Η καταστροφική πυρκαγιά στη Μόρια και οι ευθύνες της ΕΕ εξακολουθούν να βρίσκονται στο επίκεντρο των σχολίων του γερμανικού Τύπου. Το κύριο βάρος σήμερα στην υποδοχή ασυνόδευτων ανηλίκων από χώρες της ΕΕ.
Η ΤΑΖ του Βερολίνου έχει πρωτοσέλιδο θέμα τη Μόρια, το οποίο συνοδεύει από μια μεγάλη φωτογραφία παιδιών που μεταφέρθηκαν και είναι ασφαλή στην ηπειρωτική Ελλάδα. Ο τίτλος είναι «Συνασπισμός των ευτελών» και αναφέρεται στον εξαιρετικά χαμηλό αριθμό προσφύγων που θα δεχθούν άμεσα χώρες της ΕΕ. Μόλις 400 ασυνόδευτα παιδιά από τους 12.000 άστεγους της Μόριας που έχουν ανάγκη. Στη συνέχεια σε σχόλιό της χαρακτηρίζει τον αριθμό «γελοίο» και εξηγεί γιατί παρόλα αυτά η πολιτική Μέρκελ – Μακρόν είναι ορθή: «Εάν ο αριθμός όσων θέλουν να δεχθούν τα κράτη – μέλη της ΕΕ παραμείνει στους 400 τότε δεν θα πρόκειται για τον «συνασπισμό των προθύμων», αλλά στην καλύτερη περίπτωση για τον «συνασπισμό των ευτελών». Όμως η προσέγγιση σε ευρωπαϊκό επίπεδο που ακολουθούν οι Μέρκελ και Μακρόν είναι κατά βάση ορθή: η συμμετοχή όσο το δυνατόν περισσότερων χωρών και το από κοινού καλό παράδειγμα είναι μακροπρόθεσμα πιο ελπιδοφόρο από μια μεμονωμένη εθνική πολιτική – ακόμη και εάν ευτυχώς υπάρχουν πολλοί πολιτικοί και πολίτες στη Γερμανία που ζητούν να έρθουν άμεσα όλοι, και οι 12.000 από τη Μόρια κατευθείαν στη Γερμανία».
Ακούγονται όλα γνωστά…
Διαφορετική η άποψη της Süddeutsche Zeitung, η οποία αναφερόμενη στην κατανομή ασυνόδευτων ανηλίκων μετά την καταστροφή στη Μόρια σημειώνει: «Η Γαλλία και η Γερμανία θέλουν να πάρουν ασυνόδευτους ανηλίκους που χρειάζονται ένα νέο καταφύγιο μετά την πυρκαγιά στη Μόρια. Άλλες χώρες της ΕΕ πρέπει ακόμη να πεισθούν ώστε να συμμετάσχουν. Θα κατανεμηθούν συνολικά 400 παιδιά και νέοι. Τι θα γίνει με τους υπόλοιπους ανθρώπους, θα δούμε. 400 ασυνόδευτοι ανήλικοι; Συμμετοχή άλλων χωρών της ΕΕ; Ακούγονται γνωστά όλα αυτά. Υπάρχει μια παρόμοια πρωτοβουλία για άρρωστα παιδιά και νέους από ελληνικούς καταυλισμούς προσφύγων από την άνοιξη… Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η γαλλογερμανική πρωτοβουλία είναι ένας ανόητος συμβιβασμός μεταξύ του να μην κάνεις τίποτα και ανθρωπιάς. Στο Βερολίνο είναι ένας συμβιβασμός μεταξύ των υψηλών, μερικές φορές φθηνών προσδοκιών του SPD και αντίστασης από την Χριστιανή Ένωση. Δεν πρέπει να ξεγελιέται κανείς: τα αιτήματα από την CDU και την CSU για την υποδοχή προσφύγων δεν είναι παρά μεμονωμένες φωνές που υπογραμμίζουν μόνο ότι η γνώμη της πλειοψηφίας είναι εντελώς διαφορετική».
Απάνθρωπη πολιτική
H Kölner Stadt Anzeiger επισημαίνει για το ίδιο θέμα: «Η προσφορά της Μέρκελ και του Γάλλου Προέδρου Εμμανουέλ Μακρόν να επιτρέψει την είσοδο 400 ασυνόδευτων ανηλίκων στην ΕΕ μπορεί να είναι μόνο ένα πρώτο βήμα. Πιο κοντά στις δυνατότητες της Γερμανίας είναι ο αριθμός που ανέφεραν 16 βουλευτές της Χριστιανικής Ένωσης: 5000 πρόσφυγες. Θα τα καταφέρουμε. Πράγματι. Φυσικά ολόκληρη η ευρωπαϊκή πολιτική για τους πρόσφυγες που καθρεφτίζεται στη Μόρια θα πρέπει να μεταρρυθμιστεί ριζικά. Ο πυρήνας της μεταρρύθμισης θα πρέπει να είναι προκαθορισμένες ποσοστώσεις αιτούντων άσυλο και για τα 27 κράτη μέλη της ΕΕ. Αλλά αυτό είναι μια ψευδαίσθηση. Προς το παρόν πρέπει τουλάχιστον να μετριαστούν οι απάνθρωπες συνέπειες μιας απάνθρωπης πολιτικής».
Διαφορετικά κράτη και απόψεις
H Frankfurter Allgemeine Zeitung επιγράφει το σχόλιό της «Αυτή είναι η Ευρώπη» και γράφει: «Σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες, η μεγάλη πυρκαγιά στη Μόρια δεν παίζει ρόλο στη δημόσια συζήτηση. Είναι αυτές οι χώρες στο ανατολικό τμήμα της ΕΕ που δυσκολεύονται με μια «πολιτική καλωσορίσματος» και που δεν κατακλύζονται από αιτήσεις ασύλου. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρόκειται για μια προφανή απάνθρωπη στάση. Ωστόσο δείχνει την ποικιλομορφία των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπως ακριβώς και τη στάση τους απέναντι στο ζήτημα των προσφύγων. Σε κάθε χώρα, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας, είναι πολύ διαφορετική. Ωστόσο, οι άνθρωποι που έχουν ανάγκη πρέπει να βοηθηθούν. Από αυτήν την άποψη, είναι σωστό να δεχόμαστε πρώτα τους «ασυνόδευτους ανηλίκους», δηλαδή να βοηθήσουμε τα παιδιά και εκείνους που έχουν περισσότερο ανάγκη. Καμία διαμάχη δεν μπορεί να διεξάγεται στην πλάτη τους».
Μαρία Ρηγούτσου
