Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]
Μια γυναίκα πέφτει θύμα μιας δολοφονικής πλεκτάνης, οι προϊστορικοί δεινόσαυροι επιστρέφουν πιο απειλητικοί από ποτέ, ένας ανιδιοτελής άνδρας βοηθά τους πάντες εκτός από τον εαυτό του, ένας υποδηματοποιός αποκτά υπερφυσικές δυνάμεις, μία κοπέλα προσπαθεί να αποχωριστεί την κωφή οικογένειά της, ο επιζών μιας σφαγής αφηγείται την ιστορία του και ένας έρωτας εμποδίζεται από τα δεσμά του γάμου, στις κινηματογραφικές επιλογές αυτής της εβδομάδας.
«Καταδίωξη σε δύο ηπείρους»
Ο σκηνοθέτης του «V for vendetta», Τζέιμς Μακ Τιγκ, επιστρέφει με μία περιπέτεια δράσης, με πρωταγωνιστές τους Μίλα Γιόβοβιτς, Ντίλαν Μακντέρμοτ, Πιρς Μπρόσναν, Έμα Τόμσον, Τζέιμς Νταρσί και Άντζελα Μπάσετ. Ηρωίδα της είναι μια υπάλληλος του υπουργείου Εξωτερικών, η οποία, μετά τον διορισμό της στην αμερικανική πρεσβεία στο Λονδίνο, γίνεται στόχος εκτελεστών και βρίσκεται παγιδευμένη για εγκλήματα, που δεν έχει κάνει.
«Jurassic world» (3D)
Η τέταρτη συνέχεια του πιο διάσημου πάρκου δεινοσαύρων, που σκόρπισε για πρώτη φορά τον τρόμο το 1993, σκηνοθετημένη από τον Στίβεν Σπίλμπεργκ, ο οποίος τώρα έχει αναλάβει την παραγωγή, επανέρχεται τρισδιάστατη και πιο τρομακτική, με τον νεοεμφανιζόμενο Κόλιν Τρεβόροφ να αναλαμβάνει τη σκηνοθεσία και τους Κρις Πρατ, Μπράις Ντάλας Χάουαρντ, Τάι Σίμκινς, Βίνσεντ Ντ’ Ονόφριο, Νικ Ρόμπινσον, Ομάρ Σι και Ίρφαν Καν τους πρωταγωνιστικούς ρόλους.
«Δεν θέλαμε άλλη μια ταινία γεμάτη ανθρώπους, που τους καταδιώκουν δεινόσαυροι. Αυτό έχει γίνει, και μάλιστα καλά. Ένιωθα πως αυτό που αναζητούσε τόσο το κοινό, όσο και ο Στίβεν Σπίλμπεργκ, ήταν να πάρουμε μια έξοχη βασική ιδέα και να δούμε πού μπορεί να μας πάει, επισκεπτόμενοι ένα γνώριμο μέρος» αναφέρει ο σκηνοθέτης.
«Σε ξένα παπούτσια»
Μέσα από μια ιστορία για την οικογένεια, την τέχνη, την κοινωνική υπευθυνότητα και τις υπεράνθρωπες δυνάμεις, η κωμωδία του Τόμας Μακάρθι αφηγείται τις περιπέτειες ενός μεσήλικα, ο οποίος αποδεικνύει ότι ποτέ δεν είναι αργά, για να αναδείξει κανείς αυτό που πραγματικά είναι. Με τον Άνταμ Σάντλερ, τον – βραβευμένο με Όσκαρ – Ντάστιν Χόφμαν και τους Κλιφ Σμιθ, Στιβ Μπουσέμπι, Νταν Στίβενς, Έλεν Μπάρκιν και Μέλονι Ντιάζ, ένας υποδηματοποιός ανακαλύπτει μια μαγική ραπτομηχανή στο υπόγειο του πατέρα του, η οποία του επιτρέπει να παίρνει τη μορφή όποιου θέλει, φορώντας τα παπούτσια του.
«Οικογένεια Μπελιέ»
Κόβοντας πάνω από 7.500.000 εισιτήρια στη χώρα της και εξασφαλίζοντας διανομή σε δεκάδες χώρες παγκοσμίως, η κωμωδία του Ερίκ Λαρτιγκό, που μιλά για τη βαθιά ανθρώπινη εμπειρία του αποχωρισμού από την οικογενειακή φωλιά προς τον έξω ενήλικο κόσμο, ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία της χρονιάς στη Γαλλία. Με τους Καρίν Βιάρ, Φρανσουά Νταμιέν, Ερίκ Ελμοσνίνο και Λουάν Εμερά, ένα κορίτσι είναι το μόνο μέλος της οικογένειάς της που ακούει, καθώς ο πατέρας, η μητέρα και ο αδερφός της είναι κωφοί. Ως συνδετικός τους κρίκος με τον υπόλοιπο κόσμο, έρχεται σε πολύ δύσκολη θέση, όταν – λόγω της ωραίας της φωνής – της προσφέρεται μια θέση σε μια σπουδαία μουσική σχολή, στο Παρίσι. Πώς θα ακολουθήσει ένα όνειρο, που δεν μπορεί να καταλάβει η οικογένειά της; Και πώς θα μπορέσει να τους αποχωριστεί;
Ο σκηνοθέτης εξηγεί: «Ο χωρισμός από το παιδί σου μπορεί να σου ραγίσει την καρδιά. Μπορούμε να αποχωριστούμε με τρόπο τρυφερό; Μπορούμε να αγαπάμε ο ένας τον άλλο χωρίς καταπίεση; Πώς μπορούμε να διασφαλίσουμε την ελευθερία όλων; Πώς βιώνουμε την αλλαγή, σε εμάς και σε άλλους; Το ότι αγαπάμε βαθιά κάποιον δεν σημαίνει ότι τον συμπαθούμε όλη την ώρα, και, σε μια οικογένεια, ακόμη περισσότερο. Το να καταγράψω τα πρώτα διστακτικά βήματα μιας κοπέλας, της οποίας οι ορίζοντες ανοίγουν ξαφνικά, μακριά από ό,τι ξέρει μέχρι τώρα, ήταν κάτι το συναρπαστικό. Είναι ένα ταξίδι, που κάνουμε όλοι: το να βρούμε τη θέση μας, να γίνουμε αυτοί που είμαστε».
«Ένα τραγούδι για τον Αργύρη»
Το βραβευμένο ντοκιμαντέρ του 2006, σε σκηνοθεσία του Στέφαν Χάουπτ, καταγράφει τη συγκινητική ιστορία της ζωής του Αργύρη Σφουντούρη, με φόντο τα γεγονότα που στιγμάτισαν την Ελλάδα τα τελευταία 70 χρόνια, από τη Γερμανική Κατοχή και τον Εμφύλιο, μέχρι τη Μεταπολίτευση. Ταυτόχρονα, είναι μια ταινία για την αντιμετώπιση του προσωπικού θρήνου ενός ανθρώπου, που, σε ηλικία 4 ετών, έχασε τους γονείς του στη σφαγή του Διστόμου, για την πορεία του στον δρόμο της επιστήμης, αλλά και τη συνειδητοποίηση του ιστορικού χρέους που είχε για τη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων.
«Από όλα τα αμέτρητα πεπρωμένα, η ταινία επιλέγει ένα και εμμένει σε αυτό. Γιατί, μόλις ένα πεπρωμένο πάρει ένα όνομα, ένα πρόσωπο και μια ιστορία, μόνο τότε γίνεται συγκεκριμένο. Η ταινία είναι ένας φόρος τιμής στους ανθρώπους που είχαν παρόμοια βιώματα στην παιδική τους ηλικία και που, παρόλα αυτά, επιβίωσαν, και τώρα θέλουν να ζήσουν, χωρίς να κλείνονται στον εαυτό τους, ούτε και να υποχωρούν», σημειώνει ο σκηνοθέτης.
«Διακοπές στη Βενετία»
Βασισμένη στο θεατρικό έργο του Άρθουρ Λόρενς, «The time of the cuckoo», η αισθηματική ταινία του 1955, με τη σκηνοθετική υπογραφή του Ντέιβιντ Λιν, ήταν υποψήφια για Όσκαρ σκηνοθεσίας και Α΄ γυναικείου ρόλου. Με τους Κάθριν Χέμπορν και Ροσάνο Μπράτσια, μια μοναχική γυναίκα, που επισκέπτεται τη Βενετία, για να κάνει τις διακοπές που χρόνια ονειρευόταν, συναντά τον έρωτα στο πρόσωπο ενός νυμφευμένου άνδρα.
«Zvenigora»
Το ασπρόμαυρο βωβό δράμα φαντασίας του Ουκρανού σκηνοθέτη, σεναριογράφου και ηθοποιού του σοβιετικού κινηματογράφου, Αλεξάντερ Ντοβζένκο, που γυρίστηκε το 1928, με πρωταγωνιστές τον ίδιο και τον Μιχαήλ Γιογκανσόν, αφηγείται την ιστορία ενός γέροντα, ο οποίος εξιστορεί το μυστήριο της σπηλιάς του βουνού Σβενιγκόρα και του θησαυρού της στα δύο εγγόνια του, που, με τη σειρά τους, αρχίζουν να τον αναζητούν.
«Μία ταινία με τρεις ή τέσσερις ηθοποιούς, μία ταινία, όπου τα πράγματα κινούνται στο ίδιο δωμάτιο και σχεδόν σε μια μέρα, σχεδόν όλη η ταινία σαν μία οργή… Τι να πω στον θεατή να δει, πώς να κατανοήσει όλα όσα περνούν μπροστά από τα μάτια του; Και όλα αυτά, χωρίς ίντριγκες, χωρίς αγάπη …» έλεγε χαρακτηριστικά ο σκηνοθέτης, ο οποίος έγινε διάσημος με αυτήν την ταινία.
