Ανάλυση
Του Βασίλη Κωστούλα
vkost@naftemporiki.gr
Η πολιτική ηγεσία της χώρας το 2018 δεν κρίνεται για τα κακώς κείμενα της μεταπολίτευσης, πόσο μάλλον για την ένταση των μποφόρ και τις υψηλές θερμοκρασίες.
Κρίνεται για την ικανότητα να εκπονεί και τελικά να υλοποιεί έναν υποτυπώδη σχεδιασμό διαχείρισης κρίσεων. Κρίνεται, και λογοδοτεί, για την επάρκεια του μηχανισμού υπό την ευθύνη της, να πετυχαίνει το στοιχειώδες αποτέλεσμα της διάσωσης ανθρώπινων ζωών, όταν αυτές τίθενται μαζικά σε κίνδυνο, ιδίως στους πυκνοκατοικημένους οικισμούς, ιδίως στο λεκανοπέδιο Αττικής.
Η συνειρμική επίκληση άλλων καταστροφών του παρελθόντος ως πεπατημένη δεν επιτρέπεται από μία κυβέρνηση, την οποιαδήποτε κυβέρνηση, η οποία έθεσε εαυτόν στη διάθεση της ελληνικής κοινωνίας προκειμένου να χειρίζεται τις εθνικές υποθέσεις, πριν απ’ όλα, προστατεύοντας τις ανθρώπινες ζωές.
Ατυχής ήταν η στιγμή που το επιτελείο του πρωθυπουργού επέλεξε να στήσει ένα τηλεοπτικό σόου με βάση το αφήγημα της «ασύμμετρης απειλής», την ώρα που η διαχείριση κρίσης ήταν σε πλήρη εξέλιξη.
Γίνεται λόγος αυτές τις ώρες για τη διαχρονική ευθύνη του μέσου Έλληνα με το όνειρο ενός εξοχικού μέσα σε πευκόδασος. Όμως την ευθύνη για την ύπαρξη αυθαιρέτων φέρει το κράτος. Την ευθύνη για τη νομιμοποίηση αυθαιρέτων φέρει το κράτος. Την ευθύνη για τη δημιουργία υποδομών ασφαλείας σε περιοχές με ειδικά χαρακτηριστικά φέρει το κράτος.
Το κράτος φέρει επίσης την ευθύνη της διασφάλισης αξιοκρατίας στην τοποθέτηση των κατάλληλων ανθρώπων στις κατάλληλες θέσεις. Το κράτος φέρει την ευθύνη για την ενσωμάτωση σύγχρονων μέσων στις πρακτικές διαχείρισης κρίσεων την εποχή της τεχνολογικής έξαρσης.
Ο πήχης δεν είναι ψηλά. Αρκεί ένας αποτελεσματικός μηχανισμός εκκένωσης περιοχών που απειλούνται. Αρκεί να πει κάποιος στον κόσμο εγκαίρως να φύγει από το σπίτι του και να του δείξει τον τρόπο. Μέχρι στιγμής, δεν υπάρχει απάντηση στο ερώτημα γιατί κανείς δεν έδωσε εντολή εκκένωσης.
Τελικά, σε τι πέτυχε ο κρατικός μηχανισμός σε αυτήν τη διαχείριση κρίσης; Στο γεγονός ότι οι άνθρωποι που έχασαν τη ζωή τους δεν ήταν 200, 300, 400; Από μια πυρκαγιά, όσο μεγάλη και αν ήταν, στο φως της ημέρας, δίπλα στην Αθήνα; Ας βγει η κυβέρνηση, ας βγουν οι αρμόδιοι φορείς, να το πουν. Ειδάλλως, ας αναλάβουν την ευθύνη που τους αναλογεί. Θα πρωτοτυπήσουν.