Μέσα από μια νέα φιλία και μια απρόβλεπτη μουσική συνάντηση, ο Φίλιππος Πλιάτσικας και ο B. D. Foxmoor (Μιχάλης Μυτακίδης) περνούν το δικό τους «Παραπόρτι» με μία παράσταση γεμάτη τραγούδια τριών δεκαετιών, από την εποχή των Πυξ Λαξ και των Active Member αλλά και προσωπικά, στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο, τις Παρασκευές 16, 23 και 30 Δεκεμβρίου, στις 10.30 το βράδυ.
Ενώνοντας τούς φαινομενικά διαφορετικούς τους κόσμους, θα πουν «τραγούδια που ρίζωσαν για τα καλά, αποδεικνύοντας πως όταν υπάρχει λόγος, η αρχή μας είναι ο “λόγος” και, πάντα, θα βρίσκει τον δρόμο να περνάει στις ψυχές, ακόμα και σε δύσκολους και αφιλόξενους καιρούς, ακόμα και εάν χρειάζεται να στήσει αυτήν τη γιορτή, κουβαλώντας εκπλήξεις. Ακόμα και αν χρειαστεί να περάσει από ένα “Παραπόρτι” (μικρή δευτερεύουσα εξώπορτα ή πίσω πόρτα)».
Στη συνέντευξη Τύπου, που πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 6 Δεκεμβρίου, στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο, οι δυο τους βρέθηκαν επί σκηνής, σε μια μικρή ανοιχτή πρόβα, και ερμήνευσαν τα δύο ολοκαίνουργια τραγούδια «Κανείς δεν περισσεύει πια» και «Ο λογαριασμός», τα οποία έγιναν η αφορμή να έρθουν κοντά και να ενώσουν δύο παράλληλες μεγάλες διαδρομές, δύο παράλληλες ζωές.
«…Του ζήτησα να με βοηθήσει να ξεπεράσω τις εμμονές μου…»
«Το “Παραπόρτι” βγαίνει από έναν τίτλο τραγουδιού μας, των Active Member, και νομίζω ότι είναι το κατάλληλο όνομα, για να εκφράσει αυτό που χρειαζόμασταν: να βγούμε από την πλαϊνή πόρτα και να ανταμώσουμε» εξηγεί ο Μιχάλης Μυτακίδης. «Με τον Φίλιππο, γνωριστήκαμε καλά, φέτος το καλοκαίρι, και με βοήθησε να ξεπεράσω κάποιες τοξικές εμμονές, που, δυστυχώς, έχω με τους ανθρώπους εδώ και χρόνια. Εκείνον τον καιρό, με βασάνιζε το γεγονός ότι, τώρα τελευταία, έχουμε χάσει πολλούς συνομηλίκους από τα μουσικά πράγματα και είχα σκαρώσει ένα κομμάτι, που λέγεται “Κανείς δεν περισσεύει πια”. Κοιτώντας, λοιπόν, τον Φίλιππα, ήταν σαν να άκουγα το τραγούδι μου. Μιλήσαμε, και του ζήτησα να με βοηθήσει να ξεπεράσω τις εμμονές μου και να κάνουμε μαζί ένα τραγούδι. Το ένα τραγούδι έφερε το άλλο, αρχίσαμε να στέλνουμε ο ένας στον άλλον πράγματα και, αφού μαζευτήκανε πολλά και κάναμε και δύο γλέντια καλά, είπαμε: “Δεν τα μοιραζόμαστε με κόσμο; Να κάνουμε μια συνάντηση, όπως θα την έκαναν οι πατεράδες μας, κάποτε, στις μπουάτ, να κρατήσουμε την αίσθηση από εκείνες τις νύχτες και να κάνουμε και εμείς ένα παρεΐστικο αντάμωμα”. Και έτσι, ξεκίνησε το “Παραπόρτι”».
«…Αποφασίσαμε να ταιριάξουμε δύο κόσμους…»
«Θα επικεντρωθώ σε έναν στίχο που με άγγιξε και έγινε και η αφορμή να βρεθούμε με τον Μιχάλη και ο οποίος λέει περισσότερα από όσα θα μπορούσα να πω εγώ ο ίδιος: “έτσι για το γαμώτο μας σαν μια ωδή στον τρόπο μας”. Ουσιαστικά, αυτό είναι που γίνεται εδώ. Αποφασίσαμε να ταιριάξουμε δύο κόσμους, που μπορεί, φαινομενικά, να φαίνονται αταίριαστοι ή διαφορετικοί, αλλά, όπως όλοι σίγουρα θα έχετε καταλάβει από την προσωπική σας ζωή, πολλές φορές αυτά, που μας φαίνονται αταίριαστα και διαφορετικά, είναι ακριβώς αυτά, που, όταν έρχεσαι κοντά τους, χωρίς εμμονές και χωρίς δογματισμούς, είναι αυτά που πραγματικά σου ταιριάζουν. Αυτά που είναι δίπλα σου. Και, επίσης, συμβαίνει και το αντίθετο. Αυτά, που φαίνονται ίδια φαινομενικά και που φαντάζουν συγγενικά, όταν έρχεσαι κοντά, πολλές φορές αισθάνεσαι ξένος» συμπληρώνει ο Φίλιππος.
«Είχα χρόνια να αισθανθώ μια τέτοια πρόκληση καλλιτεχνική»
Η low bap είναι η άμεση σχέση που έχει ο λόγος με τη ζωή του Μιχάλη Μυτακίδη, όπως ακριβώς και τα τραγούδια που την αφηγούνται στην εκδοχή του Φίλιππου Πλιάτσικα.
«Στο πρόγραμμα εδώ, το 70% είναι σύμπραξη. Τον περισσότερο χρόνο, είμαστε μαζί πάνω στη σκηνή. Μοιραζόμαστε τραγούδια δικά του, μοιράζεται τραγούδια δικά μου και διασκευές άλλων, που ίσως και να μην τις περιμένει κάποιος να τις ακούσει. Γίνονται ωραία και απρόβλεπτα πράγματα. Εγώ το χαίρομαι πολύ, είχα χρόνια να αισθανθώ μια τέτοια πρόκληση καλλιτεχνική. Ομολογώ πόσο εξεπλάγην από το πόσο καλός τραγουδιστής προέκυψε ο Μιχάλης. Εκτός από τις ρίμες δηλαδή, είναι και καλός τραγουδιστής και φαίνεται ότι το έχει στο DNA του, στις ρίζες του από το Πέραμα.
Έχουμε γράψει καινούργια τραγούδια και, μάλιστα, ήδη δύο τραγούδια έχουν ηχογραφηθεί και τα ακούσατε και live. Αφού φτιάξαμε με τον Μιχάλη το κομμάτι το δικό του, το “Κανείς δεν περισσεύει πια”, είχα και εγώ κάποιες ιδέες, του έβαλα δύο τρία τραγούδια που ήταν πιο κοντά σε αυτό που είχα το κεφάλι μου, και του έβαλα και έναν ρυθμό που είναι ζεϊμπέκικο, 9/8, και ο Μιχάλης δεν έχει ραπάρει ποτέ πάνω σε 9/8. Και του λέω θα είναι πολύ μεγάλη πρόκληση να μπεις εκεί μέσα, σε αυτό το κομμάτι, και να ψάξεις να βρεις ρίμες και να βάλεις. Και αυτό έκανε. Και έτσι βγήκε ο “Λογαριασμός”» πρόσθεσε ο Φίλιππος.
«Έχω τρομάξει από το πόσο “κοινό” κοινό έχουμε»
Για τις εμφανίσεις τους στο Γυάλινο, σχολίασαν, μεταξύ πολλών άλλων: «Καθετί που μοιραζόμασταν μας γύριζε πίσω όμορφα, και τότε, μετά τις πρόβες, πειστήκαμε ότι πρέπει να το κάνουμε. Εγώ θα ήθελα να έρθει το κοινό μας. Από τα μηνύματα του κόσμου που παίρνω, έχω τρομάξει από το πόσο “κοινό” κοινό έχουμε» λέει ο Μιχάλης. Kαι ο Φίλιππος συμπληρώνει: «Στον καινούργιο μου φίλο, θα ήθελα να πω ότι ένα από τα μεγαλύτερα όπλα, που μπορεί να έχει η ανθρώπινη φύση και να τη διαφοροποιεί από οτιδήποτε άλλο, είναι ότι έχει το δικαίωμα, εξελισσόμενη, να αλλάζει γνώμη. Ας ελπίσουμε ότι αυτή η πρώτη μας επαφή θα βοηθήσει και κάποια άλλα κολλημένα μυαλά να ξεκολλήσουν, γιατί “κανείς δεν περισσεύει”.
Συντελεστές
Χάρης Μιχαηλίδης: ηλεκτρική κιθάρα, Γιώργος Λιβαδάς: τύμπανα, Νίκος Σάλτας: hammond – synth – bass. Υπεύθυνος ήχου: Νίκος Παππάς.
Πληροφορίες
Γυάλινο Μουσικό Θέατρο: λεωφ. Συγγρού 143 – Ν. Σμύρνη, τηλ.: 210 9315600. Τιμές εισιτηρίων: 8 ευρώ στο μπαρ με μπύρα ή κρασί, 10 ευρώ στο μπαρ με ποτό, φιάλη κρασί ανά 2 άτομα: 60 ευρώ, φιάλη ποτού ανά 4 άτομα: 120 ευρώ. Προπώληση εισιτηρίων: καταστήματα: Public, Seven Spots, Reload, Media Markt, βιβλιοπωλεία Ευριπίδης, τηλεφωνικά: 11876, ηλεκτρονικά: viva.gr.
naftemporiki.gr
