Παρασυρμένη από την ατέρμονη ροή της ύπαρξης, η εικαστικός Μαρία Γιαννίκου αποκαλύπτει – μέσα από την εξπρεσιονιστική ζωγραφική της – ταξίδια, σταθμούς, μεταβάσεις, ορατούς και αόρατους πρόσφυγες, στην πέμπτη της ατομική έκθεση, με τίτλο «Flow», η οποία εγκαινιάζεται στην γκαλερί Genesis, την Πέμπτη 21 Ιανουαρίου, στις 8 το βράδυ, και θα διαρκέσει έως τις 13 Φεβρουαρίου.
Με ένα βαθύτατα ανθρωπιστικό μήνυμα
Η ιστορικός τέχνης και αναπληρώτρια Καθηγήτρια στο Τμήμα Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου, Εύη Σαμπανίκου, σημειώνει για την έκθεση, που πραγματοποιείται υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Γιώργου Τζάνερη: «Άνθρωποι – σκιές διυλίζονται μέσα στα χρώματα του πρωινού, κοντά στις γραμμές του τραίνου. Ταξιδιώτες με παμπάλαιες αποσκευές φτάνουν στην αδιατάρακτη ομοιομορφία της κεντροευρωπαϊκής πόλης με τα πολύχρωμα κτήρια, τα μικρά παράθυρα και τις σοφίτες.
Μελαγχολικό πλήθος, σε μπλε αποχρώσεις, απλώνεται σε πυραμιδωτή διάταξη και κινείται, σε ενιαία συμπαγή μάζα, προς τα ψηλά κτήρια της κατακόκκινης πόλης με τα πολύχρωμα παράθυρα. Σύνολα γυναικείων και ανδρικών μορφών αναλύονται γεωμετρικά σε άχρονο χώρο κυβιστικής αισθητικής και εξπρεσιονιστικού πάθους. Μοναχική γυναικεία μορφή, σε περίκλειστο κήπο, στον οποίο κυριαρχεί το υγρό στοιχείο και φράσσεται από ψηλά δένδρα, ατενίζει τον ορίζοντα, με τη συντροφιά πορφυρού πιοτού σε ποτήρι με πολύ ψηλό πόδι. Ο χρόνος, απροσδιόριστος και πάλι, μια στιγμή ή μια αιωνιότητα… Όλα ένα ταξίδι, μια μετάβαση.
Τα παραπάνω και πολλά άλλα απαρτίζουν τον κόσμο της Μαρίας Γιαννίκου, στη νέα σειρά έργων της, εμπνευσμένη από το ταξίδι, ως μετάβαση, και από την έννοια του ταξιδιώτη, ως αναζητητή (seeker είναι η λέξη, που ταιριάζει στα αγγλικά), ικέτη ή πρόσφυγα, για πολλούς λόγους και σε πολλές μορφές. Οι πόλεις μετάβασης παίρνουν, έτσι, συμβολική μορφή. Δεν είναι οι Ιθάκες, αλλά οι Αρκαδίες, εικονικοί παράδεισοι που, συνεχώς, διαψεύδουν και απομακρύνονται. Άλλοτε, μεταμορφώνονται. Και, σπάνια, το ταξίδι είναι ευοίωνο. Συχνά, λυτρωτικό και παθιασμένο, αλλά ποτέ ευοίωνο…
Τα έργα της Μαρίας Γιαννίκου αναδύουν, ταυτόχρονα, το άρωμα του zeitgeist της εποχής που διανύουμε. Πόσο οικείες φαντάζουν αυτές οι βρεγμένες μορφές, με τα μωρά, με τις βαλίτσες, με το πανταχού παρόν υγρό στοιχείο, με τα κάγκελα – φράχτες – σύνορα να αποτελούν το σημείο τομής ανάμεσα στο ταξίδι και τον ανοιχτό ορίζοντα της ασαφούς μετάβασης. Ο προορισμός δεν έχει πολλή σημασία, μόνο το ταξίδι, μόνο η φυγή. Που, ειρωνικά, επαληθεύει όλες τις θεωρίες για τον νομαδισμό, που προανήγγειλε, για τον 21ο, η πολιτισμική θεωρία του 20ού αιώνα.
Η Μαρία Γιαννίκου είναι, ως καλλιτέχνης, αναμφίβολα, μια πολίτης του κόσμου, αλλά, ουσιαστικά και νοητά, μια πολίτης της Μυτιλήνης, ενός τόπου που αποκτά σήμερα συμβολικές διαστάσεις για κάθε έννοια μετάβασης.
Παράλληλα, τα έργα της Μαρίας Γιαννίκου διαβάζονται με πολλούς προσωπικούς τρόπους, καθώς όλα τα εικονογραφικά στοιχεία που το απαρτίζουν αποκτούν δυνητικούς συμβολισμούς σε πολλά επίπεδα. Έτσι, η έννοια του ταξιδιού μπορεί να αποκτά και την έννοια της προσωπικής πορείας και μετάβασης ή, αλλιώς, του ταξιδιού της εμπειρίας, της ζωής, της επιλογής, της απόφασης. Ή την πορεία της καλλιτεχνικής εξέλιξης και των ιδεολογικών αναζητήσεων του καλλιτέχνη σε έναν κόσμο που, συνεχώς, μεταμορφώνεται σε έναν υπερτεχνολογικό μεσαίωνα.
Με αυτήν την έννοια, το έργο της Μαρίας Γιαννίκου εκπέμπει ένα βαθύτατα ανθρωπιστικό μήνυμα: “Όλοι ταξιδιώτες στον χώρο και τον χρόνο είμαστε, ας κατανοήσουμε ο ένας τον άλλο σε αυτήν την πορεία”. Η έννοια της μετάβασης προσλαμβάνει, έτσι, υπερβατική διάσταση και ταυτίζεται με την έννοια του ανθρώπου».
Πληροφορίες
Γκαλερί Genesis: Χάρητος 35 – Κολωνάκι, τηλ.: 211 7100566 και 6944 516552. Ώρες λειτουργίας: Τρίτη, Πέμπτη και Παρασκευή: 11:30 – 21:30, Τετάρτη και Σάββατο: 11:30 – 15:30.
