Τα γηρατειά είναι μια δύσκολη υπόθεση, αναμφίβολα. Και ο φόβος για αυτά υπάρχει ανεξάρτητα από την ηλικία στην οποία βρισκόμαστε. Αλλά μπορούμε να είμαστε ευτυχισμένοι στην τρίτη ηλικία. Συχνά, αποδεχόμενοι «σκληρές αλήθειες». Ο συγγραφέας Roger Rosenblatt, με άρθρο του στους New York Times, 85 χρόνων ο ίδιος, με σκωπτικό τρόπο, δίνει τις δικές του συμβουλές, για την αντιμετώπιση του ζητήματος «τρίτη ηλικία».
Γράφει ο Rosenblatt
Το 2000, δημοσίευσα ένα βιβλίο με τίτλο «Οι κανόνες του γήρατος». Ήμουν 60 ετών τότε και πίστευα ότι ήξερα ένα ή δύο πράγματα για το πώς να είσαι ηλικιωμένος. Είκοσι πέντε χρόνια αργότερα, μόλις τελείωσα τη συνέχεια, η οποία αποτυπώνει τις συμβουλές μου για το να είναι μεγαλώνεις πολύ, πάρα πολύ. Μου πήρε 85 χρόνια για να μάθω κάποια πράγματα, αλλά πιστεύω ότι είναι εφαρμόσιμα σε κάθε ηλικία.
1.Κανείς δεν σας σκέφτεται
Αυτό ίσχυε πριν από 25 χρόνια και ισχύει και σήμερα. Κανείς δεν σας σκέφτεται. Κανείς δεν θα το κάνει ποτέ. Ούτε ο καθηγητής σας, ούτε ο υπουργός , ούτε οι συνάδελφοί σας, ούτε ο ψυχίατρός σας, καμία απολύτως ανθρώπινη ύπαρξη. Μπορεί να είναι μια άθλια σκέψη. Αλλά είναι και απελευθερωτική. Εκείνη τη φορά που έπεσες κάτω σε δημόσιο χώρο; Εκείνο το χαζό σχόλιο που έκανες στο δείπνο την περασμένη εβδομάδα; Εκείνο το λαμπρό βιβλίο που έγραψες; Κανείς δεν το σκέφτεται. Οι άλλοι σκέφτονται τον εαυτό τους. Ακριβώς όπως εσύ.
2.Κάντε νεαρούς φίλους
Για τους ηλικιωμένους, δεν υπάρχει τίποτα πιο ενεργητικό από την παρέα νεαρών ανθρώπων .Είναι έξυπνοι, ενθουσιώδεις, κατατοπιστικοί και γεμάτοι ζωή. Και δεν καταλαβαίνουν πότε τους λέτε ψέματα.
3. Προσπαθήστε να βλέπετε λιγότερους από πέντε γιατρούς
Μακάρι να μπορούσα και εγώ να ακολουθήσω αυτόν τον κανόνα, αλλά μόλις μεγάλωσα, η σχέση μου με την ιατρική άλλαξε.Τώρα έχω περισσότερους γιατρούς από όσους πίστευα ποτέ ότι θα μπορούσα – ο καθένας από αυτούς ειδικεύεται σε μια περιοχή του σώματός μου που δεν γνώριζα ότι υπήρχε.
Ανταγωνίζονται μεταξύ τους για την προσοχή μου. Ο διαγωνισμός αυτής της εβδομάδας είναι μεταξύ των νεφρών μου και της σπλήνας μου.
Ο πατέρας μου και η κόρη μου ήταν και οι δύο γιατροί. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν επτά γιατροί στην οικογένεια, με ένα εγγόνι στην ιατρική σχολή. Δεν είναι οι γιατροί που αντιπαθώ- μάλλον, είναι το εξουθενωτικό συναίσθημα της μετακίνησης από τον έναν στον άλλον στον άλλον, όπως ένα αυτοκίνητο σε μια γραμμή συναρμολόγησης. Αν το τελικό προϊόν ήταν μια Lamborghini, θα ήμουν εντάξει. Αλλά εγώ είμαι Studebaker. (σσ: το τελευταίο τέτοι αυτοκίνητο, βγήκε από το εργοστάσιο τον Μάρτιο του 1967.
Ξέρω ότι όλες αυτές οι επισκέψεις σε γιατρούς είναι συνετές και αναπόφευκτες.Αλλά όταν η κοινωνική ζωή κάποιου αποτελείται από τη Μαρί, που μου παίρνει αίμα, και έναν τεχνικό του M.R.I. ονόματι Λου, δεν είναι καθόλου καλό σημάδι.
4. Πάρτε ένα σκύλο
Απλά κάντε το. Τα σκυλιά σπάνια δημιουργούν προβλήματα. Κοιμούνται περισσότερο από εσάς και σας ακούνε με προσοχή. Αυτό συμβαίνει επειδή πιστεύουν ότι μπορεί να έχετε φαγητό, για να ικανοποιήσετε την απύθμενη όρεξή τους. Μην ενδιαφέρεστε για τα κίνητρά τους. Κανένα πλάσμα στη γη δεν θα σας βρει ποτέ πιο συναρπαστικό από ό,τι ο σκύλος σας. Εξαιρώ τον εαυτό σας, φυσικά.
5. Μην ακούτε τους επαίνους
Αυτό ισχύει για κάθε ηλικία, στην πραγματικότητα, αλλά ίσως λίγο περισσότερο για τους ανθρώπους σε προχωρημένη ηλικία, στους οποίους δίνονται βραβεία για τα επιτεύγματα της ζωής τους και λοιπές εκδηλώσεις για το πόσο θαυμάσιοι είναι. Μην δίνετε καμία σημασία. Απλώς συνεχίστε, δίνοντας στην ζωή σας ό,τι απαιτεί.
Ο Μπιλ Ράσελ, ο σπουδαίος σέντερ των Σέλτικς Βοστώνης, ο οποίος υπήρξε ηιτία για πολλά από τα πρωταθλήματα των Σέλτικς στο N.B.A., αποδοκιμαζόταν κάθε βράδυ από το ρατσιστικό κοινό της Βοστώνης. Μια μέρα, το κοριτσάκι του του είπε: «Μπαμπά, πώς αντέχεις όλα αυτά τα γιουχαΐσματα;». Εκείνος απάντησε: «Δεν ακούω τις αποδοκιμασίες γιατί δεν ακούω τις ζητωκραυγές».
Κάνουμε μεγάλο λάθος να πιστεύουμε τα υπέροχα πράγματα που λέγονται για εμάς ακόμη και αν αυτά είναι αλήθεια. Ειδικά αν είναι αλήθεια.
Το σημαντικό, σε κάθε ηλικία, είναι να κάνουμε τις σωστές προσπαθειες. Φέρνει μεγαλύτερη ικανοποίηση από ένα φορτηγό γεμάτο κομπλιμέντα. Επίσης δίνει αυτοεκτίμηση, που είναι πάντα καλό πράγμα.
6. Όλοι πονάνε
Αν δεν το ήξερες αυτό πριν, το ξέρεις τώρα. Οι άνθρωποι που συναντάς τυχαία, αυτοί που γνωρίζεις όλη σου τη ζωή, αυτοί που δεν θα δεις ποτέ – όλοι πονάνε. Αν χρειάζεστε μια δικαιολογία για να είστε ευγενικοί, ξεκινήστε από αυτό.
7.Ακούστε τον… Bob Marley
Έχετε περισσότερο ελεύθερο χρόνο για να παρατηρείτε και να εκτιμάτε τους ανθρώπους, οπότε κάντε το.
Βγάζω βόλτα το λαμπραντούντλ μας, τη Μόλι, γύρω στις 4 το πρωί. Είναι απλώς μια συνήθεια που έχω αποκτήσει, και η ώρα ταιριάζει καλά με το πρόγραμμα της συγγραφής μου. Ο Μιγκέλ, θυρωρός στην πολυκατοικία μου, δουλεύει νυχτερινή βάρδια. Ντυμένος με τη μεγαλοπρεπή, σχεδόν στρατιωτική στολή του, χαιρετάει τη Μόλι και εμένα, κρατάει ανοιχτή τη μεγάλη, βαριά πόρτα και στη συνέχεια στέκεται έξω από την ανοιχτή πόρτα, ενώ εγώ πηγαίνω τη Μόλι σε ένα κοντινό μέρος με γρασίδι. Ποτέ δεν έχω νιώσει κίνδυνο εκείνη την ώρα, επειδή ο Μιγκέλ -που είναι 1,80 μ. ύψος- παρακολουθεί όπου πάμε, με οποιονδήποτε καιρό, και περιμένει την ασφαλή επιστροφή μας.
Ένα πρωί, βγαίνοντας από το ασανσέρ, άκουσα μια εξαιρετικά όμορφη βαρύτονη φωνή να τραγουδάει το «One Love» του Μπομπ Μάρλεϊ. Δεν ήταν η φωνή του Μάρλεϊ, αλλά κάτι εντελώς ξεχωριστό. Σκέφτηκα ότι η φωνή πρέπει να ήταν ηχογράφηση, αλλά δεν υπήρχε κάποια συνοδεία οργάνων. Όταν είδα τον Μιγκέλ, τρώτησα: «Άκουσες αυτό το τραγούδι;». Κοκκίνισε και έστρεψε το μεγάλο του πρόσωπο στο πλάι. «Εγώ ήμουν», είπε. «Λυπάμαι. Δεν ήξερα ότι ήταν κανείς εδώ». Του είπα: «Μην λυπάσαι. Έχεις υπέροχη φωνή».
Δεν υπάρχει τίποτα άλλο σε αυτή την ιστορία. Ο Μιγκέλ και εγώ δεν αναφερθήκαμε ξανά στο τραγούδι του. Αλλά ήταν εκεί. Το μυστικό ήταν κρυμμένο μέσα στον θυρωρό. Ο άλλος εαυτός του, που τραγουδούσε σαν άγγελος. Το ακούω κάθε φορά που ο Μιγκέλ κρατάει την πόρτα ανοιχτή και παρακολουθεί προστατευτικά. Και τότε ο μεγαλόσωμος άντρας γίνεται ακόμα μεγαλύτερος.
8.Γίνετε μέλος μιας «συμμορίας»
Αυτή η συμβουλή απευθύνεται περισσότερο στους άνδρες παρά στις γυναίκες, επειδή οι γυναίκες είναι πάντα μέλη της μιας ή της άλλης ομάδας.Η αξία της κοινωνικοποίησης έρχεται στις γυναίκες με φυσικό τρόπο, γι’ αυτό και ο κόσμος θα ήταν καλύτερος αν τον διοικούσαν γυναίκες. Ξέρουν πώς να τα βγάζουν πέρα σε ομάδες.
Οι άνδρες, από την άλλη πλευρά, είναι μοναχικοί, μονοδιάστατοι άνθρωποι. Στρατηγοί χωρίς πολέμους, καβάλα σε σιδερένια άλογα. Δεν συνασπίζονται φυσικά, αλλά θα έπρεπε, ειδικά όταν η πολλή μοναξιά οδηγεί σε αυτοσυνείδητη κατήφεια. Γίνετε μέλη μιας συμμορίας – αυτό λέω εγώ. Δεν εννοώ μια συμμορία μοτοσικλετιστών, απλά μιας ομάδας ανθρώπων που μοιράζονται ένα ενδιαφέρον. Η ένταξη σε μια συμμορία εξυπηρετεί επίσης την κοινωνία στο σύνολό της. Μας κρατάει μακριά από τους δρόμους.
9.Για τις τύψεις
Είναι μέρος της ζωής.Μάθετε να ζείτε μαζί τους.
10.Ξεκινήστε και τελειώστε κάθε μέρα ακούγοντας τον Louis Armstrong.
«West End Blues» ή οτιδήποτε άλλο, πραγματικά. Δεν θα σας πω γιατί. Αλλά θα με ευχαριστείτε».
