Σε μια εποχή όπου η αγιότητα μοιάζει μακρινή και ανέφικτη, η μορφή του Οσίου Ευμενίου Σαριδάκη φέρνει στο φως το πρόσωπο του Χριστού μέσα στην καθημερινότητα.
Με ράσο φθαρμένο, χαμόγελο παιδικό και καρδιά γεμάτη αγάπη, έγινε το καταφύγιο των απόκληρων και των καταρρακωμένων.
Ο Όσιος Ευμένιος Σαριδάκης γεννιέται το 1931 στην Εθιά Μονοφατσίου, στο Ηράκλειο Κρήτης, σε μια εποχή φτώχειας, πολέμων και κοινωνικών τραυμάτων. Από παιδί δείχνει μια εσωτερική γαλήνη που συγκινεί – μιλά λίγο, προσεύχεται πολύ και σιωπά εκεί όπου οι άλλοι φωνάζουν.
Ο στρατός και η διάγνωση
Η ζωή του αλλάζει δραματικά όταν στον στρατό αρρωσταίνει βαριά. Νοσηλεύεται σε νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης χωρίς αποτέλεσμα. Διεγνώσθη με τη νόσο του Χάνσεν (λέπρα) και μεταφέρθηκε στον Αντιλεπρικό Σταθμό Αθηνών, όπου και θεραπεύτηκε πλήρως. Αποφάσισε να μείνει μέσα στον Αντιλεπρικό Σταθμό, από αγάπη για τους πάσχοντες αδελφούς του.
Η Διεύθυνση του Σταθμού, επειδή ήταν μοναχός, του παρεχώρησε ατομικό κελί, δίπλα στο εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων, όπου και πέρασε όλη την υπόλοιπη ζωή του. Ο Σωφρόνιος φρόντιζε τον Ναό, αλλά και όσους ασθενείς δεν είχαν κάποιον δικό τους να τους προσέξει.
Πώς χειροτονήθηκε ιερέας
Όταν έκλεισε το Λωβοκομείο της Χίου, ο Άγιος Άνθιμος έστειλε στον Σωφρόνιο τον Οσιώτατο μοναχό Νικηφόρο, τυφλό και παράλυτο για να τον φροντίσει. Τον υπηρέτησε με όλη του την ψυχή και καρδιά και τον είχε πνευματικό πατέρα και οδηγό. Το 1975, σε ηλικία 44 ετών, ο μοναχός Σωφρόνιος χειροτονήθηκε εις πρεσβύτερον και πήρε το όνομα Ευμένιος.
Το χάρισμα της διάκρισης και της διόρασης που του δόθηκε από τον Θεό, το κρύβει με παιδική απλότητα. Πολλοί μιλούν για θαύματα, για προφητικά του λόγια, για θεραπείες σωματικές και πνευματικές.
Ζει φτωχικά, με λιγοστά ρούχα, σε έναν κελί που θυμίζει καλύβα. Αλλά η καρδιά του είναι παλάτι για τους θλιμμένους. Εκεί προστρέχουν άνθρωποι κάθε ηλικίας – φοιτητές, γιατροί, μοναχοί, μητέρες, ασθενείς – όλοι όσοι δεν αντέχουν πια και χρειάζονται έναν άνθρωπο να τους ακούσει χωρίς να τους κρίνει.
Ο λόγος του είναι απλός αλλά διαπεραστικός. «Να συγχωρείτε. Να αγαπάτε. Να μη φοβάστε, γιατί ο Χριστός είναι ζωντανός». Μιλούσε σαν παιδί, αλλά η σοφία του έλιωνε τις άμυνες ακόμη και των πιο σκεπτικιστών.
Άνθρωπος του Θεού
Εκοιμήθη εν ειρήνη το 1999, σε ηλικία 68 ετών, αφήνοντας πίσω του έναν πνευματικό θησαυρό. Δεν άφησε βιβλία ούτε θεωρίες – άφησε την ίδια του τη ζωή ως ζωντανό Ευαγγέλιο. Το 2022 η Ορθόδοξη Εκκλησία τον ανακήρυξε άγιο, επιβεβαιώνοντας αυτό που ο λαός ήδη γνώριζε: πως ο Παπα-Ευμένιος ήταν ένας άνθρωπος του Θεού εν ζωή.
Σήμερα, προστρέχουν στο όνομά του ασθενείς και κατατρεγμένοι, άνθρωποι της διπλανής πόρτας που αναζητούν ελπίδα σε έναν κόσμο αποξένωσης. Για όλους αυτούς, ο Όσιος Ευμένιος είναι κάτι παραπάνω από άγιος – είναι ο μεγάλος αδελφός, ο πνευματικός πατέρας, το ήρεμο χέρι που τους δείχνει τον ουρανό.
Ο άγιος των λεπρών δεν ήρθε να κρίνει τον κόσμο. Ήρθε να τον αγκαλιάσει.
