Του Κώστα Δεληγιάννη
Αρκετές επανδρωμένες αποστολές Apollo, που τέθηκαν σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη, είχαν προετοιμάσει το έδαφος ώστε ο πρώτος άνθρωπος να περπατήσει τελικά στον δορυφόρο της Γης. Σύμφωνα με την αμερικανική εταιρεία Lockheed Martin, το ίδιο πρέπει να γίνει και στην περίπτωση της κατάκτησης του Άρη, με ένα επανδρωμένο εργαστήριο που, μαζί με τους 6 επιβάτες του, θα τεθεί σε τροχιά γύρω από τον Άρη λίγα χρόνια πριν ο πρώτος αστροναύτης πατήσει το πόδι του στον «Κόκκινο Πλανήτη».
Η εταιρεία αποκάλυψε την περασμένη εβδομάδα τα σχέδιά της για την κατασκευή του εργαστηρίου, το οποίο ονομάζει «Mars Base Camp», κατά τη διάρκεια ενός συνεδρίου στις ΗΠΑ με θέμα την εξερεύνηση του Άρη. Σύμφωνα με τους υπευθύνους της, το «Mars Base Camp» θα επέτρεπε σε έξι αστροναύτες να παραμείνουν 10-11 μήνες σε τροχιά γύρω από τον Άρη, χρησιμοποιώντας τηλεχειριζόμενα ρομπότ για να τον μελετήσουν.
Μέχρι σήμερα, η NASA έχει συγκεκριμενοποιήσει τα αρχικά της βήματα για την «κατάκτηση» του Άρη. Σε αυτά, περιλαμβάνεται η κατασκευή του νέου πυραύλου εκτόξευσης SLS (Space Launch System), αλλά και η κατασκευή σε συνεργασία με τη Lockheed της κάψουλας Orion (Ωρίωνας), η οποία τελικά θα μεταφέρει το πρώτο πλήρωμα στον «Κόκκινο Πλανήτη».
Με βάση το έως τώρα χρονοδιάγραμμα της διαστημικής υπηρεσίας, η κάψουλα θα μεταφέρει το 2023 μία ομάδα αστροναυτών μακρύτερα από τη Σελήνη, κάτι που επίσης θα συμβεί για πρώτη φορά στην ιστορία. Από εκεί και πέρα, ωστόσο, παραμένουν ασαφή τα επόμενα στάδια της προετοιμασίας, μέχρι την κατάκτηση του Άρη.
«Πιστεύουμε πως μια αποστολή σε τροχιά γύρω από τον Άρη είναι απαραίτητο να προηγηθεί πριν από την προσεδάφιση των πρώτων αστροναυτών», λέει στο περιοδικό Popular Science ο Τόνι Αντονέλι, πρώην αστροναύτης της NASA και επικεφαλής σήμερα του τεχνολογικού τμήματος της εταιρείας για την εξερεύνηση του διαστήματος.
Παρόλο που η αμερικανική διαστημική υπηρεσία δεν είχε αναθέσει στη Lockheed να μελετήσει την ιδέα κατασκευής του Mars Base Camp, οι άνθρωποι της εταιρείας ελπίζουν πως θα εξετάσει σοβαρά την ιδέα, καθώς συνεχίζει να συγκεκριμενοποιεί τα στάδια που θα οδηγήσουν στην πρώτη προσεδάφιση ανθρώπων στον Άρη, μέσα στη δεκαετία του 2030 ή του 2040.
Ένα πλεονέκτημα του εργαστηρίου είναι πως βασίζεται σε τεχνολογίες που είτε ήδη υπάρχουν είτε είναι βέβαιο πως λειτουργούν στη πράξη. Για παράδειγμα, η πλοήγηση και η επικοινωνία του με τη Γη θα γίνεται μέσω μίας κάψουλας Orion. Στο εργαστήριο θα είναι επίσης προσαρτημένη μία δεύτερη κάψουλα, η οποία θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως όχημα διαφυγής από το πλήρωμα, σε περίπτωση που χρειαστεί για κάποιον λόγο να εγκαταλείψει το σκάφος.
Οι δύο κάψουλες θα βρίσκονται στα δύο άκρα του εργαστηρίου, ανάμεσα στους θαλάμους όπου θα βρίσκεται ο επιστημονικός εξοπλισμός και οι κοιτώνες των αστροναυτών. Η εταιρεία έχει ήδη ξεκινήσει να αναπτύσσει τους θαλάμους, όπως επίσης και τα φωτοβολταϊκά πάνελ τα οποία θα εξασφαλίζουν ενέργεια στο σκάφος.
Το σχέδιο της Lockheed είναι πως το σκάφος θα συναρμολογηθεί στο διάστημα, γύρω από τη Σελήνη. Όταν τεθεί σε τροχιά γύρω από τον Άρη, οι αστροναύτες θα μπορούν να στείλουν στον «Κόκκινο Πλανήτη» τηλεχειριζόμενα ρομποτικά οχήματα ή ειδικά drone, για να τον εξερευνήσουν.
Έτσι, θα έχουν τη δυνατότητα να χειρίζονται τα μη επανδρωμένα οχήματά τους σε πραγματικό χρόνο, ώστε για παράδειγμα να αλλάξουν την πορεία τους στην περίπτωση που εντοπίσουν κάτι ενδιαφέρον στο αρειανό ανάγλυφο. Κάτι που δεν θα μπορούσαν να κάνουν από τη Γη, αφού η εικόνα από τις κάμερες των οχημάτων θα χρειαζόταν περίπου 20 λεπτά, για να φθάσει στο κέντρο Ελέγχου.
Σύμφωνα με την εταιρεία, το εργαστήριο θα ήτα επίσης χρήσιμο για την επιλογή του καλύτερου σημείου προσεδάφισης στον Άρη, προσφέροντας επίσης πολύ περισσότερες δυνατότητες για την αναζήτηση μικροοργανισμών. Μάλιστα, η Lockheed υποστηρίζει πως τα μη επανδρωμένα οχήματα θα μπορούν να συλλέγουν δείγματα, τα οποία θα στέλνουν στο διαστημικό εργαστήριο, για πιο ενδελεχή ανάλυση.
Με αυτό τον τρόπο, μέσα σε λίγους μήνες οι αστροναύτες θα έχουν τη δυνατότητα να πραγματοποιήσουν περισσότερες μελέτες από όσες έχουν γίνει τα προηγούμενα 40 χρόνια, με όλες τις μη επανδρωμένες αποστολές στον «Κόκκινο Πλανήτη».
