Εσύ, διωγμένη, λαβωμένη, που κουβάλησες μέσα σ’ ένα μικρό πεσκίρι όλο το βιός σου από την Ιωνία,
δυο κάρβουνα απ’ την πρώτη Εστία, ένα χωμάτινο ζωγραφιστό λαγήνι,
μια φέτα φεγγαράκι, πέντε σπόρους λουλουδιών, δυο πατρογονικά τζοβαΐρια,
και φύτεψες της προσφυγιάς τούς σπόρους κι ανθοβόλησες ψηλά περβόλια,
κι άστραψε νοικοκυροσύνη, προκοπή και πάστρα το στενό καλύβι.
Από το ποίημα «Κοκκινιά» του Γιάννη Ρίτσου (Αθήνα, 1982)
Νέα Κοκκινιά, ή απλά Κοκκινιά. Η προσφυγική συνοικία του Πειραιά που μετονομάστηκε σε Νίκαια, διότι η ιωνική αυτή πόλη «παρηγκωνίσθη και ελησμονήθη τελείως, ουδέ μικρού προσφυγικού καταυλισμού αξιωθέντος να λάβη το όνομα αυτής» όπως ανέφερε στην πρόταση μετονομασίας ο μετέπειτα δήμαρχος, βουλευτής και υπουργός Ιωάννης Μελάς, ο οποίος καταγόνταν από τη Βιθυνία.
Νέα Κοκκινιά, ή απλά Κοκκινιά. Το μέρος που ενδεχομένως να πήρε το όνομά του από τις παπαρούνες που άφθονες κοκκίνιζαν την απέραντη έκταση, έγινε νέα πατρίδα για τους ξεριζωμένους της Μικρασιατικής Καταστροφής – κυρίως από τη Σμύρνη.
Διαβάστε περισσότερα στο pontosnews.gr
