Έμπλεος χαράς ήταν ο υπηρεσιακός προπονητής της ΑΕΚ, Στέλιος Μανωλάς, και πως όχι αφού οδήγησε την Ένωση στην κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας απέναντι στο φαβορί της διοργάνωσης, τον Ολυμπιακό.
Ο τεχνικός της Ένωσης εξέφρασε τη θλίψη του για το άδειο γήπεδο, ενώ αναφέρθηκε στο μέλλον των «κιτρινόμαυρων» υπογραμμίζοντας ότι σιγά – σιγά επανέρχονται στο κορυφαίο επίπεδο του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Στη συνέντευξη Τύπου ο παλαίμαχος αμυντικός απάντησε στις εξής ερωτήσεις:
Έδωσε στην ΑΕΚ ένα πλεονέκτημα ρυθμού το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός είχε έναν μήνα απραξίας;
«Κι εμείς προετοιμαζόμασταν για τον τελικό με έναν προπονητή που τον έφεραν έντεκα το βράδυ και κλήθηκα να παίξω με τον Ατρόμητο. Η δουλειά του επαγγελματία σε όλες τις δουλειές είναι ότι ζούμε σε ένα ευμετάβλητο περιβάλλον και πρέπει να μάθουμε να προσαρμοζόμαστε γρήγορα. Δεν το δέχομαι αυτό. Ο Ολυμπιακός ήρθε εδώ έχοντας κατακτήσει το πρωτάθλημα. Θα μπορούσα να πω κι εγώ άλλα πράγματα. Ο Ολυμπιακός είναι μεγάλη ομάδα».
Τα φαβορί τελικά είναι περισσότερο “ταμπέλες” σε εφημερίδες;
«Υπάρχουν παραδείγματα όπως της Ατλέτικο, της Λέστερ… Βλέπετε ποιοι πήραν τα πρωταθλήματα. Για εμένα και αυτό είπα στα παιδιά, ότι οι αθλητές έχουν ικανότητες, αλλά η θέληση είναι πιο σημαντική από τις ικανότητες. Όταν θες να είσαι σε μεγάλη ομάδα, σημαίνει ότι πρέπει να είσαι πρωταθλητής. Αν δεν το αντέχεις πας σε πιο μικρή ομάδα και είσαι πρώτος στο χωριό. Η νίκη στις μεγάλες ομάδες είναι αυτοσκοπός και όχι ψυχαναγκασμός».
Θα μείνετε στην ΑΕΚ; Είχατε πει ότι δεν θα μείνετε, ακόμα κι αν κατακτούσατε το Κύπελλο.
«Είναι αλήθεια. Δεν λέω και ξελέω. Είμαι άνθρωπος της ΑΕΚ, είμαι παιδί των ακαδημιών, ανήκω στην ΑΕΚ και θα ανήκω και μπορώ να βοηθώ σε οποιοδήποτε πόστο. Είναι κρίμα όμως γιατί ο αείμνηστος Φάντροκ που ήταν από τους δασκάλους μου στην αρχή, μου είχε πει ότι κάθε τέτοιο μεγάλο παιχνίδι είναι μια γιορτή. Εϊδατε καμιά γιορτή χωρίς κόσμο; Αξίζουμε σαν Έλληνες να ζούμε τέτοια πράγματα;».
Τι σημαίνει η σημερινή βραδιά για μία ομάδα που βίωσε την απόλυτη καταστροφή;
«Η ζωή είναι ένα ταξίδι. Και σε αυτό το ταξίδι βρίσκεις και καλές στιγμές, και κακές. Η ΑΕΚ δεν διαφέρει από αυτό. Εγινε μία λάθος διαχείριση για πολλά χρόνια και βρεθήκαμε στη Γ΄ Εθνική. Όμως με την πρώτη μας χρονιά στη μεγάλη κατηγορία, αν σας ρωτούσαμε ότι θα κατακτούσαμε τίτλο, κανένας δεν θα το πίστευε. Η ΑΕΚ είναι μεγάλο σωματείο, ανήκει στις μεγάλες ομάδες και έχει λαό που την λατρεύει. Το διαπιστώσατε και στην Γ’ Εθνική. Η ΑΕΚ ανήκει όμως μόνο στην κορυφή και βλέπω ότι σιγά-σιγά επανέρχεται».
Αυτή η κατάκτηση του Κυπέλλου προσθέτει “βάρος” ενόψει της συνέχειας; Σας είδαμε στο μεταξύ στο τέλος του αγώνα να κάνετε βόλτες πολλές φορές μόνος.
«Έχω κάποια θέματα, δεν είναι του παρόντος. Εχω κάποια προσωπικά προβλήματα. Εγώ θα μιλήσω για το “βάρος”. Είναι “βάρος” που παίρνει τίτλους; Το είπα και την πρώτη φορά ότι δεν χαϊδεύω αφτιά και λέω την αλήθεια. Αυτά τα παιδιά πήραν το Κύπελλο και κέρδισαν τον Ολυμπιακό. Για τον Μάνταλο είχα πει κάποτε ότι είναι μεγάλος παίκτης και έχει στοιχεία του Τσιάρτα. Πιστεύω ότι όντως μπορεί να γίνει καλύτερος του Βασίλη. Έπαιξε σήμερα και με ένα πόδι. Οι μεγάλοι παίκτες έτσι χτίζονται».
Σαν σήμερα πριν από 18 χρόνια κρεμάσατε τα παπούτσια σας…
«Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει Θεός. Πιστεύω στον Θεό και το αφιερώνω στα παιδιά μου που θυμάμαι την ημέρα που σταμάτησα με την Ξάνθη. Είχα έρθει στην ΑΕΚ 14 ετών από το Γαλάτσι και έφυγα με οικογένεια. Σήμερα τα παιδιά μου δεν ήταν δίπλα μου, δεν πήραν προσκλήσεις».
Θεωρείτε αυτόν τον τίτλο τον πιο σημαντικό της καριέρας σας;
«Για εμένα όχι. Θα έρθουν πιο σημαντικοί όταν θα πάρουμε το πρωτάθλημα. Η ΑΕΚ είναι για να πρωταγωνιστεί, για πρωτάθλημα και Κύπελλο. Κι επειδή ξέρω πόσο φιλόδοξος είναι ο πρόεδρος, θέλει να χτίσει μία ομάδα να πάει ψηλά. Ευχαριστώ τον πρόεδρο και τον Ντούσαν Μπάγεβιτς που με εμπιστεύτηκαν. Πραγματικά, σε αρνητικό αποτέλεσμα τι θα ακούγαμε».
Αυτό το “ναι” στις έντεκα το βράδυ που είχατε πει ήταν η πιο δύσκολη απόφαση που είχατε πάρει; Πιστεύατε τότε ότι θα τελείωνε τόσο όμορφα η χρονιά;
«Είμαι άνθρωπος του ποδοσφαίρου, με γνώσεις όχι μόνο προπονητικές αλλά γενικότερα. Ασχολούμαι, διαβάζω και μ’ αρέσει να προοδεύω. Οταν έφυγε ο Δέλλας και με φώναξε ο Ντούσκο του είπα ότι “δεν την έχω δουλέψει την ομάδα, είναι δύσκολο” και του είπα “μη μου ξανακάνεις αυτό το πράγμα, είναι ψυχολογικό το βάρος”. Τώρα, έντεκα το βράδυ γυρνώντας από την ακαδημία αργά, χτυπάει το τηλέφωνο και ο Ντούσκο μου λέει “έφυγε ο Πογέτ, έλα στο ξενοδοχείο”. Του είπα “δεν μπορώ”. Και ο Ντούσκο απάντησε ότι “δεν με ενδιαφέρει” και μου έκλεισε το τηλέφωνο».
