πρεμιέρα της τελευταίας του ταινίας στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ), τα έσοδα της οποίας θα διατεθούν για τη στήριξη της Εταιρείας Προστασίας Σπαστικών «Πόρτα Ανοιχτή».
Απλός και προσιτός ταυτόχρονα, με ένα ζεστό χαμόγελο, ο 60χρονος πρωταγωνιστής μίλησε στους Έλληνες δημοσιογράφους για την «Αόρατη Κλωστή» αλλά και για την τέχνη του – το ξεκίνημά του και την απόφασή του να την αφήσει πίσω του.
«Δεν ξέρω γιατί αποφάσισα να σταματήσω. Και να ήξερα την απάντηση και πάλι θα προσπαθούσα ν’ αποφύγω ν’απαντήσω. Είναι κάτι πολύ προσωπικό. Δεν θα ήθελα να το συζητήσω άλλο. Ήδη, έχω μιλήσει πάρα πολύ για όλο αυτό. Δεν το καταλαβαίνω κι εγώ ο ίδιος. Το ένιωσα, το έκανα, και επέλεξα να προχωρήσω προς τα εμπρός αποδεχόμενος αυτή την ιδέα αντί να την αντιπαλέψω. Και είμαι σίγουρος ότι θα μου είναι πολύ δύσκολο να αποχωριστώ το σινεμά. Γιατί, όταν ήμουν ακόμα παιδί, μου έσωσε τη ζωή. Ήταν το καταφύγιό μου. Εκεί έβρισκα ασφάλεια, αλλά και πρόκληση. Και θα είναι δύσκολο να απομακρυνθώ από αυτόν τον κόσμο. Είμαι πραγματικά ευγνώμων για όλα αυτά που μου χάρισε η υποκριτική, όμως πραγματικά πιστεύω, ότι ήρθε η ώρα να εξερευνήσω τον κόσμο μ’ ένανδιαφορετικό τρόπο».
«Αόρατη κλωστή»
Υποψήφιο για έξι Όσκαρ, το δράμα του Πολ Τόμας Άντερσον, με τη μουσική του Τζόνι Γκρίνγουντ των Radiohead, είναι μια απρόσμενη ερωτική ιστορία, που αποτυπώνει ατμοσφαιρικά την προσπάθεια δύο ανθρώπων να γνωρίσουν ο ένας τον άλλον, προσπαθώντας να επιβληθούν στα ένστικτά τους, αλλά και να επιβάλλει ο καθένας τους δικούς του όρους.
Οι Ντάνιελ Ντέι Λιούις, Λέσλι Μάνβιλ, Καμίλα Ράδερφορντ, Βίκι Κριπς και Ρίτσαρντ Γκρέιαμ μάς μεταφέρουν στο μεταπολεμικό Λονδίνο της δεκαετίας του ’50, όπου ένας ιδιόρρυθμος σχεδιαστής ρούχων κυριαρχεί στον χώρο της βρετανικής υψηλής ραπτικής. Πολλές γυναίκες περνούν εφήμερα από τη ζωή του. Η μόνη σταθερή είναι η αδερφή του, μέχρι τη στιγμή που γνωρίζει τυχαία μια κοπέλα, η οποία γίνεται ερωμένη και μούσα του. Όμως, ο έρωτας του γι’ αυτήν τον τρομοκρατεί, καθώς ταράζει την απόλυτα ελεγχόμενη και προγραμματισμένη ζωή του.
Η συνεργασία με τον Πολ Τόμας Άντερσον
Ο ηθοποιός, σημειώνοντας ότι η δεύτερη συνεργασία του με τον Άντερσον, ήταν μία μοναδική εμπειρία, ανέφερε: «Αποφασίσαμε να κάνουμε κάτι εντελώς διαφορετικό. Συνήθως, ο Πολ έρχεται σε μένα με έτοιμο το σενάριό του. Στον χώρο μας, τα καλά σενάρια είναι σπάνια, κυκλοφορούν πολλά μέτρια, και τα περισσότερα είναι άθλια. Υπάρχουν ελάχιστοι σεναριογράφοι που το έργο τους έχει αξία. Ο Πολ είναι ένας τέτοιος άνθρωπος -γράφει εξαιρετικά. Αυτή τη φορά, όμως, δεν έγινε κάτι τέτοιο. Αποφασίσαμε να το ρισκάρουμε. Να ξεκινήσουμε από το τίποτα και να δούμε πού θα μας βγάλει. Επίσης, θέλαμε να γυρίσουμε μία ταινία σε μικρή κλίμακα, όπως παλιά – με ένα σετ με τρεις ανθρώπους. Γιατί όταν δουλεύεις χωρίς καμία άνεση, τότε η ενέργεια που βγαίνει είναι καταπληκτική. Όλοι όσοι ασχολούμαστε με τον κινηματογράφο -και είμαστε κάπως κακομαθημένοι- κάποια στιγμή ονειρευόμαστε να γυρίσουμε πίσω σ’ εκείνες τις πρώτες στιγμές της καριέρας μας. Η φαντασία, η ευρηματικότητά σου, το όποιο ταλέντο σου αναδύονται διαφορετικά όταν δεν έχεις τίποτα, όταν δεν περιτριγυρίζεσαι από όλες αυτές τις συμβάσεις μίας μεγάλης παραγωγής. Τότε μόνο έχεις την απόλυτη ελευθερία».
Δεν μετανιώνει για πράγματα που δεν έχει κάνει
Όπως ομολόγησε ο ίδιος δεν μετανιώνει για πράγματα που δεν έχει κάνει. «Στάθηκα εξαιρετικά τυχερός για πολύ καιρό, επέλεξα αυτά που ήθελα να κάνω και τα κατάφερα» δήλωσε ο ηθοποιός και παραδέχτηκε ότι πολλές φορές ονειρεύεται τους ήρωες που υποδύεται. «Συνήθως αυτό συμβαίνει κατά τη διάρκεια του γυρίσματος ή πριν. Σπάνια, μετά. Τα όνειρα ξεκίνησαν με το “Αριστερό μου Πόδι”. Ξυπνούσα απότομα και έβλεπα το σώμα μου. Δεν ήταν το δικό μου. Ήταν του Κρίστι, του ήρωά μου. Ονειρευόμουν πολύ κατά τη διάρκεια του “Λίνκολν”, επίσης. Κι αυτό ήταν ιδιαίτερα περίεργο γιατί κι ο ίδιος είχε πολύ έντονα όνειρα, μάλιστα, είχε ονειρευτεί τον θάνατό του».
«Είμαι έτοιμος να χειροκροτήσω τον Γκάρι Όλντμαν»
Σχετικά με την απονομή των βραβείων Όσκαρ, ο ηθοποιός δήλωσε πως δεν αγωνιά για το αν θα κερδίσει με αυτή την τελευταία του ερμηνεία: «Είμαι έτοιμος να χειροκροτήσω τον Γκάρι Όλντμαν. Είναι υπέροχος ηθοποιός. Μεγαλώσαμε και οι δύο σε κοντινή απόσταση στο Νότιο Λονδίνο, αν και τότε δεν γνωριζόμασταν. Υπήρξαμε χούλιγκαν της ίδιας ομάδας, έχουμε κοινούς φίλους. Είναι χαρά μου να μην ανησυχώ καθόλου για το Όσκαρ!».
Στο τέλος της συνέντευξης Τύπου, η πρόεδρος της Εταιρείας Προστασίας Σπαστικών, Δάφνη Οικονόμου, είπε πως το μεγαλύτερο ταλέντο του Ντάνιελ Ντέι Λιούις δεν είναι η υποκριτική. «Είναι αδιαμφισβήτητα ένας από τους μεγαλύτερους ηθοποιούς της γενιάς του. Όμως, το μεγαλύτερο ταλέντο του είναι ότι είναι καλός άνθρωπος κι ακόμα καλύτερος φίλος. Στηρίζει πάντα αυτά τα παιδιά. Γιατί, σήμερα μπορεί να είναι μια λαμπερή πρεμιέρα, από αύριο όμως εμείς θα συνεχίσουμε να δουλεύουμε μαζί με αυτά τα παιδιά», ανέφερε, μεταξύ άλλων, μιλώντας για τον διάσημο ηθοποιό.
naftemporiki.gr
