Τα τελευταία χρόνια σειρά μελετών έχει υποδείξει την εμφάνιση μιας κρυογονικής περιόδου στη Γη που πάγωσε κυριολεκτικά ολόκληρο τον πλανήτη. Μια νέα μελέτη προσφέρει μια εξήγηση για αυτή την δραματική για τον πλανήτη μας περίοδο της ύπαρξης της.
Η Γη έχει ηλικία περίπου 4,5 δισ. ετών και σε αυτή την μακρά περίοδο της ζωής της βιώνει συνεχείς μεταβολές των γεωατμοσφαρικών της συνθηκών. Η στεριά μετακινείται και μετασχηματίζεται ανά μερικές δεκάδες ή εκατοντάδες εκατ. έτη ενώ συνεχείς είναι και οι κλιματικές μεταβολές. Από τη στιγμή που έκανε την εμφάνιση της η ζωή στη Γη αποδείχθηκε «πολύ σκληρή για να πεθάνει» αφού κατάφερε να επιβιώσει και να προσαρμοστεί σε κάθε περιβάλλον που δημιουργήθηκε στον πλανήτη όσο αντίξοο και μη φιλικό στη ζωή μπορεί να ήταν.
Η Γη βίωσε περιόδους πολύ έντονης ηφαιστειακής δραστηριότητας, αυξημένων θερμοκρασιών αλλά και εποχές παγετώνων και σε κάθε περίπτωση η ζωή κατάφερνε κάθε φορά να βρει τρόπους να επιζήσει και όταν οι συνθήκες άλλαζαν και γίνονταν πιο φιλικές σε αυτή προκαλούνταν κάθε φορά μια έκρηξη εμφάνισης νέων ειδών με νέα οικοσυστήματα να κάνουν την εμφάνιση τους σε θάλασσα και στεριά.
Πριν από περίπου 720 εκατ. έτη έκανε την εμφάνιση της στη Γη η αποκαλούμενη από τους επιστήμονες «Κρυογονική Περίοδος» κατά την οποία ο πλανήτης πάγωσε σε ποσοστό σχεδόν 100%. Η Γη μετατράπηκε σε μια «χιονόμπαλα» όπως την έχουν χαρακτηρίσει οι ειδικοί. Είναι ενδεικτικό ότι εκείνη την περίοδο οι περιοχές του ισημερινού της Γης είχαν θερμοκρασίες μείον 20 βαθμών Κελσίου.
Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Journal of Geophysical Research: Planets» ερευνητική ομάδα αποτελούμενη από επιστήμονες των Πανεπιστημίων Χάρβαρντ και Μπέρκλι περιγράφει τις γεωλογικές διεργασίες που έκαναν τη Γη ένα πλανητικό παγάκι.
Η ψυχρή συγκυρία
Οι ερευνητές υποδεικνύουν ηφαιστειακές εκρήξεις που συνέβησαν περίπου πριν από 720 εκατομμύρια χρόνια και έχουν λάβει την ονομασία εκρήξεις Franklin. Οι εκρήξεις αυτές απελευθέρωσαν τεράστιες ποσότητες φρέσκου ηφαιστειακού πετρώματος, σε μια έκταση που καλύπτει από τη σημερινή Αλάσκα, μέσω του βόρειου Καναδά έως και τη Γροιλανδία.
Αντίστοιχης κλίμακας ηφαιστειακές εκρήξεις έχουν συμβεί και σε άλλες περιόδους της ιστορίας της Γης, αλλά αυτή η συγκεκριμένη συνέπεσε με μια ήδη ψυχρή κλιματική περίοδο. Σε συνδυασμό με την απουσία φυτών (δεν είχαν εξελιχθεί ακόμη), οι εκρήξεις αυτές άφησαν εκτεθειμένο ένα τεράστιο στρώμα φρέσκου πετρώματος σε έντονη χημική αποσάθρωση (καιρική διάβρωση).
Οι χημικές αντιδράσεις που σχετίζονται με τη διάβρωση αφαιρούν διοξείδιο του άνθρακα από την ατμόσφαιρα. Σύμφωνα με κλιματικά μοντέλα, η ταχεία διάβρωση σε τόσο μεγάλη επιφάνεια θα μπορούσε να είχε μειώσει δραστικά τα επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα οδηγώντας τον πλανήτη σε μια κατάσταση χιονόμπαλας, μια περίοδο κατά την οποία σχεδόν ολόκληρη η Γη καλύπτεται από πάγο.
Τα ευρήματα της μελέτης δείχνουν επίσης ότι παρόμοιες ηφαιστειακές εκρήξεις σε άλλες χρονικές περιόδους δεν κατάφεραν να προκαλέσουν παρόμοιες συνθήκες, είτε επειδή το υπόβαθρο του κλίματος ήταν θερμότερο, είτε επειδή η βλάστηση που υπήρχε τότε επιβράδυνε τον ρυθμό διάβρωσης του πετρώματος.
Naftemporiki.gr
