Παρουσιάζοντας ανάγλυφα τη ζωή της μεγάλης ερμηνεύτριας, τις σημαντικές στιγμές της πορείας της, την αδιαμφισβήτητη προσφορά της στο είδος και τις αξιοζήλευτες συνεργασίες της, το φετινό λεύκωμα του Συλλόγου «Φίλοι του Ελαφρού Τραγουδιού» είναι αφιερωμένο στην ιέρεια του ελαφρού τραγουδιού και κορυφαία εκπρόσωπο του είδους, Ελίζα Μαρέλλι.
Στο πλαίσιο των στόχων του Συλλόγου που, κάθε χρόνο, προβαίνει στην έκδοση ετήσιου ημερολογίου με αφιερωματικό περιεχόμενο σε ένα θέμα ή πρόσωπο από τη ρομαντική εποχή του ελαφρού τραγουδιού, το λεύκωμα έχει ημερολογιακή μορφή και αποτελεί ένα αληθινό ντοκουμέντο, που, μέσα από τους σταθμούς της διαδρομής της Ελίζας Μαρέλλι, καταγράφει και την ιστορία του ελαφρού τραγουδιού στη χώρα μας.
Τραγουδά από τότε που γεννήθηκε
Το λεύκωμα κοσμείται από πολλές φωτογραφίες με τις συναντήσεις της ερμηνεύτριας με σημαντικούς καλλιτέχνες, δημιουργούς και τραγουδιστές, στιγμιότυπα από τις συναυλίες της και στιγμές οικογενειακής ευτυχίας, που αποτυπώνουν τη ζωή της.
Επίσης, γίνεται αναφορά στα χρόνια της αθωότητας, με εκείνη να τραγουδά από τότε που γεννήθηκε και να ζητεί για δώρο μια δασκάλα, για να της μάθει τραγούδια. Σε ηλικία 9 ετών, αρχίζει τα μαθήματα στο Ελληνικό Ωδείο, ενώ, δύο χρόνια αργότερα, έρχονται και τα μαθήματα φωνητικής με τη Δανάη. Η επαφή μαζί της έμελλε να κρατήσει ως το τέλος της ζωής τής Δανάης και να είναι καταλυτική για την Ελίζα Μαρέλλι. Η δασκάλα της ήταν εκείνη, που, αργότερα, την ονόμασε «αρχετυπική ντέιμ».
Το ταλέντο της αναδύεται αμέσως. Όμως, η οικογένειά της αρνείται να ηχογραφήσει το πρώτο της τραγούδι, καθώς ήταν πολύ μικρή ακόμα. Παρόλα αυτά, στα 14 χρόνια της, την Πρωτοχρονιά του 1954, κατάφερε να γεφυρώσει τρεις γενιές, τραγουδώντας και δισκογραφώντας δίπλα στους Μιχάλη Σουγιούλ, Χαιρόπουλο, Κώστα Γιαννίδη και Βέλλα, ενώ μοιράζεται την αγάπη και την αγωνία του ελαφρού τραγουδιού με τη Σοφία Βέμπο και τον Νίκο Γούναρη.
Τραγουδώντας τους απλούς στίχους χωρίς καμιά επιτήδευση, με την αβίαστη και κοντράλτα φωνή της, συμπληρώνει με ιδανικό τρόπο τη σύνθεση και, χωρίς ελάχιστο ίχνος χάσματος, μετουσιώνει, λόγο, μουσική και φωνητική έκφραση σε ένα τέλειο αισθητικό αποτέλεσμα. Ανάμεσα στις μεγάλες πρώτες επιτυχίες της, και οι «Μη μετανιώνεις», «Εσύ θα κλάψεις», «Τι μου έχεις κάνει», «Στην υγειά της», «Το καινούργιο σου φουστάνι», «Ο Ψαράς και η ψαροπούλα», «Έρωτα τύραννε μεγάλε», «Θέλω ποτέ να μη χωρίσουμε», «Το πεζοδρόμιο» κ.ά..
Ακολουθούν οι μεγάλες προσωπικές της επιτυχίες, ενώ, παράλληλα, δίνει νέα ζωή σε τραγούδια του Μεσοπολέμου και τα αναδεικνύει με τη φωνή και τις ερμηνείες της. Ανάμεσα τους, τα «Θα σε πάρω να φύγουμε», «Ας ερχόσουν για λίγο», «Ταμπακιέρα», «Μαραμένα τα γιούλια» κ.ά.. Όταν τραγούδησε την περίφημη «Ρεζεντά», η επιτυχία που γνώρισε ήταν τόσο μεγάλη, που ο κόσμος την ταύτισε μαζί της και την αποκαλούσε «Ρεζεντά». Το ίδιο συνέβη πολλές φορές ακόμα.
Στο κατώφλι της δεκαετίας του ’60, η δημιουργία οικογένειας και η απόκτηση τριών παιδιών την κρατούν μακριά από τη μεγάλη της αγάπη, το τραγούδι, κάτι για το οποίο ποτέ δεν μετάνιωσε, όπως η ίδια δηλώνει. Η επιστροφή γίνεται πανηγυρικά, καθώς το κοινό ποτέ δεν την ξέχασε, με ένα πολύ επιτυχημένο ρεσιτάλ της στο κινηματοθέατρο Παλλάς. Επειδή απέφευγε τη δημοσιότητα, γίνεται λόγος για μια «φωνή χωρίς πρόσωπο». Απέφευγε τα κέντρα και εμφανιζόταν μόνο σε συναυλίες. Παιδί του ραδιοφώνου, η Ελίζα Μαρέλλι έκανε άπειρες ραδιοφωνικές εκπομπές.
«Το ελαφρό τραγούδι είναι οι ρίζες και το στέρεο έδαφος…»
Οι αναρίθμητες τιμητικές πλακέτες, οι διακρίσεις και οι βραβεύσεις ήρθαν να επισφραγίσουν το ευρύ κοινωνικό και καλλιτεχνικό της έργο, που εκδηλώνεται μέσα από την έντονη φιλανθρωπική της δράση. Το 2004, θέλοντας να δώσει σάρκα και οστά σε μια ιδέα της Δανάης, πρωτοστατεί στη δημιουργία του Συλλόγου «Φίλοι του Ελαφρού Τραγουδιού» και αφοσιώνεται στους στόχους του, που είναι η διάσωση και η διάδοση του ελαφρού τραγουδιού.
Η ίδια αναφέρει χαρακτηριστικά: «Δίνω τον δικό μου αγώνα, για να διατηρηθεί ζωντανό αυτό το όμορφο είδος τραγουδιού, συστήνοντάς το στους νεότερους μέσα από το έργο του Συλλόγου. Η συμβολή αυτών των μελωδιών στην ελληνική μουσική ήταν καθοριστική. Δεν είναι τυχαίο ότι σύγχρονοι καλλιτέχνες, όλο και πιο συχνά, προσθέτουν τραγούδια εκείνης της εποχής στο ρεπερτόριό τους, αφού διαπιστώνουν τη διαχρονική αξία και την απήχηση που έχουν στο κοινό. Το ελαφρό τραγούδι είναι οι ρίζες και το στέρεο έδαφος, στο οποίο πατάει με ασφάλεια και προχωράει με σταθερά βήματα το ελληνικό τραγούδι προς το μέλλον».
Με ασυνήθιστη εντιμότητα και ειλικρίνεια
Ο πρόεδρος του Συλλόγου «Φίλοι του Ελαφρού Τραγουδιού», κ. Παύλος Ναθαναήλ, γράφει στον πρόλογο του λευκώματος: «Η Ελίζα Μαρέλλι, πέρα από τις ανεκτίμητες υπηρεσίες που έχει προσφέρει στο ελαφρό τραγούδι, διαθέτει και ένα σπάνιο ήθος. Τη διακρίνει μια ασυνήθιστη εντιμότητα και μια ειλικρίνεια, που σε αφοπλίζει. Είναι πάντα έτοιμη να συζητήσει το καθετί. Διατυπώνει με επιμονή και σαφήνεια τις απόψεις της, αλλά είναι έτοιμη να ακούσει και τις απόψεις των άλλων. Ακόμα, τη διακρίνει μια διάθεση, που θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει “φιλανθρωπική”. Τη συγκινούν τα βάσανα των ανθρώπων και είναι πάντα έτοιμη να προσφέρει».
Πληροφορίες
Οι ενδιαφερόμενοι για το φετινό ημερολόγιο μπορούν να το αποκτήσουν, τηλεφωνώντας στο 210 6527910.
Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]
