Tο τελευταίο διάστημα η γερμανική αστυνομία έχει βάλει στο στόχαστρο πολυμελείς οικογένειες συμμοριών τουρκικής αλλά και αραβικής καταγωγής με εγκληματική δραστηριότητα. Ζουν σε ένα δικό τους παράλληλο κόσμο, στον οποίο δεν έχει θέση η γερμανική έννομη τάξη. Το πρόβλημα εμφανίζεται ιδιαίτερα σοβαρό στις μεγαλουπόλεις, όπως το Βερολίνο και τη Βρέμη. Ο αριθμός αυτών των οικογενειών έχει τόσο αυξηθεί από το 2016 που οι διωκτικές αρχές έχουν ξεκινήσει εκτεταμένες εφόδους στα σπίτια τους με τη συνδρομή κι άλλων συναδέλφων τους, όπως εφοριακοί και τελωνειακοί, δεδομένου ότι τα μέλη τους διαπράττουν και οικονομικά εγκλήματα.
Σε παράλληλο κόσμο
Την κατάσταση στην πόλη Έσση περιγράφει στο μικρόφωνο του Γερμανικού Ραδιοφώνου DLF ο αστυνομικός διευθυντής της πόλης Φρανκ Ρίχτερ. «Αυτές οι οικογενειακές ομάδες νομίζουν ότι έχουν τους δικούς τους νόμους, τη δική τους δικαιοσύνη με δικούς τους δικαστές και πολλά περισσότερα. Προσπαθούν να δείξουν και να πουν, ότι το οργανωμένο κράτος δεν έχει θέση στον κόσμο τους. Γι αυτό και εμείς προσεγγίζουμε το πρόβλημα μαζικά και με συνέπεια μαζί όλα τα μέσα που μας διαθέτει το κράτος. Κι αυτό έχει φέρει ήδη τις πρώτες επιτυχίες. Προσπαθούμε να τους κάνουμε τη ζωή όσο γίνεται πιο δύσκολη. Τους λέμε καθαρά και ξάστερα ότι στη Γερμανία υπάρχουν κανόνες που πρέπει να σέβονται. Μπορεί να λένε ότι θέλουν, αλλά θα κάνουμε το παν για να επιβάλουμε τους κανόνες μας».
Το 25% αυτού του είδους του οργανωμένου εγκλήματος βρίσκεται στα χέρια οικογενειών αραβικής καταγωγής. Εμπόριο ναρκωτικών, ξεκαθάρισμα λογαριασμών, εκβιασμοί για παροχή προστασίας, λαθρεμπόριο τσιγάρων, παράνομος τζόγος είναι μερικά από τα εγκλήματα που διαπράττουν. Υπήρξαν και περιπτώσεις ληστειών, όπως πέρυσι σε κοσμηματοπωλείο στο πολυκατάστημα του Βερολίνου KaDeWe.
«Εμείς είμαστε το κράτος»
Σύμφωνα με την αστυνομία του Βερολίνου 14 από τις 68 μεγάλες υποθέσεις εξιχνίασης του οργανωμένου εγκλήματος αφορούν σε μέλη οικογενειών λιβανικής καταγωγής. Το ενδιαφέρον είναι ότι οι περισσότεροι ύποπτοι έχουν πάρει στο μεταξύ τη γερμανική υπηκοότητα.
«Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι πολλά από τα μέλη αυτών των οικογενειών δεν αποθαρρύνονται από ποινές φυλάκισης, το αντίθετο μάλιστα, όταν αποφυλακίζονται επιστρέφουν στην αγκάλη των οικογενειών τους. Εκείνο που τους πονά είναι όταν πρόκειται για χρήματα, για παράδειγμα κατάσχεση αυτοκινήτων από συναδέλφους εφοριακούς. Αυτό τους πονά γιατί χάνουν την οικονομική τους βάση. Θέλουμε λοιπόν να τους κάνουμε σαφές ότι θα τους κόψουμε τους χρηματικούς πόρους από το κοινό έγκλημα για να αντιληφθούν ότι εμείς είμαστε το κράτος, εμείς ελέγχουμε τους δρόμους και δεν ανεχόμαστε ούτε στο ελάχιστον παράλληλες δομές. Τους ενοχλούμε λοιπόν και έχουμε τις πρώτες επιτυχίες».
Ο Φρανκ Ρίχτερ επισημαίνει επίσης την αναγκαιότητα ύπαρξης και προληπτικών μέτρων, έτσι ώστε να γίνει σαφές στους νέους ανθρώπους ότι τέτοιες δομές δεν έχουν μέλλον.
