Με αφορμή μια σκληρή πραγματικότητα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε, καθώς τα παιδιά είναι το μέλλον του κάθε τόπου και μας δείχνουν τον δρόμο, η σύγχρονη Ελληνίδα εικαστικός Μαρίβα Ζαχάρωφ παρουσιάζει το φωτογραφικό της έργο, με τίτλο «Το Δέντρο και το Ποτάμι», στην έκθεση που πραγματοποιείται στη Δημοτική Πινακοθήκη Λέφα (Ι. Κοκκώνη 15 – Ψυχικό).
Σε επιμέλεια της ιστορικού τέχνης – μουσειολόγου Ελίζας Γερολυμάτου, η έκθεση, η οποία οργανώνεται από τον «Οργανισμό Κοινωνικής Αλληλεγγύης – Προστασίας Πολιτισμού και Αθλητισμού» του Δήμου Φιλοθέης – Ψυχικού (ΟΚΑΠΑ), θα διαρκέσει έως τις 5 Απριλίου.
Από τις 25 Δεκεμβρίου 2016 έως την 1η Μαρτίου 2017, η Μαρίβα Ζαχάρωφ βρέθηκε στο Μπανγκλαντές, όπου, αρχικά, έγινε δεκτή σε ένα διεθνές Art Camp στην επαρχιακή πόλη της Kushtia και, εν συνεχεία, έκανε εργαστήρια ζωγραφικής με παιδιά που ζούσαν στο όριο της φτώχειας στην επαρχία της Paril Nawada.
Η φωτογραφική της μηχανή ήταν μέσο καταγραφής μιας σκληρής πραγματικότητας, αλλά και του σύνθετου και, συνάμα, απλού έργου που παρήγαγε μέσα από την κοινότητα, με αφορμή τα παιδικά εργαστήρια τέχνης και τη δημιουργική και υπερβατική φαντασία των παιδιών.
Η σύγχρονη Ελληνίδα εικαστικός, σκιαγραφώντας αυτόν τον υπέροχο λαό, μας είπε:
«Οι Μπαγκλαντεσιανοί είναι περήφανοι άνθρωποι, οι οποίοι προσδιορίζονται μέσα από την γλώσσα τους (bengali), για την οποία πολέμησαν προκειμένου να καθιερωθεί ως επίσημη γλώσσα του κράτους, τη θρησκεία (Ισλάμ) και την νεότερη ιστορία τους των τελευταίων 200 ετών. Δεν εμβαθύνουν στο ιστορικό παρελθόν με τον ίδιο τρόπο που εμβαθύνουμε εμείς ούτε ταυτίζονται με την έννοια της Αρχαιότητας, καθώς το Μπαγκλαντές πλήττεται από καιρικές συνθήκες που δεν επιτρέπουν την διατήρηση μακραίωνων ευρημάτων Τέχνης, Αρχιτεκτονικής κ.τ.λ. Ούτε τη διεξαγωγή αρχαιολογικών ανασκαφών. Δύο αιώνες δεν είναι πολύς χρόνος και σχεδόν καθιστά και το σήμερα. Οι άνθρωποι δεν ζουν σε απόσταση από το χθες, αντίθετα το ενσωματώνουν στο τώρα. Αυτή η ενσωμάτωση του παρελθόντος στο παρόν και ως προς την παράδοση φαίνεται στην Αρχιτεκτονική της παλαιάς Πρωτεύουσας ή αλλιώς Puran Dhaka. Οι πολίτες δεν συντηρούν τα παλαιά κτίσματα αλλά χτίζουν καινούργια κομμάτια, μεταβάλλοντας τον αρχικό χαρακτήρα της πόλης. Ακέραιοι παραμένουν οι εμπορικοί δρόμοι που συνθέτουν τις συντεχνίες των Ινδουιστών και διαφοροποιούν τα διάφορα εμπορεύματα αλλά και εργαστήρια ζωγράφων και γλυπτών, οι οποίοι διατηρούν τις ίδιες ακριβώς τεχνικές αλλά και τα υλικά συνεχίζοντας μακραίωνες ινδουιστικές παραδόσεις. Η Τέχνη που παράγουν έχει συμβολικό χαρακτήρα και υπηρετεί τελετουργικά από τα οποία οι κάτοικοι δεν ξεφεύγουν. Η μακραίωνη εμπειρική γνώση του υπαρκτού το καθιστά αναλλοίωτο στη σύγχρονη πραγματικότητα. Είδα πολλούς χειρώνακτες με ποδήλατα και αυτοσχέδιες μηχανές να κινούνται και να κουβαλούν εμπορεύματα αλλά και ανθρώπους, ενώ στις επαρχίες καλλιεργούσαν με το άροτρο. Δεν είχαν όλοι πρόσβαση στην τεχνολογία, η οποία σίγουρα κάνει τη ζωή πιο εύκολη και ο ανθρώπινος μόχθος ήταν πιο οικονομικός.
Από την άλλη είδα πολλά σχολεία, τεχνολογικά ιδρύματα, κολλέγια, φοιτητικές εστίες και Πανεπιστήμια που επάξια ανταγωνίζονταν τη Δύση και φυσικά ένα σύστημα κοινωνικής αλληλεγγύης που δεν έχουμε καταφέρει να αναπτύξουμε εμείς. Είδα έναν πολύ σκληρό κόσμο γεμάτο ακραίες αντιθέσεις, ανέχεια και κοινωνική ανισότητα, στον οποίο όλοι προσπαθούσαν να ενταχθούν. Πιστεύω, όμως, ότι για αυτές τις δυσμενείς συνθήκες και την εκμετάλλευση έχει τεράστιο μερίδιο ευθύνης ο Δυτικός σύγχρονος κόσμος, ο οποίος τους απομυζά. Εάν η Δύση ήθελε πραγματικά, το Μπαγκλαντές αυτή τη στιγμή θα ήταν μια πλήρως ανεπτυγμένη χώρα, χωρίς λοιμώδεις νόσους, περιβαλλοντολογικά προβλήματα και προβλήματα με το νερό. Οι δρόμοι θα ήταν ανοιχτοί και ασφαλτοστρωμένοι και στο τελευταίο χωριό, ενώ η κάθε κοινότητα θα είχε το ιατρικό της κέντρο. Επίσης, τα εύφορα εδάφη και τα πλούσια ποτάμια του θα αξιοποιούνταν σωστά για να δώσουν τροφή σε όλους τους κατοίκους αυτής της υπερπληθούς χώρας.
Οι Μπανγκλαντεσιανοί δεν βρίσκονται σε απόσταση από τον σύγχρονο κόσμο, καθώς μέσα σε αυτόν κατοικούν. Και τα πρώτα σημάδια ανάπτυξης με βάση τα σύγχρονα δυτικά δεδομένα έχουν κάνει την εμφάνιση τους στο Μπαγκλαντές. Από τον σύγχρονο Δυτικό όμως άνθρωπο έχουν τεράστια απόσταση, καθώς είναι πιο φιλικοί, χαμογελαστοί, φιλόξενοι και κοινωνικά αλληλέγγυοι. Επίσης, είναι πιο κοινωνικοί και πιο δοτικοί, δεν πάσχουν από μοναξιά και άλλα ζητήματα που βιώνει ένας εκσυγχρονισμένος άνθρωπος ενώ είναι απόλυτα εξοικειωμένοι με τη γέννηση και τον θάνατο.
Εύχομαι να βρουν τη στήριξη που τους αξίζει και να ανθίσουν με ταχύτατη ανάπτυξη και εκσυγχρονισμό, χωρίς να χάσουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους».
Εκπαιδευτικά προγράμματα – ξεναγήσεις
Στα πλαίσια της έκθεσης οργανώνονται εκπαιδευτικά προγράμματα για παιδιά, έως και την Παρασκευή 30 Μαρτίου.
Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα πραγματοποιεί η Ιστορικός Τέχνης – Μουσειολόγος και Επιστημονική Σύμβουλος της Δημοτικής Πινακοθήκης Λέφα Ελίζα Γερολυμάτου.
Επιπλέον θα πραγματοποιηθούν ξεναγήσεις για ενήλικες κάθε Τετάρτη, έως τις 4 Απριλίου, από τις 18:00 έως τις 20:00 καθώς και βιωματικά εργαστήρια δημιουργικής γραφής με βάση τα εκθέματα. Τα εργαστήρια δημιουργικής γραφής θα πραγματοποιηθούν την Τετάρτη 14 Μαρτίου και την Τετάρτη 4 Απριλίου από τις 18:00 έως τις 20:00.
Οι συμμετέχοντες πρέπει να έχουν μαζί τους ένα τετράδιο και ένα στυλό. Τις ξεναγήσεις και τα εργαστήρια αυτά θα πραγματοποιήσει η εικαστικός Μαρίβα Ζαχάρωφ. Για δηλώσεις συμμετοχής επικοινωνία στο τηλ. 210 6717097
