Με αφορμή τα 30 χρόνια από τον θάνατό του, στις 22 Φεβρουάριου του 1987, το «Flix it στη Στέγη» αφιερώνει 12+ ώρες στον σκηνοθέτη Άντι Γουόρχολ, με την προβολή επτά ταινιών του και μια βουτιά διαρκείας στο κινηματογραφικό του σύμπαν, που είναι εξίσου αταξινόμητο με το εικαστικό.
Ξεκινώντας από το απόγευμα του Σαββάτου 4 Φεβρουαρίου και τελειώνοντας το πρωί της Κυριακής 5 Φεβρουαρίου, ο πέμπτος όροφος της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση συναντά το ζωντανό σκηνικό του Factory, με προβολή ταινιών από μηχανές 16mm, αυτοσχέδια screen tests που θα εξασφαλίσουν στον καθένα τα δικά του 15 λεπτά δημοσιότητας, διαδραστικές συζητήσεις για το σινεμά του Γουόρχολ, μουσική από βινύλια και ολονύχτιο πάρτι με μουσική της εποχής (The Velvet Underground, Lou Reed, Nico, John Cale, Bob Dylan, The Rolling Stones, David Bowie κ.ά.), αλλά και συγκροτήματα και καλλιτέχνες που επηρέασαν η επανάσταση του Factory και το glam rock μιας ολόκληρης γενιάς.
Σε κόπιες 16mm, κατευθείαν από το The Circulating Film Library του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης (MoMA) της Νέας Υόρκης, οι σούπερ σταρ μιας ολόκληρης εποχής θα αφηγηθούν με τον δικό τους τρόπο την ιστορία μιας ατόφιας επαναστατικής ιδέας που ήθελε το Factory να γίνεται το Χόλυγουντ του underground και τον Άντι Γουόρχολ να ενσωματώνει στην υπερπαραγωγική του ιδιοφυία το σινεμά έτσι όπως δεν το είχε δει κανείς πριν (και μετά) από αυτόν.
Το εξάωρο «Sleep» (η πρώτη ταινία που γύρισε ο Γουόρχολ σε 16mm), το «Poor Little Rich Girl» (η γνωστότερη ταινία με την Έντι Σέτζγουικ, το κορίτσι που αγάπησε πιο πολύ ο Άντι Γουόρχολ), το «Vinyl» (το Κουρδιστό Πορτοκάλι του Άντονι Μπέρτζες σε πρώιμη μεταφορά του στο σινεμά), το «Kitchen» (γυρισμένο εξ ολοκλήρου στα λίγα τετραγωνικά μιας νεοϋορκέζικης κουζίνας), το «The Nude Restaurant» (η απάντηση του Γουόρχολ στη μόδα της βιομηχανίας πορνό), το σπάνιο «The Life of Juanita Castro» (μια πολιτική δήλωση πάνω στο φασισμό) και το «The Velvet Underground and Nico» (το σημαντικότερο ντοκουμέντο που γύρισε ο Άντι Γουόρχολ για το συγκρότημα), όλες οι ταινίες που θα προβληθούν σε ενιαίο πρόγραμμα στο αφιέρωμα του «Flix it στη Στέγη» αναδεικνύουν με τον καλύτερο τρόπο την ουσία του σινεμά όπως το όρισε ο Άντι Γουόρχολ.
Εξίσου συναρπαστικό σήμερα, όπως και τη στιγμή που γεννιόταν, το σινεμά του Άντι Γουόρχολ είναι πρωτίστως ένα σινεμά βαθιά ανθρωποκεντρικό, βασισμένο στην παρατήρηση, την ηδονοβλεψία, τον αυτοσχεδιασμό -τόσο στη δράση όσο και στην κινηματογράφησή της- και, φυσικά, την επανάληψη.
Σε απόλυτη συνέπεια με το ποπ της τέχνης του, ο Άντι Γουόρχολ επιμηκύνει τον χρόνο, παίζει με την έννοια της «ανίας», αρνείται ότι ο σκηνοθέτης πρέπει να βρίσκεται συνεχώς πίσω από την κάμερα και σπρώχνει τα όρια του mainstream, απλώς και μόνο για να επαληθεύσει τη φιλοσοφία του, που ήθελε τις ταινίες του να προβάλλονται διαρκώς μέσα στο Factory, ή και έξω από αυτό, χωρίς απαραίτητα κάποιος να τις βλέπει: «Φοβάμαι πως αν κοιτάξεις ένα πράγμα για πολλή ώρα, χάνει όλο το του νόημα».
Η ιδέα του Άντι Γουόρχολ να φέρει τη βιομηχανία του Χόλυγουντ στα μέτρα των ποτέ ηθοποιών ή ηρώων, ούτε καν σταρ, αλλά κατευθείαν σούπερ σταρ του Factory και να δοκιμάσει με ρίσκο πάνω στις έννοιες του real time και του «μπανάλ», επιβεβαιώνει σε κάθε θέαση των ταινιών του τη διαχρονική επίδραση ενός πρωτοποριακού σινεμά, ελεύθερου από συμβάσεις, γνήσια rock ‘n’ roll, ανεπιτήδευτα ποιητικού, πιο πολιτικού από το επονομαζόμενο πολιτικό σινεμά των δεκαετιών του ‘60 και του ‘70, ρηξικέλευθα queer για τις διεκδικήσεις και την ανάδειξη της LGBT κοινότητας.
Ενός σινεμά, εν τέλει, προφητικού για το low budget ανεξάρτητο σινεμά του σήμερα και του αύριο και για τα ρίσκα που συνεχίζει να παίρνει το Χόλυγουντ, προπομπού των reality shows, της κυριαρχίας του YouTube, του «κάνω σινεμά οτιδήποτε με οτιδήποτε», της πλήρους αναθεώρησης του παραδοσιακού τρόπου παραγωγής, εκμετάλλευσης, θέασης των ταινιών, όλων δηλαδή όσα αναγνωρίζουμε σήμερα ως σύγχρονη οπτικοακουστική κουλτούρα.
«Όταν οι άνθρωποι περιγράφουν ποιος είμαι, αν δεν πουν “Άντι Γουόρχολ, ο ποπ καλλιτέχνης”, λένε “Άντι Γουόρχολ, ο underground κινηματογραφιστής”».
Πρόγραμμα προβολών
Σάββατο 4 Φεβρουαρίου
16:00 «Poor Little Rich Girl» (66 λεπτά)
17:30 «Κάν’ το σαν τον Άντι Γουόρχολ» – Ανοιχτή Συζήτηση (60 λεπτά)
19:00 «The Life of Juanita Castro» (66 λεπτά)
20:30 «Kitchen» (70 λεπτά)
22:00 «The Nude Restaurant» (100 λεπτά)
Κυριακή 5 Φεβρουαρίου
00:00 «Vinyl» (70 λεπτά)
00:30 Πάρτι (στο φουαγιέ του 5ου ορόφου)
01:30 «The Velvet Underground and Nico» (67 λεπτά)
02:30 «Sleep» (321 λεπτά).
Όλες οι ταινίες του Άντι Γουόρχολ θα προβληθούν από αυθεντικές κόπιες 16mm, που προέρχονται από το The Circulating Film Library του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης, στην αγγλική γλώσσα.
naftemporiki.gr
