Ένα ιστορικό μνημείο του Ηρακλείου, η κρήνη Μοροζίνι – γνωστότερη ως η κρήνη των «Λιονταριών» -, άρχισε, ύστερα από δέκα χρόνια, να αναβλύζει νερό, δίνοντας μια ξεχωριστή αίγλη τόσο στο ίδιο το μνημείο όσο και σε ολόκληρη την περιοχή.
Η εκ νέου υδροδότηση της κρήνης ξεκίνησε έπειτα από συντονισμένες προσπάθειες της αντιδημαρχίας Χωροταξικού Σχεδιασμού – Πολεοδομίας και Παλιάς Πόλης με τη Δημοτική Επιχείρηση Ύδρευσης Αποχέτευσης Ηρακλείου, την αντιδημαρχία Τεχνικών Έργων και την αρμόδια Εφορεία Αρχαιοτήτων Ηρακλείου.
Σύμφωνα με τον δήμο, η σχετική μελέτη εκπονήθηκε λαμβάνοντας υπόψη όλες τις παραμέτρους και προδιαγραφές που δόθηκαν από την αρμόδια υπηρεσία του υπουργείου Πολιτισμού.
Η εγκεκριμένη μελέτη προέβλεπε τον επαρκή καθαρισμό του νερού με την τοποθέτηση ειδικού φίλτρου από ζεόλιθο ώστε να μην προκαλείται φθορά στο μνημείο, καθώς και συνεχή έλεγχο, παρακολούθηση, και καθαρισμό της κρήνης.
Η εκ νέου υδροδότηση της κρήνης συμβάλλει στην ανάδειξη όχι μόνο του ίδιου του μνημείου αλλά και του ιστορικού κέντρου της πόλης του Ηρακλείου γενικότερα, αφού αποτελεί ένα από τα πλέον αξιόλογα δείγματα της γλυπτικής του 17ου αιώνα στην Κρήτη.
Ιστορία
Εμπνευστής του έργου ήταν ο Φραγκίσκος Μοροζίνι, που έδωσε στην κρήνη το όνομά του. Τα εγκαίνια έγιναν στις 25 Απριλίου του 1628 – εορτή του Αγίου Μάρκου, τότε πολιούχου της πόλης. Το οκτάλοβο σχήμα της δεξαμενής οφείλεται στην αύξηση της περιφέρειάς της, για να παίρνουν νερό περισσότεροι άνθρωποι. Στο κάθε ημικύκλιο μπορούν να σταθούν πέντε, δηλαδή σ’ όλη την κρήνη σαράντα άτομα συγχρόνως, να βουτήξουν τα δοχεία τους και να τα γεμίσουν. Βρύσες (κρουνοί) δεν υπήρχαν. Τα θέματα των ανάγλυφων παραστάσεων στους λοβούς είναι παρμένα από την ελληνική μυθολογία και κυρίως από τον θαλασσινό κόσμο.
Η κρήνη έχει μια πολύλοβη δεξαμενή κοσμημένη με ανάγλυφες παραστάσεις από το θαλάσσιο βασίλειο (τρίτωνες, δελφίνια, μυθολογικά τέρατα, θαλάσσιους δαίμονες) καθώς και οικόσημα. Το νερό αναβλύζει από το στόμα τεσσάρων αξονικά τοποθετημένων λεόντων, που στηρίζονταν σε βάθρο στο κέντρο της κρήνης και υποβάσταζαν μαρμάρινη λεκάνη.
Όπως φαίνεται στο μετάλλιο που έκοψε ο Μοροζίνι, με την ευκαιρία των εγκαινίων, είχε τοποθετηθεί πάνω από την κρήνη άγαλμα του Ποσειδώνα. Το άγαλμα αυτό δε σώζεται σήμερα. Καταστράφηκε από τους Τούρκους ή από σεισμό γι’ αυτό και το μνημείο συχνά αποκαλούνταν Κρήνη του Γίγαντα ή Τζιγάντε.
Το 1847, οι Τούρκοι άλλαξαν τη μορφή της κρήνης, προσθέτοντας στο χείλος της οκτάλοβης λεκάνης μαρμάρινες κολόνες που περιβάλλονταν στην κορυφή με μαρμάρινη ταινία, πάνω στην οποία είναι γραμμένο με επίχρυσα γράμματα «Συντριβάνι Αμπντούλ Μετζίτ». Επίσης, τρύπησαν τους λοβούς και τοποθέτησαν βρύσες, καταστρέφοντας τα ανάγλυφα. Το 1900, το μνημείο αποκαταστάθηκε στην αρχική του μορφή.
naftemporiki.gr
