Του Στράτου Στρατηγάκη
Επεκτείνεται και καθιερώνεται ο ΦΠΑ στην εκπαίδευση από τα φροντιστήρια στα ιδιωτικά σχολεία. Φυσικά τη… νύφη θα πληρώσουν οι γονείς, αφού σ’ αυτούς θα φτάσει ο νέος φόρος. Θα μου πείτε γιατί διαμαρτύρονται οι ιδιοκτήτες των ιδιωτικών σχολείων; Διαμαρτύρονται διότι δεν μπορούν να απορροφήσουν την αύξηση της τάξης του 23%, συνεπώς θα αναγκαστούν να αυξήσουν τα δίδακτρά τους με αποτέλεσμα να χάσουν πελατεία. Αυτό δεν ισχύει για όλους όμως, όπως θα δούμε παρακάτω.
Αφού ξεκαθαρίσαμε ότι η αύξηση των διδάκτρων θα μετακυλιστεί στους γονείς, ας δούμε τα πράγματα από τη σκοπιά του γονέα που στέλνει τα παιδιά του σε ιδιωτικό σχολείο. Να ξεκαθαρίσω εδώ ότι εγώ έστειλα τα παιδιά μου σε δημόσιο σχολείο, συνεπώς δεν ομιλώ εκ προσωπικής πείρας.
Αυτός ο γονιός πληρώνει κανονικά τους φόρους του στο κράτος, στο βαθμό που το κάνουμε όλοι, δεν κάνει χρήση όμως του δικαιώματός του να στείλει τα παιδιά του στο δημόσιο σχολείο. Κάνει οικονομία στο κράτος, γιατί αν δεν υπήρχαν ιδιωτικά σχολεία τα δημόσια θα είχαν επιπλέον όσων έχουν και όλους τους μαθητές που πηγαίνουν τώρα σε ιδιωτικά σχολεία. Συνεπώς το κόστος για τον προϋπολογισμό θα ήταν μεγαλύτερο και λεφτά δεν υπάρχουν, ως γνωστόν. Συνεπώς ο γονιός που στέλνει το παιδί του σε ιδιωτικό σχολείο κάνει οικονομία στο κράτος, μη κάνοντας χρήση υπηρεσιών για τις οποίες έχει πληρώσει.
Το κράτος αντί να του πει ευχαριστώ, για την εξοικονόμηση που επιτυγχάνει, του ζητάει επιπλέον φόρο 23% για την εκπαίδευση που αποφάσισε να παράσχει στα παιδιά του. Η αδικία είναι προφανής, πιστεύω, αλλά δεν σταματά εδώ.
Δεν ζητά από όλους τους γονείς φόρο, αλλά μόνο σε όσους στέλνουν τα παιδιά τους σε κερδοσκοπικά εκπαιδευτικά ιδρύματα. Αυτό σημαίνει ότι ο νομοθέτης καθιερώνει δύο ταχυτήτων ιδιωτικά σχολεία. Από τη μία τα σχολεία των οποίων οι μαθητές πληρώνουν ΦΠΑ και από την άλλη τα σχολεία των οποίων οι μαθητές δεν πληρώνουν ΦΠΑ. Το παράλογο εδώ είναι ότι οι ίδιες, ακριβώς οι ίδιες, υπηρεσίες επιβαρύνονται ή όχι με φόρο, ανάλογα με τον πάροχο της υπηρεσίας και όχι με την υπηρεσία. Αυτό καταργεί τον ανταγωνισμό μεταξύ επιχειρήσεων. Θα μου αντιτείνετε ότι τα μη κερδοσκοπικά ιδρύματα δεν έχουν σκοπό το κέρδος. Σωστά, αλλά αν δεν έχουν κέρδη θα κλείσουν, αφού δεν θα μπορούν να αντεπεξέλθουν στις οικονομικές τους υποχρεώσεις. Συνεπώς είναι και αυτά υποχρεωμένα να λειτουργούν με τη σκέψη στο κέρδος.
Η οικονομική διαφορά είναι τόσο μεγάλη, που όλοι θα προσπαθήσουν να μετατρέψουν τα σχολεία τους σε μη κερδοσκοπικά ιδρύματα, αυξάνοντας την υποκρισία με την οποία λειτουργεί η κοινωνία μας, γιατί διαφορετικά θα αντιμετωπίσουν το φάσμα του κλεισίματος, μη μπορώντας να λειτουργούν με τόσο μεγάλη διαφορά διδάκτρων. Αναφέρει ο νόμος ότι η απαλλαγή από τον ΦΠΑ δεν πρέπει «να δημιουργεί κίνδυνο στρέβλωσης των όρων του ανταγωνισμού», ολοκληρώνοντας τον κύκλο του παραλόγου.
Ο λόγος που πιστεύω ότι κάθε μορφή εκπαίδευσης πρέπει να απαλλάσσεται από ΦΠΑ είναι ότι όποιος επενδύει στην εκπαίδευση των παιδιών του ή του ίδιου επενδύει στο μέλλον του και συνεπώς στο μέλλον της χώρας μας, αν καταφέρει η πατρίδα μας να τον κρατήσει και δεν τον εξαναγκάσει να γίνει μετανάστης. Συνεπώς δεν πρέπει καμία μορφή εκπαίδευσης να υπόκειται σε φόρο για να ενθαρρύνεται ο γονιός αντί να αγοράζει smartphone ή αυτοκίνητο να επενδύει στην εκπαίδευση, που τη θεωρώ τη μόνη ελπίδα να ορθοποδήσει κάποτε η χώρα μας. Οποιαδήποτε εκπαίδευση δεν είναι εξ ορισμού καλή, αφού και στην εκπαίδευση, όπως σε όλα τα επαγγέλματα, κυκλοφορούν και απατεώνες. Δεν μπορεί, όμως, να αποφασίζει για την ποιότητα της εκπαίδευσης κανείς με κριτήρια τη νομική μορφή της εταιρείας του παρόχου της εκπαίδευσης.
