Ίσως το ελληνικό κράτος να μην αντιμετώπισε άλλη τόσο μεγάλη πρόκληση από αυτή στις αρχές του 20ού αιώνα: το 1,5 εκατ. των προσφύγων από την καθ’ ημάς Ανατολή που έφτασε στην Ελλάδα μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και την επακόλουθη Ανταλλαγή ανέτρεψε πλήρως την πληθυσμιακή ισορροπία.
Το 1922 η Ελλάδα ήταν ένα κράτος 5 εκατ. με περιορισμένους φυσικούς πόρους, διχασμένο πολιτικά και οικονομικά κατεστραμμένο. Ίσως έτσι να εξηγείται και ο διαβόητος «Νόμος περί διαβατηρίων» με τον οποίο έκλεισαν τα σύνορα για τον ελληνισμό που ψυχορραγούσε.
Κατάπτυστο το νομοθέτημα, αλλά δεν άλλαξε το γεγονός ότι το ελληνικό κράτος έπρεπε τελικά να επιλύσει άμεσα ένα οξύ πρόβλημα, αυτό της στέγασης κυρίως γυναικών και παιδιών κάτω των 10 ετών. Τρομακτική ήταν η άνοδος του πληθυσμού σε Αθήνα και Πειραιά, όπου εγκαταστάθηκε περίπου το 48% των προσφύγων.
Διαβάστε περισσότερα στο pontosnews.gr
