Skip to main content

Unesco: Τα Μινωικά Ανάκτορα στα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς

Λ. Μενδώνη: Ο μινωικός πολιτισμός, ένας από λαμπρότερους πολιτισμούς του προϊστορικού Αιγαίου αναγνωρίζεται και καθιερώνεται παγκοσμίως.

Την εγγραφή των Μινωικών Ανακτόρων στον κατάλογο των μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO αποφάσισε η αρμόδια Επιτροπή, σε συνεδρίαση που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο. Πρόκειται για τα ανάκτορα της Κνωσού, της Φαιστού, των Μαλίων, της Ζάκρου, της Ζωμίνθου και της Κυδωνίας .

Η Επιτροπή Παγκόσμιας Κληρονομιάς, βασιζόμενη και στην αξιολόγηση του αρμόδιου συμβουλευτικού οργάνου της, ICOMOS, αναγνώρισε την Εξέχουσα Οικουμενική Αξία των Μινωικών Ανακτορικών Κέντρων, την αυθεντικότητα και την ακεραιότητα του αγαθού, καθώς και την ύπαρξη ισχυρού πλαισίου προστασίας και δομημένου Σχεδίου Διαχείρισής του, συστατικά απαραίτητα της εγγραφής στον Κατάλογο Παγκόσμιας Κληρονομιάς.

«Η Κρήτη κοιτίδα πολιτισμού παγκόσμιας σημασίας»

Η Υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη, παρούσα κατά την αναγγελία της εγγραφής, κατά  την ολοκλήρωση της διαδικασίας της εγγραφής, δήλωσε μεταξύ άλλων: 

«Σήμερα είναι μια μέρα ορόσημο για την πατρίδα μας, για τον ελληνικό λαό, για την Κρήτη, για τον Πολιτισμό στη μακρά ιστορική του διάρκεια. Με την εγγραφή των Μινωικών Ανακτορικών Κέντρων στον Κατάλογο Παγκόσμιας Κληρονομιάς, ο μινωικός πολιτισμός, ένας από λαμπρότερους πολιτισμούς του προϊστορικού Αιγαίου αναγνωρίζεται και καθιερώνεται παγκοσμίως. Τα εντυπωσιακά αρχιτεκτονικά κατάλοιπα των μινωικών ανακτορικών συγκροτημάτων, που σώζονται σε όλη την Κρήτη, αποτελούν τους αυθεντικούς εκφραστές αυτού του πολιτισμού. Τα ανάκτορα δεν ήταν μόνο διοικητικά και οικονομικά κέντρα. Ηταν κέντρα πολιτισμού, τέχνης και τεχνολογικής καινοτομίας. Δημιουργήματα υψηλής τέχνης και αισθητικής, μνημειακής αρχιτεκτονικής, με ανεπτυγμένο σύστημα γραφής και διοίκησης, και με ισχυρές εμπορικές και πολιτισμικές επαφές με τους λαούς της Ανατολικής Μεσογείου. Η ανάδειξη του Μινωικού πολιτισμού μάς επιτρέπει να κατανοούμε καλλίτερα τις απαρχές του ευρωπαϊκού πολιτισμικού γίγνεσθαι, καθιερώνοντας την Κρήτη ως κοιτίδα πολιτισμού παγκόσμιας σημασίας».

Ο Λαβύρινθος, θαύμα της μηχανικής

Τα Μινωικά Ανακτορικά Κέντρα αποτελούν το πλέον εμβληματικό στοιχείο της ταυτότητας του μινωικού πολιτισμού,  ενός από τους πιο αξιόλογους προϊστορικούς πολιτισμούς της Ανατολικής Μεσογείου που αναπτύχθηκε στη διάρκεια δύο χιλιετιών (2800-1100 π.Χ.). Η μινωική κληρονομιά, κιβωτός και θησαυροφυλάκειο αξιών, μύθων και κοινωνικών ιδεών, έχει επηρεάσει τη καλλιτεχνική και πνευματική σκέψη διανύοντας ιστορική τροχιά πολλών χιλιετηρίδων. Ο θρύλος του σύνθετου και χαώδους Λαβύρινθου που σχεδιάστηκε για τον βασιλιά Μίνωα, ένα θαύμα της μηχανικής, που συμβόλιζε τη δημιουργικότητα και την πολυπλοκότητα και αντανακλά την κατασκευαστική πολυπλοκότητα και τη μνημειακότητα των ανακτόρων, αποτελεί μέχρι και σήμερα σύμβολο δαιδαλώδους οργάνωσης με παγκόσμια αναγνώριση ως προς την ορολογία, τη μορφή. Παράλληλα, η μινωική τέχνη με τα φυσιοκρατικά χαρακτηριστικά της επηρεάζει τη καλλιτεχνική δημιουργική σύνθεση σε ολόκληρο τον κόσμο, σε ποικίλους τομείς όπως η φιλοσοφία, η ζωγραφική, η λογοτεχνία, η μουσική, η ποίηση, το θέατρο και ο κινηματογράφος.

Τεκμήρια πρώιμης αστικής ανάπτυξης

Τα Μινωικά Ανακτορικά Κέντρα συνιστούν την πιο αυθεντική και αντιπροσωπευτική έκφραση της ακμάζουσας μινωικής κοινωνίας προσφέροντας τεκμήρια πρώιμης αστικής ανάπτυξης και  αποκαλύπτοντας σύνθετες κοινωνικοπολιτικές δομές, λειτουργικά οργανωμένες γύρω από ένα ιεραρχημένο διοικητικό σύστημα.

Διοικητικά, οικονομικά και θρησκευτικά κέντρα

Ήταν διοικητικά, οικονομικά και θρησκευτικά κέντρα, η σύνθετη αρχιτεκτονική μορφών των οποίων, με επιρροές από την Αίγυπτο και την Εγγύς Ανατολή, σχεδιάστηκε για να εξυπηρετεί τις ποικίλες ανάγκες και λειτουργίες μίας ιεραρχημένης κοινωνίας. Τα μνημεία αυτά συνιστούν διαχρονικά σημείο αναφοράς στην ιστορία της ανθρωπότητας καθώς παρέχουν υλικές μαρτυρίες για την ανάπτυξη πρώιμων οικονομικών συστημάτων, όπως η γεωργία, η κτηνοτροφία και το θαλάσσιο εμπόριο. Αποτελούν επίσης πολύτιμη πηγή τεκμηρίωσης για τα δύο αρχαιότερα συστήματα γραφής στην Ευρώπη – τη Κρητική Ιερογλυφική και τη Γραμμική Α – τα οποία επινοήθηκαν στην Κρήτη ήδη από τις αρχές της 2ης χιλιετίας π.Χ