Ούτε τριάντα χιλιόμετρα μακριά από το κέντρο της Θεσσαλονίκης, στα σύνορα με το νομό Κιλκίς, υπάρχει το χωριό Πετρωτό. Εκεί κάτω από το βυζαντινό φρούριο του Αετού (ή φρούριο Πετρωτού) δίπλα από τον ποταμό Γαλλικό, τον επονομαζόμενο από τους αρχαίους Έλληνες Εχέδωρο –επειδή στην κοίτη του μέχρι και πριν από μερικές δεκαετίες υπήρχαν κοιτάσματα χρυσού–, Πόντιοι πρόσφυγες από τα Κοτύωρα, διωγμένοι από τις πατρογονικές και μητρογονικές τους εστίες, έκαναν καινούργια αρχή στον μακεδονικό κάμπο.
Κι αν η εποχή ήταν δύσκολη και οι συνθήκες σκληρές, τα εγγόνια τους δεν ξέχασαν τις ρίζες τους, γι’ αυτό και εκατό χρόνια μετά τον ξεριζωμό των προγόνων τους, έχτισαν στο χωριό τους ένα ναΰδριο για να τους θυμίζει την αλησμόνητη πατρίδα.
