Την τελευταία της πνοή άφησε η ηθοποιός Μαρία Ζαφειράκη, βυθίζοντας στο πένθος τον χώρο του ελληνικού θεάτρου.
Όπως γνωστοποίησε το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών, η Μαρία Ζαφειράκη άφησε την τελευταία της πνοή τα ξημερώματα της Παρασκευής, ενώ η κηδεία της θα γίνει σήμερα, Δευτέρα 5 Νοεμβρίου, στις 4 μ.μ. από το νεκροταφείο της Αγίας Παρασκευής.
Στην ιστοσελίδα του, το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών εκφράζει τη θλίψη του για το θάνατο της Μαρίας Ζαφειράκη και θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια της και στους οικείους της, στους φίλους της και στους συναδέλφους της, και σημειώνει: «Η Μαρία γεννήθηκε στην Κοζάνη. Σπούδασε στην δραματική σχολή του Μιχαηλίδη. Υπήρξε ένας άνθρωπος του θεάτρου πιστή στην τέχνη της που πάλεψε για να κρατήσει υψηλά τα πιστεύω της.
Από το ξεκίνημα της ως ηθοποιός έγινε μέλος του ΣΕΗ (28/01/1956). Δούλεψε παραπάνω από 40 χρόνια στο θέατρο με την πρώτη της εμφάνιση το 1955 στο έργο «Οθέλλος» του Σαίξπηρ με τον θίασο του Καρούσου που ανέβηκε στο θέατρο «Έσπερος» στην Θεσσαλονίκη. Πλούσια ήταν η παρουσία της και στον κινηματογράφο, την τηλεόραση αλλά και στο ραδιόφωνο όπου έλαβε μέρος σε διάφορα θεατρικά έργα αλλά και σε εκπομπές συνέχειας. Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένεια της και στους οικείους της, στους φίλους της και στους συναδέλφους της».
Φιλμογραφία
«Το χάραμα» (1994)
«Άλκηστη» (1986)
«Τα τσακάλια» (1981)
«Ισόβια» (1980)
«Ένας νομοταγής πολίτης» (1974)
«Οι βάσεις και η Βασούλα» (1974)
«Ερωτική συμφωνία» (1972)
«Η ώρα της αλήθειας» (1969)
«Τα παιδιά του λιμανιού» (1969)
«Η κραυγή μιας αθώας» (1969)
«Επί εσχάτη προδοσία» (1968)
«Το κανόνι και τ΄ αηδόνι» (1968)
«Αργυρώ η προδομένη τσελιγκοπούλα» (1968)
«Καρδιές που ξέρουν ν’ αγαπούν» (1967)
«Κατάρα είναι ο χωρισμός» (1967)
«Πυρετός στην άσφαλτο» (1967)
«Ο μπαμπάς μου κι εγώ» (1963)
